Της Νεκταρίας Μπίλλη
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικά δήλωσε ότι με οδοστρωτήρα θα σαρώσει τη γραφειοκρατία. Όπως ο ίδιος έχει πει «η αναδόμηση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί τη μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων, καθώς ένα επιτελικό κράτος αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για να πραγματοποιηθούν ουσιαστικές και βιώσιμες αλλαγές σε όλους τους τομείς».
Με συνέπεια λόγω έργω προχώρησε στο επιτελικό κράτος αλλά και στη δημιουργία παρατηρητηρίου για τη γραφειοκρατία μέσω του οποίου θα μετρώνται και θα δημοσιεύονται τα αποτελέσματα των δράσεων, προκειμένου η κοινή γνώμη να ενημερώνεται και να υπάρχει συνεχής αξιολόγηση επί των δράσεων αυτών. Δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η πρώτη που δημιουργεί η ίδια θεσμούς αξιολόγησης επί του κυβερνητικού έργου.
Έως εδώ όλα καλά. Ωστόσο όλοι γνωρίζουμε ότι ο στόχος του περιορισμού της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας που επικρατεί στους κόλπους της δημόσιας διοίκησης, είναι σαφώς δύσκολος.
Είναι δύσκολο να πειστούν οι πολίτες που υφίστανται επί δεκαετίες το χάος των γραφειοκρατικών δυσλειτουργιών ότι αυτές θα αντιμετωπιστούν και άμεσα.
Η γραφειοκρατία δημιουργείται μέσα από συνάρτηση πολλών παραγόντων. Βασική παράμετρο αποτελεί η πολυνομοθεσία με την ασάφεια και τις αντικρουόμενες διατάξεις που επιφέρει κάθε φορά πολλαπλές ερμηνείες, και άντε να βγάλεις άκρη.
Παράλληλα η μη ηλεκτρονική διασύνδεση των δημόσιων υπηρεσιών μεταξύ τους υποβάλλει τον διοικούμενο πολίτη σε διαρκή ταλαιπωρία προσκόμισης και κατάθεσης δικαιολογητικών τα οποία θα μπορούσαν να ανακτηθούν αυτεπαγγέλτως με το πάτημα ενός πλήκτρου.
Φανταστείτε ότι αυτό συμβαίνει καθημερινά και σε υπηρεσίες του ίδιου φορέα.
Πόσοι από μας δεν δυσανασχετήσαμε, δεν κατεβήκαμε και ανεβήκαμε ορόφους για να διεκπεραιώσουμε μια διοικητική διαδικασία, δεν επανακληθήκαμε να προσκομίσουμε έγγραφα που ο υπάλληλος θα μπορούσε να τα αιτηθεί αυτεπαγγέλτως από τον συνάδελφο του στο διπλανό γραφείο. Πόσοι δεν ταλαιπωρηθήκαμε από γραφείο σε γραφείο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία χορήγησης μιας απλής βεβαίωσης.
Πολλώ δε μάλλον πόσοι είναι εκείνοι που ζημιώθηκαν ποικιλοτρόπως λόγω καθυστερήσεων και χρονοβόρων διαδικασιών, επειδή κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί (μειονότητα) είναι συγκεντρωτικοί και ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντα τους έχοντας γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.
Είναι οξύμωρο και παράδοξο το γεγονός να μην εφαρμόζονται οι νόμοι, ή ο τρόπος εφαρμογής τους να επαφίεται στην κρίση ενός απλού υπαλλήλου που έτυχε να καταλάβει μια θέση ευθύνης, χωρίς κάποιες φορές να πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις και να κατέχει τα κατάλληλα προσόντα για να είναι στη θέση αυτή.
Είναι εντελώς παράλογο και ανορθολογικό η καθ υποκειμενική ερμηνεία των νόμων να δημιουργεί ανισότητες να κρατά σε ομηρία τους πολίτες να τους υποβάλλει δε διαρκείς δικαστικούς αγώνες επιβαρύνοντας τον οικογενειακό τους προγραμματισμό.
Οι νόμοι λοιπόν που είναι σε ισχύ πρέπει να εφαρμόζονται με τις προβλεπόμενες διατάξεις τους και πρέπει να εφαρμόζονται από όλους. Η μη εφαρμογή τους δε, θα πρέπει να επισύρει αυστηρές κυρώσεις . Δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να γνωρίζεις ότι προτού ολοκληρωθεί η νομοθετική διαδικασία έχουν αποφανθεί αρμόδιες επιτροπές της Βουλής σχετικά με τη συνταγματικότητα τους, και μόνο το ΣτΕ κρίνει εκ των υστέρων αυτήν και εφόσον υπάρχουν προσφυγές επί τούτων. Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά θα αναφερθούμε στο αυτονόητο, που για ακόμη μια φορά φαντάζει ως επαναστατική πράξη στη δημόσια διοίκηση αυτής της χώρας.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν για την κυβέρνηση να θέσει και στην έμπρακτη εφαρμογή τους τις τομές που η ίδια ψήφισε.
Να αξιολογήσει με διαφανείς διαδικασίες και να αξιοποιήσει τους άριστους και προσοντούχους υπαλλήλους , αντιθέτως να τιμωρεί με αυστηρές κυρώσεις αυτούς που για τους δικούς τους λόγους δημιουργούν δυσλειτουργία στα αυτονόητα.
Και αφού λειτουργεί και το παρατηρητήριο γραφειοκρατίας ιδού πεδίον δόξης λαμπρό και για τους πολίτες να καταγγέλλουν τα κακώς κείμενα και όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος.
