Η Ελλάδα έχει αρχίσει πλέον να διεκδικεί μία από τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη, στα ζητήματα της Πράσινης Ανάπτυξης και του ψηφιακού μετά σχηματισμού.
Από την άλλη, η Ευρώπη χρειάζεται μια ταυτόχρονη ψηφιακή και Βιώσιμη Στρατηγική με όραμα, βασισμένο στην κοινή αντίληψη των κρατών – μελών και των κοινωνιών της.
Η δεκαετία του 2020 καθορίζεται πλέον από δημόσιες και επιχειρηματικές αλλαγές που βασίζονται στην βιωσιμότητα.
Αυτός ο μετασχηματισμός είναι το κλειδί για την επιτυχία τόσο στην ανάκαμψη από την κρίση όσο και στην οικοδόμηση ενός ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για το μέλλον.
Αν ορισμένα από τα μέτρα Ανάπτυξης δεν συνοδεύονται από συμπληρωματικές παρεμβάσεις άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων, κρίσιμο σημείο θα είναι ο κίνδυνος αύξησης των ανισοτήτων μεταξύ διαφορετικών περιοχών.
Θα είναι αποτελεσματικότερα στις πιο αναπτυγμένες περιοχές, με συνέπεια την έμμεση διεύρυνση του χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων – μη αναπτυγμένων Περιφερειών.
Το μείζον ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης,
αφορά στην ψύξη και την θέρμανση, που είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τον ηλεκτρισμό.
Η Ε. Ε πρέπει να υποστηρίξει τη διαφοροποίηση των οικονομιών των παραδοσιακών προμηθευτών της(ρυπογόνων) ενεργειακών καυσίμων, προς την κατεύθυνση των Ανανεώσιμων Πηγών και του Υδρογόνου.
Διαφορετικά αντί για μια ομαλή, Δημοκρατική και δίκαιη μετάβαση σε ψηφιακό και ενεργειακό επίπεδο, θα υπάρξει μια ανεξέλεγκτη πορεία που θα αυξήσει τις ανισότητες, με επακόλουθα κύματα μετανάστευσης, κοινωνικών αναταραχών και εμφυλίων πολέμων.
Η Ευρώπη πρέπει να διαχειριστεί τους νέους κινδύνους Ασφάλειας και εξάρτησης που προκύπτουν από εισαγωγές από τρίτες χώρες πρώτων υλών και μετάλλων που είναι απαραίτητα για την πράσινη υποδομή.
Ένα Στρατηγικό σχέδιο, τόσο εναλλακτικών προμηθειών όσο και αποφυγής υπερεξάρτησης από τρίτες χώρες.
Οι παραπάνω προκλήσεις διαμορφώνουν το νέο πλαίσιο πολιτικής στο οποίο θα κριθεί και το κάθε Κράτος – μέλος της Ε. Ε.
Η θετική εξέλιξη των παραπάνω προαπαιτούντων θα διαμορφώσει τις αναγκαίες συνθήκες για την βελτίωση της διαβίωσης της
ανθρωπότητας σε σχέση με την βιωσιμότητα του φυσικού περιβάλλοντος.
Η ενεργειακή μετάβαση θα συνεχίσει να αλλάζει τις Γεωπολιτικές ισορροπίες μετατοπίζοντας την ισχύ σε αυτούς που αναπτύσσουν τεχνολογίες καθαρής ενέργειας.
Ένας κόσμος που θα λειτουργεί με καθαρή ενέργεια θα είναι πιο σταθερός, αν και θα δημιουργήσει επίσης νέες εξαρτήσεις λόγω των υλικών που απαιτεί.
Η κρίση με τη Ρωσία πιέζει για βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση. Όλοι γνωρίζουμε τη σημασία της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας η οποία δεν είναι απλή αλλά δεν υπάρχει περιθώριο εκτροχιασμού.
Βάνα Αγγελοπούλου Μανωλάκη
Πολιτικός Επιστήμων
MSc Πολιτικών Οικονομικών και Διεθνών Σχέσεων
