Μια νέα αντιδικία μεταξύ των μετόχων γνωστής ξενοδοχειακής εταιρείας θα απασχολήσει τα αστικά δικαστήρια στη Ρόδο.
Χήρα εκλιπόντος Ολλανδού, που δραστηριοποιήθηκε επί σειράν ετών στο νησί, στρέφεται κατά δύο κατοίκων του νησιού και μιας ανώνυμης ξενοδοχειακής εταιρείας διεκδικώντας την κυριότητα 5.775 μετοχών της, που αντιστοιχούν σε ποσοστό 55 % του συνόλου του κεφαλαίου της.
Ζητά να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι σε λογοδοσία για τη διαχείριση των υποθέσεων της εταιρείας κατά την τελευταία πενταετία και να καταδικαστεί έκαστος εξ’ αυτών σε χρηματική ποινή 50.000 ευρω και σε προσωπική κράτηση ενός έτους.
Η Ολλανδέζα έχει αποδεχτεί την εν Ελλάδι κληρονομιαία περιουσία του συζύγου της.
Ο σύζυγός της ήταν εν ζωή διευθύνων σύμβουλος και κύριος μέτοχος τουριστικών επιχειρήσεων με έδρα την Ολλανδία, ασχολούμενος με τον λεγόμενο εξερχόμενο τουρισμό (αποστολή γκρουπ τουριστών κυρίως από την Ολλανδία σε γνωστούς τουριστικούς προορισμούς της Νότιας Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα).
Με αυτήν του την δραστηριότητα γνωρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με τον πρώτο των εναγομένων, ο οποίος, υπό την ιδιότητα του ταξιδιωτικού πράκτορα στην Ελλάδα, εξυπηρετούσε αλλοδαπούς πελάτες, σε θέματα κρατήσεων σε ξενοδοχεία, μετακινήσεων και διοργανώσεων εκδρομών στην νήσο Κω, όπως επίσης αργότερα στην Ρόδο και έτι αργότερα στην νήσο της Καρπάθου. Λόγω της εξέλιξης της ενασχόλησής του με τουριστικές δραστηριότητες στην Ελλάδα και της γνωριμίας του με τον πρώτο εναγόμενο, το έτος 1986, ο σύζυγός της αποφάσισε να επενδύσει ορισμένα χρήματα που διέθετε στο νησί της Κω και να αγοράσει ένα τουριστικό ακίνητο, το οποίο θα διέθετε πολλά studios και διαμερίσματα, τα οποία θα εκμεταλλευόταν για μίσθωση σε τουρίστες από το εξωτερικό που θα ταξίδευαν και διέμεναν για τις θερινές τους διακοπές στην Κω.
Την παραπάνω βούλησή του, ο σύζυγός της, όπως υποστηρίζει, γνωστοποίησε στον πρώτο εναγόμενο, με τον οποίο, κατά τον χρόνο εκείνο, διατηρούσε άριστες σχέσεις συνεργασίας και εμπιστοσύνης.
Ο πρώτος των αντιδίκων δήλωνε ότι ήταν γνώστης της αγοράς των τουριστικών ακινήτων στην Κω και, για τον λόγο αυτό, ο σύζυγός της φέρεται να του εμπιστεύτηκε την ανεύρεση κατάλληλου ακινήτου για τον παραπάνω σκοπό.
Μετά από συζητήσεις, την 3η Δεκεμβρίου 1986, υπεγράφη ένα ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ του συζύγου της, του πρώτου εναγομένου και ενός ιδιώτη ο οποίος εφέρετο ως ιδιοκτήτης ενός υπό κατασκευή κτιρίου επί οικοπέδου στην πόλη της Κω.
Ο πρώτος εναγόμενος πληροφόρησε τον σύζυγό της ότι, ως αλλοδαπός και μη έχων την ελληνική υπηκοότητα, δεν μπορούσε να προβεί στην ως άνω συμφωνηθείσα αγορά στο όνομά του, διότι κατά τον ελληνικό Νόμο, όπως ίσχυε τότε, δεν είχε το δικαίωμα να αποκτήσει ακίνητο σε παραμεθόρια περιοχή.
Προκειμένου να ξεπεραστεί το ως άνω «νομικό εμπόδιο», ο πρώτος εναγόμενος ήταν διατεθειμένος και πρότεινε ρητώς στον σύζυγό της, όπως, αντί να αποκτήσει ο τελευταίος το ακίνητο στο όνομά του, προηγηθεί σύσταση ελληνικής ανωνύμου εταιρείας, με έδρα τη Ρόδο, στην οποία ο εν ζωή τότε σύζυγός της θα μετείχε μειοψηφικά, δηλαδή σε ποσοστό κάτω του πενήντα τοις εκατό (50%) και κατά ποσοστό άνω του πενήντα τοις εκατό (50%) ο πρώτος αντίδικος, που ως Έλλην υπήκοος, δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα για την αγορά ακινήτου σε παραμεθόρια περιοχή, ως παρένθετο πρόσωπο, ούτως ώστε η αγορά να γίνει επ’ ονόματι της ελληνικής ανωνύμου εταιρείας, η οποία έπρεπε να ανήκει κατά πλειοψηφία σε Έλληνες, σύμφωνα με τις επιταγές της ελληνικής νομοθεσίας. Μάλιστα του πρότεινε, για να είναι ευλογοφανής η εν λόγω μετοχική σύνθεση της ανωνύμου αυτής εταιρείας, να φέρεται ότι θα μετέχει με το 45% και όχι με το 49% των μετοχών και εκείνος (ως παρένθετο πρόσωπο, να φέρεται ως κατέχων το 55% των μετοχών, ποσοστό, το οποίο θα ανήκε στην πραγματικότητα και αυτό στον σύζυγό της, ανεξαρτήτως του ότι τυπικά αλλά εικονικά θα φαινόταν ο πρώτος των αντιδίκων ως ιδιοκτήτης του.
Εν όψει της μεγάλης εμπιστοσύνης που του είχε καταλλήλως καλλιεργήσει ο πρώτος εναγόμενος, ο σύζυγός της δέχθηκε.
Ο σύζυγός της απέστειλε στον πρώτο εναγόμενο και όλα τα χρήματα, όπως του υποδείχτηκαν, προκειμένου να καλυφθούν ολοσχερώς όλα τα απαιτούμενα έξοδα συστάσεως καθώς και το εταιρικό κεφάλαιο για την σύσταση της εταιρείας.
Υπό τις παραπάνω συνθήκες δημιουργήθηκε το κατάλληλο νομικό πλέγμα και άνοιξε ο δρόμος, προκειμένου, δια μέσου της νεοσυσταθείσας ελληνικής ανώνυμης εταιρείας, να αποκτήσει ο σύζυγός της περιουσία στην Κω.
Ωστόσο, εν αγνοία του συζύγου της, επελέγη τελικώς προς αγορά άλλο ακίνητο από αυτό που είχαν αρχικώς συμφωνήσει.
Στην πορεία ο πρώτος εναγόμενος, καίτοι γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα το σύνολο των μετοχών της εταιρείας ανήκαν στον σύζυγό της, εκμεταλλευόμενος, όπως υποστηρίζει, την απουσία του στο εξωτερικό, τις εξουσίες και τα δικαιώματα που του είχε παραχωρήσει προέβη, στις κατωτέρω αντίθετες με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, αλλά και αντισυμβατικές ενέργειες:
-Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του συζύγου της του έδωσε αντίγραφο του καταστατικού της εταιρείας το έτος 1994, ήτοι επτά χρόνια μετά την σύσταση της εταιρείας! Τούτο φαίνεται ότι έγινε με προφανή σκοπό και πρόθεση να μην λάβει ο σύζυγός της γνώση, μεταξύ άλλων, των σημαντικών διατάξεων του καταστατικού περί του τρόπου διοικήσεως, λειτουργίας και εκπροσωπήσεως της ανωνύμου εταιρείας.
-Φέρεται να μην έλαβε από τον πρώτο των αντιδίκων της έστω και μία κλήση ή πρόσκληση ή τουλάχιστον γνώση έστω για την σύγκληση κάποιας Γενικής Συνέλευσης των μετόχων ή για σύγκληση του Διοικητικού Συμβουλίου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας όσο και τα επόμενα Διοικητικά Συμβούλια μέχρι και σήμερα απαρτίζονταν μόνο από άτομα του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος και της απολύτου εμπιστοσύνης και ελέγχου του, γεγονός που σε συνδυασμό με το ότι ο σύζυγός της, αν και φερόταν ως αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, ουδέποτε προσεκλήθη σε συνεδρίαση αυτού, επέτρεπε στον πρώτο εναγόμενο να πράττει διαρκώς κατά την αποκλειστική βούλησή του σε σχέση με την δραστηριότητα της άνω εταιρείας και φυσικά με γνώμονα το ατομικό του συμφέρον.
Προέβη, όπως καταγγέλλεται σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και μεταβίβασε και σε συγγενείς του μετοχές που δεν του ανήκαν ενώ από το έτος 1994 ο σύζυγός της, όπως διατείνεται ουδέποτε έλαβε σαφή λογαριασμό των εσόδων και των εξόδων λειτουργίας και ισολογισμούς.
Αρκετά αργότερα, ο σύζυγός της πληροφορήθηκε από τρίτο πρόσωπο ότι λόγω της εφαρμογής της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας επήλθε αλλαγή στο καθεστώς απόκτησης ιδιοκτησίας στις παραμεθόριες περιοχές από υπηκόους κράτους μέλους, καθώς και ότι θα μπορούσε πλέον να εμφανίζεται εκείνος και τυπικά ως ιδιοκτήτης των μετοχών της ανωνύμου εταιρείας, κάτι για το οποίο ουδέποτε ενημερώθηκε.
Σε προφανή αντίθεση προς τη σχετική συμφωνία τους, ο Ροδίτης φέρεται να μην έπραξε τίποτα προκειμένου και τυπικά ο σύζυγός της να αποκτήσει τις μετοχές της ανωνύμου εταιρείας.
Την υπόθεση χειρίζεται το δικηγορικό γραφείο Ρωμαίου.
Χήρα Ολλανδού επενδυτή διεκδικεί μετοχές ξενοδοχειακής εταιρείας και στρέφεται κατά 2 κατοίκων Ρόδου
