«Αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών». Αυτή τη φράση χρησιμοποίησε προ ημερών η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη, εξαγγέλλοντας τη νέα ρύθμιση των 100 δόσεων. Μόνο που ακούγεται στην Ελλάδα πάνω από 20 χρόνια. Οσο για τις ρυθμίσεις «εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων», με αυτές έχουν «περαιωθεί» εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις τουλάχιστον 25 ετών. Δεκάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν συνταξιοδοτηθεί χωρίς να γνωρίσουν ποτέ την έννοια του «φορολογικού ελέγχου», ενώ ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που το 1993 ήταν ικανοποιημένοι να διευθετήσουν τον ΦΠΑ σε έξι δόσεις, σήμερα βλέπουν ότι μπορούν να τακτοποιήσουν οφειλές με όρους ευνοϊκότερους ακόμη και από αυτούς… στεγαστικού δανείου.
Με τη μορφή που εξαγγέλθηκε προ 10ημέρου από την κ. Βαλαβάνη, η ρύθμιση των 100 δόσεων δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στη χώρα. Πρώτον, διότι για πρώτη φορά μπήκε στο τραπέζι θέμα διαγραφής κεφαλαίου. Δεύτερον, διότι για πρώτη φορά εξαγγέλθηκε ρύθμιση η οποία δεν αποκλείει κανέναν, ούτε καν αυτόν που οφείλει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, η ρύθμιση που θα κατατεθεί στη Βουλή μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα έρθει ουσιαστικά αλλαγμένη σε σχέση με αυτά που ανακοινώθηκαν καθώς, όπως ήδη έγινε γνωστό από το Μαξίμου, «θα υπάρχει διάκριση μεταξύ αυτών που σκόπιμα δεν πληρώνουν και σε όσους έχουν πραγματική αδυναμία πληρωμής». Η φράση παραπέμπει σε θέσπιση κριτηρίων, αλλά και καθορισμό διαδικασιών ελέγχου για το ποιοι θα ενταχθούν στη ρύθμιση και ποιοι όχι, κάτι για το οποίο ασκεί πιέσεις και η πλευρά των «θεσμών».
Η φορολογική νομοθεσία των τελευταίων 25 ετών είναι γεμάτη από ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, «πάγιες» και «έκτακτες». Οι «πάγιες» ρυθμίσεις έδιναν τη δυνατότητα στον φορολογούμενο να «παζαρέψει» με τον έφορο την αποπληρωμή των οφειλών του έως και σε 24 δόσεις (ή και 48 με βάση ειδικά κριτήρια και τον τελικό λόγο να έχει πάντοτε ο έφορος). Τον Μάρτιο του 1994 (με τον νόμο 2198) δόθηκε δυνατότητα ρύθμισης όλων των συσσωρευμένων οφειλών μέχρι και το τέλος του 1993 σε 24 δόσεις, ενώ ως κίνητρο για την εφάπαξ πληρωμή προωθήθηκε η διαγραφή του 50% των προσαυξήσεων. Είχε προηγηθεί ρύθμιση που έγινε τον Μάρτιο του 1993 για τις οφειλές από παρακρατούμενους φόρους που είχαν συσσωρευθεί μέχρι και το τέλος Οκτωβρίου του 1992 (σε έξι συνεχείς δόσεις).
Με την πάροδο των ετών, ο αριθμός των δόσεων «ξεχείλωνε» ολοένα και περισσότερο. Φτάσαμε το 2013 στη ρύθμιση της «τελευταίας ευκαιρίας» με τις 48 δόσεις. Ενα χρόνο, αργότερα, τον Νοέμβριο του 2014 οι δόσεις έγιναν 72 για τους οφειλέτες που χρωστούν πάνω από 5.000 ευρώ και τώρα, με την προωθούμενη ρύθμιση, ο αριθμός ανεβαίνει στο 100, που αποτελεί και «ιστορικό υψηλό».
Σε επίπεδο προτάσεων, κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες μία ακόμη «περαίωση», η οποία αφορά στη χορήγηση κινήτρων έναντι αντιτίμου στους εγγεγραμμένους στις λίστες με τα εμβάσματα στο εξωτερικό, προκειμένου να κλείσουν τις υποθέσεις τους. Οι εμπνευστές της πρότασης προβάλλουν το εξής επιχείρημα. Πολλές από τις χιλιάδες υποθέσεις των εμβασμάτων βρίσκονται λίγους μήνες πριν από την παραγραφή, ενώ ακόμη και αν η εφορία κοινοποιήσει μαζικές προσκλήσεις για έλεγχο, πρέπει, βάσει της νομοθεσίας, να τους ολοκληρώσει μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες. Ελλείψει χρόνου, και με δεδομένες τις ταμειακές ανάγκες, προτείνεται επομένως να δοθεί η δυνατότητα σε όσους θέλουν να πληρώσουν και να κλείσουν τις υποθέσεις τους. Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι από τη λίστα των εμβασμάτων έχουν ελεγχθεί περίπου 800 φάκελοι, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις στις οποίες καταλογίζονται πρόστιμα «μαμούθ» υπάρχουν προσφυγές στα διοικητικά δικαστήρια.
Καθημερινή
Δηλαδη σε αυτο το κρατος που λεγεται Ελλαδα οποιος πληρωνει φορους ειναι ΒΛΑΚΑΣ. Γιατι να πληρωσης αφου σε τεσσερα, μπορει και λιγοτερα, χρονια θα βγη το αλλο κομμα που θα μειωσει τους φορους και μπορει να σου τους χαρισει. Μετα αναρρωτιομαστε γιατι φθασαμε στα μνημονια.