Αφιέρωμα στην Αθήνα και τον ιερό βράχο της Ακρόπολης κάνει η «Le figaro» αναφέροντας ότι «η Ελλάδα, η οποία κέρδισε το στοίχημα για καλή διαχείριση της κρίσης του Covid-19, αποφάσισε να ανοίξει σταδιακά τα σύνορά της από τις 15 Ιουνίου».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, μέχρι την 1η Ιουλίου, οι επιβάτες που φθάνουν από περιοχές οποιασδήποτε χώρας, που έχουν πληγεί περισσότερο, όπως η Ile-de-France ή τέσσερις ιταλικές και ισπανικές περιοχές, θα υποβάλλονται σε τεστ στο αεροδρόμιο καθώς και σε καραντίνα 14 ημερών.
Η γαλλική Le Figaro αναφέρει ότι «ο Παρθενώνας πάντα προκαλούσε τον θαυμασμό. Ήδη, το 1674, ο Λουδοβίκος XIV, ακούγοντας να μιλάν για αυτόν, ζήτησε από τον Mαρκήσιο de Nointel και τον ζωγράφο Jacques Carrey να επισκεφθούν την Αθήνα και να φέρουν πίσω σχέδια, των γλυπτών του ιερού ναού που σχεδίασε ο Φειδίας, και σήμερα εκτίθενται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Αλλά ο Παρθενώνας, όπως και οι άλλοι τρεις ναοί πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, αισθάνεται πολύ μόνος αυτή τη στιγμή».
Στο ρεπορτάζ της η «Le figaro» φιλοξενεί δηλώσεις της αρχαιολόγου και ξεναγού, Αγγελικής Μάνσολα η οποία δηλώνει «ανυπομονώ να ανέβω στο απότομο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό το ιερό του 5ου αιώνα, να αισθανθώ το καλωσόρισμα από τη θεά Αθηνά, και να μοιραστώ αυτή τη στιγμή της ευφορίας με τους επισκέπτες». Οι αρχαιολογικοί χώροι της χώρας άνοιξαν ξανά στις 18 Μαΐου, αλλά οι τουρίστες δεν είναι ακόμη εκεί. Η πανδημία κέρδισε το λόγο του André Malraux στις 28 Μαΐου 1959. Ο Γάλλος Υπουργός Πολιτισμού, ο οποίος είχε έρθει να εγκαινιάσει τον φωτισμό του βράχου, αναφέρθηκε στην προσβασιμότητα, «των μεγαλύτερων έργων στον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων».
Ωστόσο όπως αναφέρει η «Le Figaro», η Ακρόπολη θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμη. Όμως είναι οπλισμένη για ένα τουρισμό «συμβατό με τον κορωνοϊό». Όλα τα μέτρα προστασίας έχουν ήδη υιοθετηθεί, όπως αυτό το γιγαντιαίο πάνελ από πλεξιγκλάς τοποθετημένο ανάμεσα στα σκαλοπάτια των Προπυλαίων, για να γίνεται σεβαστή η φυσική αποστασιοποίηση. Όπως και η εποπτεία των επισκεπτών, των οποίων η άφιξη θα γίνεται σε μικρές ομάδες, κάθε ώρα, σεβόμενοι μια διαδρομή γύρω από τον Παρθενώνα, η οποία ξεκινά από τα Προπύλαια, μετά ο ναός της Αθηνάς και το Ερέχθειο, με τις δωρικές του κολώνες και οι Καρυάτιδες. «Είναι κάτι που ο Καλλικράτης και ο Ίκτινος, οι αρχιτέκτονες του Ναού της Αθηνάς, δεν είχαν φανταστεί, όπως το υδροαλκοολικό τζελ στην είσοδο», αναφέρει ένας φύλακας.
Αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα από πεντελικό μάρμαρο, έχει ωστόσο δει σχεδόν τα πάντα και υπέφερε τα πάντα. Πρώτα καταστράφηκε από τους Πέρσες, έγινε καθολική εκκλησία υπό την κατοχή των λατίνων (13ος αιώνας), στη συνέχεια τζαμί υπό την οθωμανική κατοχή (15ος), αποθήκη πυρομαχικών κατά τη διάρκεια του πολέμου του Μωριά (μεταξύ Ενετών και Οθωμανών, τέλη 17ου αιώνα). Η ζωφόρος της, μεγάλο τμήμα της οποίας βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, λεηλατήθηκε. Ένα τραύμα, για την Αγγελική Μάνσολα.
«Κοιτάζοντας τον Παρθενώνα από το Μουσείο της Ακρόπολης, παρακάτω, φαντάζομαι την ανατολική ζωφόρο, εκείνη της
κύριας εισόδου, όπου απεικονίζονται οι θεοί του Ολύμπου, να περιμένοντας την σφαγή, τη θυσία εκατό βοδιών, για να συνοδευτεί η
πομπή των Παναθηναίων. Κοιτάξτε προς τα επάνω και θα ξεχωρίσετε τους ανθρώπους, είναι αυτοί που στέκονται, για να ξεχωρίζουν από τους θεούς. Θα μπορούσα να τα κοιτάω για πάντα».
Η αισθητική και η λειτουργικότητα αυτού του ναού εκπλήσσουν πάντα αυτήν την αρχαιολόγο, η οποία μάλιστα παρατηρεί ότι «ο γερανός για την αποκατάσταση του μνημείου είναι λευκός και όχι κίτρινος, για να συνδυάζεται με αυτό το μυθικό σκηνικό». Παρά την πανδημία, η οποία αποδυναμώνει τον τουρισμό, ελπίζει ωστόσο να βρει τους λάτρεις της ιστορίας το συντομότερο δυνατό για να μεταδώσει το πάθος της, σε αυτούς.
