Με αφορμή τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, το εικαστικό ντουέτο ΦΥΤΑ παρουσίασε μια ομαδική διαδικτυακή έκθεση που προκάλεσε σάλο.
Η επέτειος των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε ευκαιρία για να εκφράσει το εικαστικό ντουέτο ΦΥΤΑ, την απέχθειά του για τον πατριωτισμό και την ελληνικότητα και με τα έργα που παρουσίασε, προκάλεσε αντιδράσεις.
Το πού αρχίζει και πού φτάνει η έννοια της «τέχνης» αποτελεί σίγουρα μια αντικειμενική προσέγγιση αλλά η στάση των καλλιτεχνών της έκθεσης, η προβολή της οποίας στο διαδίκτυο, ολοκληρώθηκε χθες, προκύπτει από το κείμενο που την συνόδευε:
“Οι εορτασμοί για τα διακόσια χρόνια από το 1821 έχουν ξεκινήσει και όπως περιμέναμε το μέγεθος της υπερβολής και του εθνικιστικού τρας έφτασε τα επίπεδα του Athens 2004 κι ακόμα παραπέρα. Εν μέσω μιας πανδημίας, όπου οι ταξικές διαφορές βγάζουν μάτι και η σκληρή αστυνόμευση καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα σε μια δημοκρατική κοινωνία, η μυθολογία του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια υπογραμμίζεται ξανά και ξανά, φωνάζει κραυγαλέα, ισοπεδώνοντας στο πέρασμά της οποιαδήποτε παραφωνία δεν χωράει στην κυρίαρχη αφήγηση. Η ελληνική κοινωνία αποβάλλει κάθε τι ξένο, σκουπίζει τους μετανάστες από τη Βικτώρια, καθαρίζει την Ομόνοια από τους χρήστες, τα Εξάρχεια από τους (ιπτάμενους) αναρχικούς και τοποθετεί στη θέση τους γαλανόλευκες σημαίες, ιστορίες αρχαιοελληνικού κάλλους και ορθόδοξους παπάδες, αρνητές του covid.
Οι πολυπλοκότητες των ιστοριών των κουήρς, των ανάπηρων ατόμων, των προσφύγων, δεν αφορούν αυτούς τους εορτασμούς του ενός και μοναδικού, τέλειου, ένδοξου Έθνους.
Τι είναι τελικά η πατρίδα μας; μην είναι η κατασκευή ενός εθνικού φαντασιακού που βασίζεται στην εξολόθρευση καθε πράγματος που δεν χωράει στην εικόνα του ρωμαλέου μαχητή; Μην είναι τα ψηλά βουνά; Και γιατί αυτό το ερώτημα επιστρέφει τόσο συχνά στις εθνικιστικές κορώνες του σύγχρονου ελληνικού κράτους; Αν η ελληνικότητα είναι ένα τερατούργημα που δεν πολυ-βγάζει νόημα, οφείλουμε να καταδείξουμε τις αντιφάσεις και τα αποσιωπημένα εγκλήματα που την συγκροτούν – επειδή αυτός είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε.
Η έκθεση αυτή φτιάχνεται από υποκείμενα και μιλάει για υποκείμενα που ασφυκτιούν μέσα στο πλαίσιο της ελληνορθόδοξης πατριωτικής κυριαρχίας και χρησιμοποιούν δημιουργικά μέσα για να εκφράσουν τη δυσφορία τους απέναντι σε μια μυθολογία που δεν τα συμπεριλαμβάνει, δεν τα εκφράζει, δεν τα αφορά.
ΦΥΤΑ, Μάρτιος 2021″
Η έκθεση ήταν προσβάσιμη διαδικτυακά στην ιστοσελίδα “200xronia.com” από τις 25 μέχρι τις 31 Μαρτίου.
Στην αφίσα της εκθέσεως φιγουράρει ένας 47χρονος Ροδίτης καλλιτέχνης, γνωστός με το όνομα Angel Torticolis και πλέον Kangela Tromokratisch.
Πριν καλά καλά ανοίξει, όπως αναφέρεται, το πόστερ της έκθεσης έλαβε εκατοντάδες hate comments και inbox μηνύματα…
«Ο ένδοξος ελληνικός λαός μας λέει άρρωστες, μας εύχεται καρκίνο, θέλει να μας ρίξει από ντομάτες ως ναπάλμ, θέλει να χέσει στον τάφο της Ζάκι μας και να στείλει τις υπόλοιπες στο απόσπασμα”, αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους.
Πρωτοσέλιδο έγινε η έκθεση και ο… Ροδίτης σε δύο εφημερίδες των Αθηνών ενώ δεκάδες είναι τα άρθρα σχετικά με την έκθεση στο διαδίκτυο.
Η κ. Χριστιάννα Μπαξεβάνη γράφει μεταξύ άλλων στο popaganda.gr:
«200 χρόνια ασφυξία: Μια ανατρεπτική έκθεση για την (ανθ)ελληνικότητα, την ψηφιακή μετα-αλήθεια και τις κουήρ εμπειρίες
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, το εννοιολογικό ντουέτο ΦΥΤΑ παρουσίασε μια ομαδική διαδικτυακή έκθεση για την (ανθ)ελληνικότητα, την ψηφιακή μετα-αλήθεια και τις κουήρ εμπειρίες και πολιτικές.
Το εννοιολογικό ντουέτο ΦΥΤΑ, με αφορμή τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, επιμελήθηκε και παρουσίασε μια διαδικτυακή έκθεση με κεντρικές θεματικές την (ανθ)ελληνικότητα, την ψηφιακή μετα-αλήθεια και τις κουήρ εμπειρίες και πολιτικές. Παρότι η έκθεση έχει εντυπωσιακή επιτυχία, η αιχμηρή ματιά των ΦΥΤΑ έχει δεχτεί τόσο μηνύματα μίσους από δηλωμένους φασίστες – και όχι μόνο- όσο και παρέμβαση από την Επιτροπή του «Ελλάδα 2021» της Γιάννας Αγγελοπούλου για να κατέβει βίντεο τους από το κανάλι τους στο YouTube.
Σε μια εποχή που το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας είναι σχεδόν επιβεβλημένο, το εικαστικό ντουέτο ΦΥΤΑ αγνοεί το κυρίαρχο αφήγημα που εκπορεύεται από τη μυθολογία του «Πατρίς- Θρησκεία- Οικογένεια» και επικεντρώνεται στις πολύπλοκες ιστορίες των κουήρς, των ανάπηρων ατόμων, των προσφύγων, που δεν αφορούν τους εορτασμούς του ενός και μοναδικού, τέλειου, ένδοξου Έθνους.
Η διαδικτυακή έκθεση «200 Χρόνια Ασφυξία» φτιάχτηκε από υποκείμενα και μιλάει για υποκείμενα που ασφυκτιούν μέσα στο πλαίσιο της ελληνορθόδοξης πατριωτικής κυριαρχίας και χρησιμοποιούν δημιουργικά μέσα για να εκφράσουν τη δυσφορία τους απέναντι σε μια μυθολογία που δεν τα συμπεριλαμβάνει, δεν τα εκφράζει, δεν τα αφορά».
Το elculture.gr αναφέρει: «Η έκθεση ‘200 Χρόνια Ασφυξία’ επικεντρώνεται σε όλες εκείνες τις φωνές που δεν χωράνε στην επικρατούσα αφήγηση γύρω από την ελληνικότητα και δεν θα δούμε στους επίσημους εορτασμούς του ‘Ελλάδα 2021’: τα κουήρ σώματα, τις φεμινιστικές πολιτικές, τους μετανάστες και τα μη λευκά υποκείμενα – και γενικότερα τις αποσιωπημένες αφηγήσεις.
Συγχρόνως παρουσιάζεται το έργο καλλιτεχνών που καταπιάνονται κριτικά με την ελληνική ιστορία, τους εθνικούς μύθους και τις μεγάλες αφηγήσεις. Από τις αναπαραστάσεις της ελληνικής αρχαιότητας στην ιστοριογραφία της επανάστασης του 1821, και από τον ρόλο της ορθοδοξίας στην σύγχρονη Ελλάδα μέχρι την συνομωσιολογία του διαδικτύου και τα fake news του παρόντος».
EAN,
ή παντελής έλλειψις Παιδείας,
ή απουσία Εθνικής Συνειδήσεως (τού ποιός είσαι, δηλαδή),
ή ανεπίτρεπτος άγνοια τής Ιστορικής Διαδρομής τού τόπου σου,
τό “προσωπείον τής δήθεν “καλλιτεχνικής δημιουργικότητος”,
τό φρικαλέως χυδαίο γούστο,
ό εξευτελιστικός τρόπος χρήσεως τού αντιπροσωπευτικού συμβόλου τής Εθνικής μας Οντότητος, τής Σημαίας,
ώς καί τά μηδενιστικού περιεχομένου “τσιτάτα” καί “μανιφέστα” κλπ. κλπ.,
ΔΕΝ αποτελούν Ύβριν (μέ τήν ουσιαστικήν έννοιαν τής λέξεως),
ΤΟΤΕ “δικαιολογούνται” οί παντός είδους καί προελεύσεως “ημι-πιτσιρίκοι(ες)”, ελέω τής παρεχομένης διαδικτυακής ευχερείας, ν’ ασχημονούν δημοσίως προκαλούντες τόν Πατριωτισμόν τών Ελλήνων, οί οποίοι (μέ τήν εξαίρεσιν αυτών τών….”καλλιτεχνών” βεβαίως), υπερηφάνως συνεορτάζουν, όχι μόνο τά 200 χρόνια, αλλά τίς Χιλιετίες Αγώνων κι’ Αίματος τών Προγόνων πρός διασφάλισιν ακριβώς αυτής τής Ελευθερίας πού επιτρέπει τήν ανοχήν ακόμη καί τών ασχημονούντων, οί οποίοι θά έπρεπε νά γνωρίζουν η έν τέλει νά μάθουν, ότι τής Ύβρεως έπεται, διά τής καθάρσεως, ή Νέμεσις.
Λυπάμαι μόνο διά τήν ντροπιαστικήν αναφορά τού ονόματος τής Ρόδου σέ τέτοιας μορφής συμβάν, διότι δέν τής αξίζει!
Ευχαριστώ διά τήν φιλοξενίαν
Ι. Παριανός
Θα ήθελες να ήσουν Έλληνας αλλά δεν είσαι… Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμασταρια