Η χρονιά των 17 απωλειών

Η χρονιά αυτή  μας αποχαιρετά κυρίως με όλα εκείνα τα ονόματα των γυναικών που δολοφονήθηκαν από το χέρι νυν ή τέως συντρόφους τους. Κάποιοι τις πυροβόλησαν, άλλοι τις μαχαίρωσαν, τις στραγγάλισαν, τις έδειραν μέχρι θανάτου. Κάποιοι άφησαν τα ίδια τα παιδιά τους ορφανά από μητέρα, άλλοι άφησαν γονείς χωρίς παιδιά. Για 17 οικογένειες οι φετινές γιορτές θα είναι αβάσταχτες. Μια γυναίκα θα λείπει σε κάθε μία Από τα Γλυκά Νερά μέχρι τη Λάρισα, το Ρέθυμνο, τη Μακρινίτσα και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Δάφνη, τη Φολέγανδρο, την Ρόδο, αυτές οι 17 καταγεγραμμένες γυναικοκτονιές, ζητάνε σαν μόνη δικαίωση να μη λείψει άλλη. Κι’ όλα αυτά ενώ ακόμα γίνεται δημόσιος διάλογος για το εάν ο όρος «γυναικοκτονία» είναι ή όχι δόκιμος, και ενώ ακόμα το κράτος αδυνατεί να προστατέψει θεσμικά τις γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο. Οι καταγγελίες στο πλαίσιο του ελληνικού Metoo όσο και αν σόκαραν για τις αγριότητες σε παρασκήνια και αποδυτήρια έδειξαν ότι πλέον κάποια πράγματα αλλάζουν στην ελληνική κοινωνία. Και οι γυναικοκτονίες μας έδειξαν ότι κάποια άλλα αργούν ακόμα για να αλλάξουν…