Μεγάλη κουβέντα έχει προκαλέσει η ανακοίνωση του Νίκου Παππά για την Ελληνική Διαστημική Υπηρεσία. Ο Διονύσης Σιμόπουλος, αστροφυσικός, παίρνει θέση για το ζήτημα, ξεκαθαρίζοντας εκ των προτέρων ότι «ΔΕΝ ανήκω σ’ εκείνους τους συμπολίτες μας που υποστηρίζουν πολιτικά την κυβέρνηση».
Διαβάστε την ανάρτησή του Facebook:
Είπα να το αποφύγω, αλλά δεν μπορώ! Γιατί, με όλη αυτή την φαιδρολογία που κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες στο FB (κι όχι μόνο), δεν μπορώ δυστυχώς, να παραμείνω αμέτοχος, αν και όλα αυτά τα χρόνια έχω προσπαθήσει να περιορίσω τις αναρτήσεις μου μόνο σε θέματα που με έχουν απασχολήσει επαγγελματικά τα τελευταία 50 χρόνια κι όχι σε οποιαδήποτε άλλα θέματα, αν και ως πολίτης έχω κι εγώ κάποια άποψη.
Δεν έχει σημασία το ότι ΔΕΝ ανήκω σ’ εκείνους από τους συμπολίτες μας που υποστηρίζουν πολιτικά την κυβέρνηση, σημασία έχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά.
Κι ένα απ’ αυτά είναι η δημιουργία ενός φορέα (μία Ανώνυμη Εταιρεία) για την μεγαλύτερη και καλύτερη εκμετάλλευση των δραστηριοτήτων της χώρας μας σε ένα σύγχρονο επιστημονικό και τεχνολογικό χώρο όπως είναι το Διάστημα.
Κι αυτά τα λέει κάποιος που εκ των πραγμάτων (λόγω ηλικίας) δεν πρόκειται να επωφεληθεί άμεσα από την δημιουργία μιας τέτοιας ανωνύμου εταιρείας, αλλά ως πολίτης θα επωφεληθεί τα μέγιστα.
Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι η χώρα μας εδώ και δεκαετίες συμμετέχει σε παρόμοιους διεθνείς οργανισμούς (OHE), ενώ μόλις πριν από μία περίπου δεκαετία προσχώρησε και επίσημα στην ιδρυτική Συνθήκη του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού (ESA) στις 19 Ιουλίου 2004.
Η συμφωνία αυτή κυρώθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 18 Ιανουαρίου 2005 όταν Υπουργός Ανάπτυξης ήταν ο κ. Δ. Σιούφας της Νέας Δημοκρατίας.
Κι έτσι η Ελλάδα με το Νόμο 3308/2005 (ΦΕΚ Α΄/1-2-2005) έγινε πλήρες μέλος του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού.
Από τότε και μέχρι σήμερα συμβάλουμε στον προϋπολογισμό του ESA με μία ετήσια συνδρομή της τάξεως των μερικών εκατομμυρίων ευρώ.
Υποτίθεται ότι τα χρήματα των ετήσιων συνδρομών επιστρέφουν στις χώρες-μέλη με τα διάφορα ερευνητικά ή άλλα προγράμματα τα οποία αναθέτει ο ESA στους διάφορους φορείς μιας χώρας.
Οπότε το μυστικό σ’ αυτού του είδους τις συμμετοχές είναι κατά πόσο μια χώρα εκμεταλλεύεται σωστά τους διάφορους φορείς και το ανθρώπινο δυναμικό της για να πάρει πίσω όχι μόνο την ετήσια συνδρομή της αλλά και κάτι πάρα πάνω.
Η Ελλάς έχει εδώ και μια δεκαετία συμμετάσχει σε διάφορα διαστημικά προγράμματα (όχι μόνο της ESA, αλλά επίσης και της Αμερικανικής NASA, και της Ρωσικής FSA) με μεγάλη επιτυχία χάρη στη δραστηριοποίηση του ιδιαίτερα ικανού και ενημερωμένου επιστημονικού δυναμικού που διαθέτει σε διάφορους επίσημους ερευνητικούς φορείς όπως είναι το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ο Δημόκριτος κλπ, αλλά και στα διάφορα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Επί πλέον τα τελευταία χρόνια έχει επίσης δραστηριοποιηθεί και ο Ελληνικός Συνεργατικός Σχηματισμός Διαστημικών Τεχνολογιών και Εφαρμογών (si-Cluster) με «σκοπό και γνώμονα όχι μόνο τις δυνατότητες της ελληνικής βιομηχανίας (25 εταιρίες με περίπου 1.000 μηχανικούς απασχολούνται στον τομέα, ενώ πάρα πολλοί Έλληνες μηχανικοί διαπρέπουν εργαζόμενοι στο εξωτερικό) αλλά και κριτήρια τη μοναδικότητα, την καινοτομία και ως συνέπεια αυτών της εμπορικής προώθησης των προϊόντων στην παγκόσμια διαστημική βιομηχανία που ο ετήσιος κύκλος εργασιών της ανέρχεται σε 200 δισ. δολάρια ΗΠΑ».
Γι’ αυτό ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν τόσοι ενδοιασμοί και τόση φαιδρότητα για την δημιουργία μιας Ανώνυμης Εταιρείας, με την επωνυμία Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών (ΕΚΔΕ).
Όπως αναφέρω και πιο πάνω στην Ελλάδα υπάρχουν και πολλοί και ικανοί επιστήμονες για να επανδρώσουν μία τέτοια εταιρεία.
Διαφορετικά ας καταργήσουμε κι όλους τους άλλους φορείς και ερευνητικούς οργανισμούς, από τον Δημόκριτο (Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών) μέχρι το ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) και από το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.) μέχρι το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.) κλπ, κλπ.
Υπάρχει φυσικά κι ο αντίλογος, ότι δηλαδή «όλα τάχει η Μαριορή…». Ε, λοιπόν καιρός είναι να πάψουμε να μεμψιμοιρούμε και να αρχίσουμε (όπως γράφει κάποιος φίλος) «να πιστεύουμε στους εαυτούς μας, στις δυνάμεις μας, στην ευφυΐα των νέων ανθρώπων που εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες τη χώρα επειδή δεν μπορούν να βρουν νόημα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που δεν πιστεύει σε τίποτα πια, που έχει παραιτηθεί ηττημένη χωρίς να το παλεύει καν», οποιοσδήποτε κι αν φταίει γι’ αυτή την κατάντια.
Κι αν κάποιος μου αναφέρει το θέμα των προτεραιοτήτων φυσικά θα τον ακούσω με προσοχή και θα συμφωνήσω μαζί του.
Όχι, όμως, στη δεδομένη περίπτωση, γιατί απλούστατα η δημιουργία ενός τέτοιου φορέα θα φέρει χρήματα στη χώρα μας κι όχι το αντίθετο.
Ας δούμε, τέλος πάντων, και μια χαραμάδα ελπίδας σε ορισμένες πρωτοβουλίες απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται, έστω κι αν σε πολλά άλλα θέματα διαφωνούμε κάθετα με την σημερινή κυβέρνηση.
Όπως γράφει και κάποιoς φίλος, που έχει δουλέψει ήδη σε παρόμοια προγράμματα, «το μόνο που εύχομαι πηγαίνοντας τελείως αντίθετα με όλον τον αποψινό χαβαλέ στα κοινωνικά δίκτυα, είναι να ευοδώσει αυτό το ΕΚΔΕ, να πάρει λίγα όπλα παραπάνω η επιστημονική κοινότητα, να έχετε κι εσείς τέλεια οφέλη, χωρίς να ξέρετε το γιατί και χωρίς να πολύ-εκτιμάτε και το γιατί». Ενώ μια άλλη φίλη έγραψε ότι «άμα κοιτάζουμε όλη την ώρα το δάχτυλό μας, το Διάστημα λογικό είναι να μας φοβίζει. Γι αυτό καγχάζουμε και ειρωνευόμαστε. Τα καινούργια δεν τα φοβάμαι, τα παλιά με τρομάζουν. Σαν τις νοοτροπίες». Όπως είναι, για παράδειγμα εκείνες που υποστηρίζουν το «όταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια».
Αυτά προς το παρόν!
