Υπάρχει μια δημοσιονομική βόμβα που ισχυροποιείται κάθε μέρα που περνά -μετρώντας εκατομμύρια δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού- χωρίς ακόμα να έχει επέλθει συμφωνία με τους δανειστές για να αφαιρούνται έστω λογιστικά τα έξοδα αυτά από την καταμέτρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ο λόγος για τις δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και πολλών άλλων υπουργείων και φορέων του Δημοσίου για το προσφυγικό. Περιλαμβάνουν τις μεγάλες δαπάνες για νέες εγκαταστάσεις, τα έξοδα για την καθαριότητα, τη σίτιση, τη φύλαξη, τις περιπολίες, τα καύσιμα, την υγειονομική περίθαλψη, αλλά και για πάρα πολλές άλλες δραστηριότητες που συνδέονται με το κύμα των προσφύγων που έρχονται πλέον στην Ελλάδα ως τόπο παραμονής.
Τα αποτελέσματα και αυτού του μετώπου θα φανούν πλέον στο έκτακτο Eurogroup της 9ης Μαΐου ή σε ένα σενάριο διαφωνιών σε μια Σύνοδο Κορυφής αργότερα με στόχο οριστική συμφωνία έως το Eurogroup της 24ης Μαΐου μαζί με το ΔΝΤ και το χρέος.
Το 3ο “αγκάθι”
Για να υπάρξει όμως αυτή η συμφωνία, πέρα από το βασικό πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ (που ουσιαστικά έχει εγκριθεί) αλλά και τον μηχανισμό με τον οποίο καλείται να λάβει έως 3,6 δισ. ευρώ πρόσθετα μέτρα αν υπάρξουν δημοσιονομικές αποκλίσεις, πρέπει να κλείσει (;) και ένα άλλο ανοικτό πεδίο: ο λόγος για την πρόταση που βρίσκεται στο τραπέζι περί αφαίρεσης από τον υπολογισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων των δαπανών που σχετίζονται με το προσφυγικό και δεν καλύπτονται από τα κονδύλια που έχει διαθέσιμα η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα λεφτά είναι πολλά: το 2015 η δαπάνη για το προσφυγικό εκτιμάται ότι μπορεί να έφτασε έως τα 600 εκατ. ευρώ σύμφωνα με μετρήσεις του ΟΟΣΑ.
Φέτος, σύμφωνα με την εφημερίδα “Κεφάλαιο” που κυκλοφορεί, το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά σε έκθεσή του προς την Κομισιόν ότι το πρόβλημα αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά. Το ΥΠΟΙΚ παραδέχεται ότι ακριβείς μετρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν…
Το ζήτημα έχει δύο όψεις: η μία είναι να μη ληφθεί μια γενναία απόφαση (έστω και λογιστική) με αποτέλεσμα τα κρατικά ταμεία και οι Έλληνες πολίτες να συνεχίσουν να πληρώνουν αλλά και να διευρύνουν έτσι τις ανάγκες για δημοσιονομικά μέτρα.
Η άλλη όψη είναι να υπάρξει λύση και μάλιστα όχι μόνο για το 2016 αλλά και για το 2015, που θα δώσει δημοσιονομικό “αέρα” ή, εναλλακτικά έστω, η λύση θα βρεθεί κάπου ενδιάμεσα…
Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρξει απόφαση κάλυψης δαπανών, θα συνιστά έναν άσο στο μανίκι της Ελλάδας.
Ο μηχανισμός των 3,6 δισ. ευρώ
Υπάρχει και ένας δεύτερος άσος που συνδέεται με τη ρήτρα που θέλει να βάλει η κυβέρνηση στο πακέτο των συμπληρωματικών μέτρων των 3,6 δισ. ευρώ που προς το παρόν “μπλοκάρουν” τη συμφωνία…
Θέλει μια ρήτρα η οποία να δίνει το δικαίωμα στην Αθήνα να μειώσει το βασικό πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ αν τα επόμενα χρόνια δεν υπάρξουν αποκλίσεις αλλά υπεραπόδοση στα δημοσιονομικά μεγέθη, ανάλογη με αυτήν του 2015.
Η κυβέρνηση προτείνει, όταν διαπιστωθούν αποκλίσεις σε πιστοποιημένα στοιχεία (από τη Eurostat ή άλλον διεθνή φορέα που θα πρέπει να αποδεχθεί ως αξιόπιστο το ΔΝΤ), τότε να ενεργοποιείται ένας θεσμοθετημένος αυτόματος μηχανισμός περικοπών δαπανών από κωδικούς της Γενικής Κυβέρνησης που θα έχουν εκ των προτέρων προσδιοριστεί με βάση τις “απαιτήσεις” των θεσμών αλλά και τις εξαιρέσεις που θα ζητήσει η κυβέρνηση (π.χ. για δαπάνες κοινωνικής φύσης).
Σε ένα σενάριο, η Eurostat θα μετέχει μέσω εκπροσώπων της στο -υφιστάμενο- Δημοσιονομικό Συμβούλιο, σε ένα άλλο σενάριο θα υπάρχει μια νέα δομή. Η βασική πρόταση προβλέπει “πόρισμα” για αποκλίσεις μία φορά ετησίως το 2017, το 2018 και το 2019, όταν δημοσιεύονται περί τις 20 Απριλίου τα επικυρωμένα ετήσια στοιχεία από την Eurostat. Ωστόσο, κυβερνητικές πηγές δεν αποκλείουν να γίνει αποδεκτή και πιο σύντομα αξιολόγηση, δεδομένου ότι οι αποφάσεις για εκταμίευση των δόσεων γίνεται ανά τρίμηνο, αλλά και ότι το Δημοσιονομικό Συμβούλιο ετοιμάζεται να καταθέσει το πρώτο πόρισμα τον Σεπτέμβριο
capital.gr
