«Το ανθρώπινο παρελθόν και το πώς συσχετίζεται αυτό με τα άτομα που το βιώνουν αποτελεί για την ιστορία ένα δυναμικό φαινόμενο. Οι κοινωνίες ανθρώπων που μελετήθηκαν µε ερώτημα τη σχέση τους µε το παρελθόν, βρέθηκαν να απολογούνται για την επιθυμία τους να διατηρούν σχέσεις μαζί του, να το διαχειρίζονται, να το διευθετούν, να το διασώζουν στο βαθμό που αυτές έχουν επιλέξει για τις επόμενες γενιές. Οι μορφές, εκφάνσεις και παραστάσεις της εκδήλωσης του φαινομένου καλούνται να υπακούσουν σ’ ένα μέχρι σήμερα θεμελιακό για την ιστορία εννοούμενο, αυτό της αλλαγής, της κίνησης μέσα στο χρόνο και αποδεικνύονται πολύτιμες μαρτυρίες για τις κοινωνίες του παρελθόντος, τεκμήριο πολύσημο για την εποχή τους και τον τόπο τους, σύνθετο ιστορικό αντικείμενο της ιστοριογραφίας.
Οι μνήμες που συγκροτούν αυτό που ονομάζουμε ταυτότητά μας και μας προσφέρουν ένα περίγραμμα στη σκέψη και τη δράση μας δεν είναι μονάχα δικές μας. Τις έχουμε μάθει, τις έχουμε δανειστεί και τις έχουμε, κατά κάποιον τρόπο, κληρονομήσει μέσα από τις οικογένειες, τις κοινότητες και τις πολιτισμικές παραδόσεις μας.
Στη λογική αυτή, οι παλιές φωτογραφίες και τα οπτικά τεκμήρια συνιστούν σημαντικές ιστορικές πηγές, όπως τα αρχεία και οι προφορικές μαρτυρίες. Οι ιστορικές πηγές, εξάλλου, δεν συναγωνίζονται ως προς την αξία τους, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται, συμβάλλουν στη διασταύρωση των δεδομένων και καθιστώντας την οποιαδήποτε ιστορική τεκμηρίωση ποιο αξιόπιστη.
Εδώ λοιπόν η υποδειγματική εργασία της κ. Μαρία Τουλαντά – Παρισίδου, στο έργο της «Μητρώον από το Αρχείο παλαιών πολεμιστών και αντιστασιακών Δήμου Κω», έρχεται να συντηρήσει μια σημαντική ιστορική πτυχή της Νεώτερης Ιστορίας της Κω και της Δωδεκανήσου γενικότερα, αφού συντηρεί την ιστορική μνήμη απέναντι σε μια εξίσου φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία, τη λήθη.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, για την απόφασή του να απονείμει το «Βραβείο Βασίλη Μοσκόβη έτους 2015» στην κ. Μαρία Τουλαντά – Παρισίδου, τιμώντας το έργο της και τη σημαντική προσφορά της στον πολιτισμό της Δωδεκανήσου».
