Την 16η Aπριλίου 2018 θα εξεταστεί, εκτός απροόπτου, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, με την διαδικασία των διαφορών, που αναφέρονται σε σχέσεις γονέων και τέκνων, η αγωγή ενός κατοίκου του Βόλου, με την οποία ζητείται να διαταχθεί η διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης με τη μέθοδο των αντιγόνων ιστοσυμβατότητας ΗL-Α, καθώς και την ανάλυση του DΝΑ και κάθε άλλης γενικώς αναγνωρισμένης ιατρικής μεθόδου, ούτως ώστε να αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι είναι παιδί βιασμού και αιμομιξίας μεταξύ ενός κατοίκου της Ρόδου και της αδελφής του!
Η αγωγή, όπως απεκάλυψε η «δημοκρατική», στρέφεται κατά ενός Ροδίτη και με αυτήν ζητείται να αναγνωριστεί ότι είναι βιολογικός – φυσικός του πατέρας.
Η υπόθεση αποτελεί συνέχεια μιας άλλης, που εξετάστηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου. Το δικαστήριο είχε απορρίψει την αγωγή του ίδιου ενάγοντος και της μητέρας του, κατά του ίδιου προσώπου.
Ο 54χρονος, κατά το έτος 2009, λίγο πριν το θάνατο του θετού του πατρός και κατά τις τελευταίες του στιγμές, πληροφορήθηκε συγκεκριμένα ότι υιοθετήθηκε από αυτόν και την γυναίκα του και ότι οι πραγματικοί του γονείς βρίσκονται στη Ρόδο.
Ενώ ήταν σε ηλικία 46 ετών, ξεκίνησε επίπονο αγώνα προκειμένου να ανεύρει τους φυσικούς του γονείς.
Αναζήτησε την πραγματική του μητέρα, την οποία βρήκε τελικά στη Ρόδο και ήρθε σε επικοινωνία μαζί της.
Όπως υποστηρίζεται στην αγωγή, ούτε εκείνη εγνώριζε την ύπαρξή του, αφού όταν τον γέννησε σε ηλικία μόλις 15 ετών, της είπαν στο νοσοκομείο, όπου την πήγε η μητέρα της ότι γεννήθηκε νεκρός.
Μετά την τραγική αυτή αποκάλυψη, η μητέρα του, όπως υποστηρίζει, του εξιστόρησε όλη την αλήθεια, η οποία του προκάλεσε ακόμα τραγικότερο σοκ, αφού διαπίστωσε τελικά ότι όχι μόνο ήταν υιοθετημένος από τα τρία του χρόνια, αλλά επιπλέον ότι είναι ο γόνος εγκλήματος βιασμού και αιμομιξίας της μητέρας του από τον αδελφό της!
Φέρεται να του αποκάλυψε η μητέρα του συγκεκριμένα ότι ο αδελφός της, όταν αυτή ήταν σε ηλικία 14 ετών, την βίασε και την κατέστησε έγκυο.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, η μητέρα της διέδιδε στην κλειστή κοινωνία του χωριού, όπου κατοικούσαν, ότι η κόρη της έμεινε έγκυος από έναν στρατιώτη, που υπηρετούσε εκεί και σκόπευε να την παντρευτεί, κρατώντας εφτασφράγιστο το μυστικό, με αποτέλεσμα να ζει η μητέρα του στον κόσμο της απόλυτης σιωπής, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει ή να υπερασπίσει τον εαυτό της, αφού ζούσε σε άθλιες συνθήκες της μικρής κλειστής κοινωνίας του χωριού της δεκαετίας 1960-1970.
Ο καταγγελλόμενος, με τις προτάσεις του αρνήθηκε τα όσα του αποδίδονται. Ισχυρίζεται ότι η εγκυμοσύνη της αδελφής του προήλθε από μια περιστασιακή σχέση με κάποιον στρατιώτη. Υποστήριξε ότι η αδελφή του παρέμεινε στο νοσοκομείο με το παιδί οκτώ ημέρες από την ημερομηνία γεννήσεώς του, δηλαδή την 15η Φεβρουαρίου 1963 και ότι καμία απολύτως ιδιαίτερη επαφή, πολλώ μάλλον σαρκική ιδιαίτερα με το χαρακτήρα του βιασμού δεν είχε με την αδελφή του.
Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι από το έτος 1962, όταν ήταν 17 ετών μέχρι και λίγο χρόνο πριν την επίδοση της αγωγής, δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα στη σχέση τόσο με την αδελφή του, όσο και με τα αδέλφια και τους γονείς του.
Με την νέα του αγωγή ο Βολιώτης εξιστορεί τους ίδιους ως άνω ισχυρισμούς του και ζητά από το δικαστήριο να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Ροδίτης, να υποβληθεί στις εξετάσεις που προαναφέραμε προκειμένου να αποδειχτεί ότι είναι ο φυσικός – βιολογικός του πατέρας.
Την υπόθεση χειρίζονται ο δικηγόρος Βόλου κ. Ιάσονας Εμμανουηλίδης και ο δικηγόρος Ρόδου κ. Σεβαστιανός Κούρκουλος.
