Κάρπαθος. Αντικειμενικά ένας μακρινός προορισμός από όπου και αν βρίσκεστε στην Ελλάδα. Αν σκεφτείς ότι από τη Ρόδο θέλεις περίπου έξι ώρες με το απλό πλοίο, καταλαβαίνεις πόσο μακριά βρίσκεται από τα υπόλοιπα μέρη. Αν ξεκινήσει κάποιος από τον Πειραιά, και περνώντας από αρκετά νησιά θα χρειαστεί 22, 24 ή ακόμα και πάνω από 30 ώρες για να καταλήξει σε ένα από τα δύο λιμάνια της Καρπάθου, το Διαφάνι ή τα Πηγάδια.
Το όνομά της το πήρε από τους πρώτους κατοίκους του νησιού που λέγεται ότι λόγω της μεγάλης ομορφιάς του νησιού θέλησαν να απαγάγουν τους θεούς του Ολύμπου και να τους φέρουν να ζήσουν στην Κάρπαθο. Έτσι, αυτοί οι πρώτοι κάτοικοι ονομάστηκαν Αρπάθεοι κάτι που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε Καρπάθιοι. Είναι όντως τόσο όμορφο και γεμάτο αντιθέσεις όλο το νησί που από τα καταγάλανα νερά και τις παραλίες με άμμο μπορείς να βρεθείς σε υψόμετρο πάνω από τα 1000 μέτρα μέσα στα πεύκα ή μέσα σε πετρώδης χαράδρες να αγναντεύεις το απέραντο Αιγαίο μέχρι εκεί που η θάλασσα ενώνεται στον ορίζοντα με τον γαλανό ουρανό. Εμείς φτάσαμε εκεί από τη Ρόδο και πιάσαμε λιμάνι στα Πηγάδια που είναι και το κέντρο του νησιού με τους περισσότερους κατοίκους.
Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνει κάποιος ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο νησί
Μεγάλα βράχια που καταλήγουν μέχρι τη θάλασσα και γκρεμοί που σου δίνουν την εντύπωση ότι για να φτάσεις σε κάποια παραλία θα χρειαστεί να κάνεις καταρρίχηση. Ευτυχώς στην πραγματικότητα το οδικό δίκτυο του νησιού θα σε πάει εύκολα στις περισσότερες παραλίες, ακόμα και αν περάσεις από κάποιον πολύ βατό χωματόδρομο. Υπάρχουν ωστόσο και οι παραλίες που δεν είναι προσιτές με απλό ΙΧ και κάποιες που τις βρίσκεις μόνο με σκάφος.
Επιλέξαμε να μείνουμε στην Αρκάσα, σχετικά στη μέση του νησιού από τη δυτική πλευρά του. Αποδείχθηκε πολύ καλή επιλογή τόσο για τις όμορφες παραλίες και τα γραφικά χωριά που έχεις σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτή, αλλά και σαν σημείο εκκίνησης για τους πιο μακρινούς προορισμούς.
Ξεκινήσαμε την περιήγηση στο νησί από την παραλία του Αγίου Νικολάου στην Αρκάσα. Κρυστάλλινα δροσερά νερά με ψιλή άμμο και ακριβώς απέναντι στο βάθος να βλέπεις την Κάσο. Ειδικά κατά το ηλιοβασίλεμα η θέα ήταν μαγική και σε έκανε να νιώθεις ηρεμία και χαλάρωση καθώς έβλεπες να απλώνεται μπροστά σου το Αιγαίο. Δύο μαγαζιά υπάρχουν στον Άγιο Νικόλαο με ξαπλώστρες και ομπρέλες πάνω στην παραλία, αλλά και χώρο με τραπέζια πάνω από αυτή, όπου μπορείς εύκολα να περάσεις όλη τη μέρα σου χωρίς να σου λείψει απολύτως τίποτα.
Παρόμοια η κατάσταση και την παραλία του Διακόφτη, πιο νότια και κοντά στο αεροδρόμιο, με ένα beach bar για τα απαραίτητα και πολύ χώρο για όλους, τόσο στο οργανωμένο κομμάτι της όσο και στο ελεύθερο. Η παραλία θυμίζει μικρογραφία από Ελαφόνησο και είναι σίγουρα στα μέρη που πρέπει να επισκεφτεί κάποιος.
Από τον Διακόφτη και γυρνώντας προς Αρκάσα συναντήσαμε δύο ακόμα πανέμορφες παραλίες όμως με λιγότερο κόσμο. Η παραλία Αράκι και αυτή του Αγίου Θεόδωρου μαγνητίζουν αμέσως το βλέμμα με το άγριο τοπίο από βράχια που τις περιβάλλει και τα γαλαζοπράσινα νερά τους. Επίσης σε αυτή τη μεριά του νησιού υπάρχει και η παραλία Αγριλοπόταμος όπου είναι σημείο για windsurfing και kitesurfing, το οποίο όμως δεν είναι και το πιο ιδανικό για αρχάριους.
Από την άλλη πλευρά, την ανατολική, ξεχωρίσαμε την παραλία της Κυρά Παναγίας, ιδανική για όποιον ψάχνει κάτι οργανωμένο. Βγαίνοντας από τον κεντρικό δρόμο ξεκινάει ένα κατηφορικό κομμάτι και ύστερα από λίγη ώρα που απλά κατηφορίζεις περνώντας τη μια φουρκέτα μετά την άλλη, εμφανίζεται μπροστά σου αυτός ο πανέμορφος κόλπος!
Λίγο πιο πάνω από την Κυρά Παναγιά και αφού είχαμε καταλάβει πια ότι οι παραλίες του νησιού ήταν η μία πιο όμορφη από την άλλη, ακολουθήσαμε τις ταμπέλες προς Απέλλα. Σε μια στροφή, αρκετά πριν φτάσουμε φάνηκε στο βάθος η παραλία. Το θέαμα ήταν μοναδικό. Ένα παλιό ξύλινο ιστιοπλοϊκό να έχει δέσει στη μία άκρη, πράσινα νερά και βράχια να ξεχωρίζουν μέσα στη θάλασσα και γύρω γύρω πεύκα. Όταν πια κατεβήκαμε και την είδαμε και από κοντά καταλάβαμε ότι ήμασταν ίσως στο πιο όμορφο μέρος του νησιού.
Όσα νησιά και μέρη αν έχει επισκεφτεί κάνεις οι παραπάνω παραλίες είναι σίγουρο ότι θα του μείνουν στη μνήμη για πολύ καιρό. Εκτός από αυτές βέβαια είδαμε και άλλες πολύ όμορφες παραλίες και διαφορετικές μεταξύ τους, όπως την Μιχαλιού, την παραλία στον κάτω Λευκό, την Αμμωπή και άλλες. Όρεξη και μέρες να έχει κάποιος να γυρνάει όλο το νησί!
Ένα ακόμα ιδιαίτερο μέρος της Καρπάθου, είναι το χωριό Όλυμπος
Χτισμένο σε μια πλάγια στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού με στενά σοκάκια και το ένα σπίτι σχεδόν πάνω στο άλλο. Φαίνεται να είναι βγαλμένο από μια άλλη εποχή και σε αυτό συμβάλουν και οι κάτοικοι όπου ακόμα και σήμερα οι γυναίκες ντύνονται με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και τα μαντήλια.
Επειδή όμως λέμε για μοναδικά μέρη, έτσι μοναδικό είναι και το νησάκι Σαρία. Βόρεια της Καρπάθου, πρόκειται για ένα νησί γεμάτο με αρχαία μνημεία, ερείπια και υπολείμματα αρχαίων οικισμών, ενώ έχουν βρεθεί και ίχνη από την παρουσία του ανθρώπου της νεολιθικής εποχής και της πρώιμης εποχής του χαλκού. Το νησί αποτελούσε ορμητήριο των Σαρακηνών πειρατών και προσφέρει μαγικές εικόνες αν το περπατήσει κάνεις, αλλά και αν κολυμπήσει ανάμεσα στις σπηλιές με το φως του ήλιου να φωτίζει τα νερά.
Διαφορετικό από τον Όλυμπο αλλά εξίσου όμορφο ήταν και το Φοινίκι. Χτισμένο γύρο από ένα μικρό λιμανάκι με λίγα μαγαζιά για φαγητό και ποτό αλλά και μια παραλία ακριβώς μπροστά από όλα αυτά ξεχωρίζει για την απλότητα και την χαρακτηριστική ομορφιά του.
Εκεί βρήκαμε δύο μαγαζιά για φαγητό που το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο. Το Δελφίνι και το Mama cuisine. Τοπικά προϊόντα μαγειρεμένα ώστε οι γεύσεις να σου μένουν αξέχαστες. Και για να μην αδικήσουμε και τα υπόλοιπα μαγαζιά η αλήθεια είναι ότι σε όποιο χωριό και αν κάναμε στάση για φαγητό δεν βρήκαμε κάτι που να μη μας αρέσει.
Η ταβέρνα Ευδοξία, με θέα το απέραντο Αιγαίο και το ηλιοβασίλεμα, αλλά και η ταβέρνα Κήπος στο κέντρο του χωριού της Αρκάσας με την πανέμορφη αυλή της, ήταν από τα μαγαζιά που πραγματικά θα μπορούσαμε να τρώμε κάθε μέρα. Πολύ ποιοτικό, γευστικό φαγητό και με μεγάλη ποικιλία στο μενού τους και τα δύο μαγαζιά δεν θα αφήσουν κανέναν να φύγει παραπονεμένο.
Κλείνοντας τώρα τη μέρα μας και πριν πάμε για ξεκούραση στο δωμάτιο, άλλο ένα μαγαζί στο Φοινίκι ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά. Το Poseidon Bar, όμορφος χώρος με θέα το λιμανάκι, χαλαρή μουσική και πολύ καλά ποτά και κοκτέιλ. Όσο καθόμασταν εκεί είδαμε να περνάνε και κάποια πολύ ενδιαφέροντα burgers από μπροστά μας που “μας έσπασαν τη μύτη”, αλλά συνήθως πηγαίναμε εκεί μετά το φαγητό οπότε δεν δοκιμάσαμε κάτι, ίσως μια άλλη φορά.
Και κλείνοντας να πω πως το «ίσως κάποια άλλη φορά» δεν είναι απλά σχήμα λόγου αλλά πραγματική επιθυμία. Αυτό το νησί έχει κάτι που μαγεύει τον επισκέπτη και σίγουρα πολλοί που θα πάνε μια φορά θα επιστρέψουν σύντομα. Αυτό ίσως δικαιολογεί και την κίνηση των πρώτων κατοίκων του να φέρουν τους θεούς του Ολύμπου στο νησί τους. Λογικά ακόμα και αυτοί πάρα τα ελαττώματά τους και τις παραξενιές τους όπως τα έχουμε διαβάσει από τη μυθολογία θα το εκτίμησαν και θα έμειναν ευχαριστημένοι!
Πηγή: Savoir Ville
