«Με έβαλαν να φάω… καρδιά πάπιας και να πιω βρώμικο νερό». «Με βίαζε με το πιστόλι στο κεφάλι, ενώ μου έβαλε το χέρι στο αναμμένο μάτι κουζίνας».
Πρόκειται για δύο ξεχωριστές μαρτυρίες θυμάτων αδίστακτων κυκλωμάτων μαστροπείας, της 22χρονης Adisa από τη Νιγηρία και της 24χρονης Μαρίας από τη Μολδαβία. Η πρώτη βασανιζόταν με τελετές… βουντού (Voodoo) και η δεύτερη με… εικονικές εκτελέσεις και βασανισμούς μεσαιωνικού τύπου.
Η Μαρία φυλακισμένη σε διαμέρισμα στον Αγ. Παντελεήμονα έκλαιγε και φώναζε μαζί με τις άλλες κοπέλες. Ο «ενοχλημένος» ιδιοκτήτης του σπιτιού που το είχε νοικιάσει στους μαστροπούς, ερχόταν απλά για να κάνει… συστάσεις για ησυχία!
Η Adisa μέσα σε όλα τα άλλα είχε πέσει και θύμα της ιδεοληψίας του βουντού με εκφοβιστικές τελετές εξόντωσης της ίδιας και της οικογένειάς της.
Τα λόγια των δύο νεαρών όμορφων γυναικών αποκαλύπτουν στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής», πως τα ανθρωπόμορφα κτήνη μεταχειρίζονται τα θύματά τους, έχοντας ως ισχυρό κίνητρο τη «ζήτηση» της ανθρώπινης σάρκας από μέρος της κοινωνίας και την τρομακτική ανοχή και ατολμία καταγγελίας ενός άλλου, στο κέντρο της πρωτεύουσας μιας χώρας του… δυτικού κόσμου.
Πρόκειται για δύο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα της σκοτεινής πλευράς του trafficking, από τα πολλά που χειρίζονται καθημερινά οι αξιωματικοί της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος με τον επικεφαλής Αστυνομικό Υποδιευθυντή κ. Ηλία Αλεβιζόπουλο να καλεί τις γυναίκες-θύματα να απευθυνθούν στην ΕΛ.ΑΣ. γιατί μόνο έτσι θα δώσουν ένα τέλος στο δράμα που ζουν και τους πολίτες να κάνουν το ίδιο για να τις σώσουν.
Μαρία: «Με βίαζε με το πιστόλι στον κρόταφο»
Η ιστορία της 24χρονης Μαρίας Μ. από τη Μολδαβία ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία, μοιάζει με σενάριο ταινίας του Χόλιγουντ, κι όμως εξελίσσεται στη… διπλανή πόρτα του Έλληνα πολίτη. «Έζησα τη φρίκη.
Με βίαζε κάθε μέρα χωρίς να χρησιμοποιεί προφυλάξεις. Το έκανε είτε βάζοντας μαχαίρι στο λαιμό μου, είτε σημαδεύοντας το κεφάλι μου με πιστόλι που είχε σιγαστήρα. Μου έλεγε ότι αν κουνηθώ θα με εκτελέσει και δεν θα βρει ποτέ κανείς το πτώμα μου.
Για να πειστούν ότι δεν θα μιλήσω στην Αστυνομία με έβαλαν να βάλω το χέρι μου στο αναμμένο μάτι της κουζίνας για να αποδείξω την… πίστη μου σε αυτούς» λέει με δάκρυα στα μάτια η Μαρία, η οποία αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την περιπέτειά της, παρά τις δυσάρεστες μνήμες που κάθε φορά δυσκολεύεται να ανασύρει, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει άλλες κοπέλες-θύματα και τους πολίτες να καταγγείλουν τέτοιες υποθέσεις που πέφτουν στην αντίληψή τους.
Η Μαρία Μοντιάν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Moara Domneasca της Μολδαβίας. Η ίδια όπως και τα μέλη της οικογένειάς της ζούσαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στερούμενοι ακόμα και βασικά αγαθά.
Ήρθε στην Ελλάδα όταν μία γνωστή της την ενημέρωσε ότι ξέρει κάποιον Vasile, ο οποίος της είπε ότι θα την προσλάμβανε για να προσέχει το παιδί του και να καθαρίζει το σπίτι του. Στο κόλπο ήταν ο οδηγός λεωφορείου των ΚΤΕΛ, ο οποίος φρόντιζε να περάσει από όλους τους ελέγχους.
Το μαρτύριο για εκείνη ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα και άρχισε να βλέπει το πραγματικό πρόσωπο του Vasile: «Από τη μέρα αυτή η ζωή μου έγινε κόλαση. Ο Vasile ερχόταν κάθε βράδυ και χτυπώντας και απειλώντας με βίαζε στο ξενοδοχείο, όπου με είχαν φυλακισμένη για 10 ημέρες. Μετά με πήγαν σε υπόγειο της οδού Κροκιδά στον Άγιο Παντελεήμονα. Μέσα σε αυτό έμεναν εκτός από εμένα ακόμα εφτά Μολδαβές».
Στο διαμέρισμα της οδού Κροκιδά εξελισσόταν ο καθημερινός βασανισμός: «Με πλησίασε τραβώντας μου τα μαλλιά. Με έριξε με βία στο κρεβάτι λέγοντάς μου “εδώ που ήρθες θα μου κάνεις όλες τις χάρες”. Εγώ κάλεσα σε βοήθεια και τότε εκείνος με χτύπησε με τα χέρια του στο κεφάλι. Έπειτα άρπαξε ένα μαχαίρι και άρχισε να με απειλεί με αυτό ότι θα με σκοτώσει, ακουμπώντας το σε όλα τα σημεία του κορμιού μου λέγοντας “ξέρεις πόσες γυναίκες είχα σαν και εσένα και όπως θέλω και όποτε θέλω τις έχω. Δε θα μου χαλάσεις τη δουλειά που κάνω εδώ και 20 χρόνια. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, έχω τρία από τα καλύτερα μαγαζιά”. Μην μπορώντας να αντιδράσω καθόλου ο Vasile με βίασε και καθ’ όλη τη διάρκεια της πράξης με απειλούσε με το μαχαίρι, μου έκλεινε το στόμα και τραβούσε τα μαλλιά μου», περιγράφει η Μαρία.
Την ίδια απάνθρωπη αντιμετώπιση είχαν και οι υπόλοιπες κοπέλες τις οποίες εκπόρνευε σε οίκους ανοχής στον Άγιο Παντελεήμονα: «Χτυπούσε συνεχώς εμένα και τις υπόλοιπες κοπέλες με γροθιές για να δεχτούμε να δουλέψουμε ως εκδιδόμενες για λογαριασμό του. Μας έλεγε ότι θα μας σκοτώσει, ότι έχει σκοτώσει και άλλους ανθρώπους και κανείς δεν θα μάθει τι απογίναμε καθώς κανένας δεν θα ξέρει που είμαστε. Κατά τις απειλές του μας σημάδευε με ένα πιστόλι με σιγαστήρα λέγοντας ότι θα μας σκοτώσει χωρίς να ακουστεί. Με τις απειλές αυτές βίαζε εμένα και τις υπόλοιπες γυναίκες. Όταν μας άφηναν μόνες μας κλείδωναν. Εγώ με τις υπόλοιπες τρεις γυναίκες κοιμόμασταν σε ένα στρώμα. Στο σπίτι κλαίγαμε και φωνάζαμε και τότε ερχόταν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που νοίκιαζε ο Vasile στον οποίο όπως καταλάβαινα του έλεγε απλά να κάνει ησυχία». Το μαρτύριό της τελείωσε όταν κατάφερε να δραπετεύσει από το διαμέρισμα-«κελί» διαφεύγοντας της προσοχής του προαγωγού.
Adisa: «Εκδιδόμουν ακόμη και με περίοδο»
Η 22χρονη Adisa ζούσε με τα οχτώ αδέρφια της στην πόλη Kano της Νιγηρίας. Το βιοτικό επίπεδο της ήταν πολύ χαμηλό, ο πατέρας της ήταν αλκοολικός και η μητέρα της εργαζόταν περιστασιακά.
«Αποφάσισα να θυσιαστώ για την οικογένειά μου που ζούσε μέσα στη φτώχεια και να δεχθώ την πρόταση που μου έγινε. Ο Daniel -προαγωγός- μου είπε ότι θα έπρεπε να περάσω τη διαδικασία του Voodoo, ώστε να είναι εκείνος και το ‘αφεντικό’ σίγουροι ότι δεν θα αθετήσω τη συμφωνία μας.
Ο ιερέας του Voodoo μου πήρε όλα μου τα υπάρχοντα και μου είπε ότι από τα χρήματα που θα κέρδιζα στην Ελλάδα θα έπρεπε να του στείλω το χρηματικό ποσό των 1.000 ευρώ. Στα στάδια της διαδικασία του Voodoo που διήρκεσαν περίπου ένα μήνα αναγκάστηκα να κάνω φρικτά πράγματα, όπως να φάω καρδιά πάπιας, να πιω μία κούπα με βρώμικο νερό, ενώ επίσης μου έκοψαν τρίχες από τα μαλλιά μου και μέρος από τα νύχια μου. Ο Daniel μου είπε ότι δεν θα έπρεπε να πω τίποτα και σε κανέναν, ειδικά στην Αστυνομία για τη δουλειά που θα έκανα καθώς σε διαφορετική περίπτωση και λόγω του Voodoo η οικογένειά μου θα πέθαινε», περιγράφει δακρυσμένη.
Με την άφιξή της στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ένας αστυνομικός έλεγξε το διαβατήριο της χωρίς να διαπιστώσει ότι οι σφραγίδες που υπήρχαν είναι πλαστές και της επέτρεψε να περάσει.
Στην Αθήνα την παρέλαβε μία γυναίκα με το όνομα Lovety, η οποία εκπόρνευε και άλλες γυναίκες: «Για να πειστεί ότι δεν θα μιλήσω σε κανέναν με εξανάγκασε να βάλω το χέρι μου στο αναμμένο μάτι της κουζίνας, ενώ μου έκοψε τρίχες από τα μαλλιά μου και τμήμα των νυχιών μου. Άρχισε να μου δίνει εντολές.
Μου είπε ότι η ερωτική επαφή με τους πελάτες εάν πραγματοποιούνταν στο αυτοκίνητο θα κόστιζε περίπου 20 ευρώ, ενώ σε ξενοδοχείο 30 ευρώ, το δωμάτιο του οποίου θα πλήρωναν οι ίδιοι. Η Lovety μου έδωσε να φορέσω προκλητικά ρούχα και μου είπε να μιλάω προκλητικά στους διερχόμενους άνδρες της οδού Σωκράτους.
Με εξανάγκαζαν να πηγαίνω στην οδό Σωκράτους και Αθηνάς και να έρχομαι σε ερωτική επαφή με περίπου 10 άνδρες την ημέρα, οι οποίοι πολλές φορές ήταν βίαιοι και με χτυπούσαν. Τις ημέρες που είχα περίοδο η Lovety με εξανάγκαζε να εργάζομαι χορηγώντας μου διάφορα πράγματα ώστε οι πελάτες να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Από την εργασία μου η Lovety μου έχει παρακρατήσει -σε διάστημα περίπου δύο χρόνων- το ποσό των 34.000 ευρώ, ενώ στην οικογένειά μου έστειλα μόνο δυο φορές χρήματα, τα οποία είχα καταφέρει να κρύψω. Την πρώτη 180 ευρώ και τη δεύτερη 120 ευρώ».
Η Adisa όλο αυτό το διάστημα δεν σταματούσε να τους ζητάει να την αφήσουν ελεύθερη: «Ζήτησα από τη Lovety να με αφήσει να φύγω. Της το έλεγα συνέχεια. Την τελευταία φορά που αρνήθηκε πήρα ένα μαχαίρι υπό τεράστια ψυχολογική φόρτιση και την απείλησα ότι αν δεν με αφήσει να φύγω θα τη σκοτώσω. Εκείνη φοβήθηκε πιστεύοντας ότι θα τη σκοτώσω και με άφησε να φύγω από τον έλεγχό της. Θέλω να προσθέσω ότι κατάφερα να ξεπεράσω το φόβο του Voodoo με τη βοήθεια των εργαζομένων της ΜΚΟ Νέα Ζωή».
«Τις βιάζουν για να τις κάνουν άβουλα όντα»
«Όταν έρχονται οι γυναίκες αυτές στην Υπηρεσία μας είναι καταβεβλημένες. Φοβισμένες. Βλέπουμε νέα κορίτσια να τρέμουν. Πρέπει πρώτα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, να καταλάβουν ότι είμαστε με το μέρος τους και μετά να αρχίσουν να μας μιλάνε. Ξέρουμε ότι έχουν κακοποιηθεί από κτήνη που πρώτα τις βιάζουν και μετά τις εκδίδουν. Τις βιάζουν για να κάμψουν το ηθικό τους και να γίνουν άβουλα όντα», λέει ο επικεφαλής της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος, Ηλίας Αλεβιζόπουλος.
Και συνεχίζει: «Εμείς αυτό που θέλουμε να ξέρουν τα θύματα trafficking είναι ότι μπορούν και πρέπει να έρθουν στην υπηρεσία μας και να καταγγείλουν αυτό που ζουν. Δεν θα τις πειράξει κανείς, καθώς οι μαστροποί δεν τολμούν να πλησιάσουν στις υποστηρικτικές δομές. Δίνουμε έμφαση στη ψυχολογική στήριξη των θυμάτων. Συνεργαζόμαστε με ψυχολόγο που τις εξετάζει και παρακολουθεί τη ψυχική τους υγεία για καιρό. Άλλωστε όταν τελειώσουμε με τις καταθέσεις και τις υπόλοιπες νόμιμες διαδικασίες, παραπέμπουμε τις γυναίκες σε απόλυτα εξειδικευμένες ΜΚΟ. Σε εμάς πρέπει να απευθύνονται και οι πολίτες που αντιλαμβάνονται τέτοιες απάνθρωπες καταστάσεις».
Ο αστυνόμος Β’, κ. Ευθύμιος Παπαδόπουλος, στενός συνεργάτης του κ. Αλεβιζόπουλου, προσθέτει με αγωνία το τηλέφωνο της υπηρεσίας τους, «είναι το 210-6476826, δεν είμαστε μόνο αστυνομικοί…».
thetoc.gr
