Ο σχεδιασμός της αειφόρου ανάπτυξης των νησιών της Δωδεκανήσου, από τα πλέον αναπτυγμένα νησιά και περιοχές μέχρι και τα λιγότερα ανεπτυγμένα, δεν μπορεί παρά να στηριχτεί στην προστιθέμενη αξία που θα προκύψει για τις Τοπικές Οικονομίες από την αναβάθμιση του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού αποθέματος σε νέους τουριστικούς πόρους και προϊόντα αλλά και με την αξιοποίηση του, κυρίως με τις νέες προηγμένες τεχνολογίες της πληροφορικής.
Με το μηχανισμό αυτό, εξωτερικές οικονομίες, όπως του τουρισμού, επενδύονται σε μία ενδογενή ανάπτυξη με όχημα μεταφοράς του τουριστικού ρεύματος από τις πλέον αναπτυγμένες στις «ξεχασμένες» ή και λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές, νέους πόλους έλξης σε αυτές από την αναβάθμιση του πολιτιστικού και περιβαλλοντικού αποθέματος. Τα μικρά νησιά της Δωδεκανήσου το Καστελλόριζο, η Χάλκη, η Κάσος, η Σύμη, η Αστυπάλαια, η Νίσυρος, η Τήλος, οι Λειψοί, οι Αρκοί, είναι δυνατόν με την κατάλληλη ανάπτυξη νέων τουριστικών πόρων και προϊόντων μέσω της αναβάθμισης του μοναδικού αρχιτεκτονικού, πολιτιστικού και περιβαλλοντικού τους αποθέματος να προσανατολίσουν τοπικά εξειδικευμένα μέρη του τουριστικού ρεύματος των μεγάλων νησιών, δημιουργώντας νέα τουριστική δραστηριότητα με αύξηση της παραμονής πέρα του ημερήσιου ή ολιγοήμερου τουρισμού και μπορούν να αποτελούν πιλότους αειφόρου ανάπτυξης των μικρών νησιών και απομονωμένων περιοχών της χώρας.
Το ΤΕΕ και οι μηχανικοί, έχουν μεγάλη εμπειρία και έχουν αναπτύξει πρότυπη τεχνογνωσία στον σχεδιασμό και υλοποίηση προγραμμάτων αειφόρου τοπικής ανάπτυξης, με ανάλυση, διαχείριση και τεκμηρίωση στον χώρο, με αξιοποίηση εφαρμογών Τεχνολογίας Πληροφορικής και με μοντελοποίηση σε ολοκληρωμένα σύστημα γεωγραφικών πληροφοριών.
Στα ανεπτυγμένα νησιά και περιοχές όπως στη Ρόδο και στην Κω, κατά κύριο λόγο απαιτείται αποτίμηση των κινδύνων και ενίσχυση της ανθεκτικότητας του Πολιτιστικό και Πολιτισμικό Απόθεμα, με ελεγχόμενη ανάπτυξη και ολοκληρωμένο σχέδιό διαχείρισης και διατήρησης του.
Σήμερα, 30 χρόνια μετά από την αναγόρευση της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου ως Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO και παρόλα τα έργα που έγιναν στο διάστημα αυτό για την αποκατάσταση κτηρίων, χώρων και μνημείων, η πόλη αντιμετωπίζει σήμερα σημαντικά προβλήματα. Τα κτήρια και τα μνημεία της πόλης συνεχίζουν να εκτίθενται σε περιβαλλοντικούς κινδύνους, σεισμούς και φυσικές καταστροφές που απαιτούν άμεση παρέμβαση. Καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις.
Η σημαντική υποβάθμιση της ποιότητας διαβίωσης των κατοίκων της πόλης έχει αναγκάσει μεγάλο μέρος από αυτούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εντός της Μεσαιωνικής Πόλης και να αναζητήσουν στέγη εκτός.
Η UNESCO απαιτεί για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αειφόρου διατήρησης και διαχείρισης της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου, ώστε να διατηρήσει τη θέση της στη λίστα των πόλεων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στο μόνο αγαθό προς διαχείριση από το Δημόσιο τα ακίνητα ιδιοκτησίας του Δημοσίου.
Ένα σημαντικό μέρος των πόρων χρηματοδότησης μπορεί να προέλθει από την επανάχρηση των κτηρίων ιδιοκτησίας του Δημοσίου της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου με σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, όπως για παράδειγμα πρότεινε στη σχετική μελέτη του το Πολυτεχνείο (3/11/18 εκδήλωση για τα 30 χρόνια της Ρόδου στη λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO).
Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου ως συνόλου, θα πρέπει να αποβλέπει στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του οικιστικού συνόλου, με γνώμονα τη διατήρηση του μνημειακού, ιστορικού και κυρίως του κοινωνικού, πολιτιστικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα της.
Δυστυχώς οι επιλογές της Κυβέρνησης, δεν δίνουν εχέγγυα για την προστασία και την ακεραιότητα της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου.
Στην Κω, δύο χρόνια μετά το σεισμό, οι καταστροφές και τα προβλήματα δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Το σχέδιο για τα μεγάλα νησιά πρέπει να προβλέπουν τόσο την εξεύρεση των απαραίτητων πόρων για την προστασία της Αρχιτεκτονικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς τους, με εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας δηλαδή με επανάχρηση – διότι ο Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί να βάλει άλλο το χέρι στην τσέπη, όσο και με την επίτευξη κοινωνικής ενίσχυσης, δηλαδή με τη διασφάλιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και της υποστήριξης των κοινωνικά πλέον αδύναμων (π.χ. κοινωνική κατοικία).
Τα μεσαίας κλίμακας νησιά που έχουν για αυτό μεγαλύτερη ανθεκτικότητα αλλά και πιο πρόσφατη ανάπτυξη για να μην έχουν προβλήματα μπορούν να ενισχυθούν κυρίως στην κατεύθυνση της ανάπτυξης εναλλακτικού τουρισμού, που θα προστατεύσει και θα αναδείξει τους αρχιτεκτονικούς, πολιτιστικούς και περιβαλλοντικούς θησαυρούς τους.
Γιατί όμως δεν έχει γίνει σχεδιασμός και εφαρμογή στην κατεύθυνση αυτή;
Γιατί η κυβέρνηση περιορίστηκε στο ισοδύναμο της νησιωτικότητας αντί να αξιοποιήσει σωστά την ίδια τη νησιωτικότητα και να αναδείξει τις δυνατότητες της να προσελκύσει τουρισμό, αλλά και να διασφαλίσει τις τοπικές κοινωνίες και τους μοναδικούς πόρους της;
Γιατί δεν αξιοποίησε τις δυνάμεις των μηχανικών, τις νέες τεχνολογίες και καινοτομίες που μπορούν να δώσουν έξυπνες βιώσιμες φθηνές λύσεις.
Γιατί δεν έκανε επενδύσεις σε μεγάλα τοπικά έργα;
Γιατί το πρόβλημα της ανάπτυξης είναι κυρίως θέμα οράματος και πολιτικής βούλησης. Εμείς οφείλουμε να στηρίξουμε πολιτικές που θα έχουν σκοπό να στηρίζουν: και τα νησιά σε όλες τις κλίμακες και τους μηχανικούς που ξέρουν αλλά πρέπει να αξιοποιηθούν αλλά κυρίως τις κοινωνίες των νησιών μας που αιώνες τώρα διατηρούν την ελληνικότητα και την παράδοση τους, ως θεματοφύλακες του Αιγαίου και της Ελλάδας.
