Με απόφαση που εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου απορρίφθηκε η αγωγή που άσκησε η εταιρεία «Μαργέλλος Εμμανουήλ και Σια ΟΕ» κατά της δημοτικής επιχείρησης «Δημοτικές Τουριστικές Αναπτυξιακές Επιχειρήσεις Ρόδου» με τον διακριτικό τίτλο «ΡΟΔΩΝ ΑΕ» για τη μείωση του μισθώματος στο ακίνητο «Ελλη».
Η εταιρεία ζήτησε να γίνει δεκτή η από 20 Μαρτίου 2013 αγωγή της και εξέθεσε ότι, ο Δήμος Ρόδου εκμίσθωσε και της παρέδωσε με την υπ’ αριθμ. 6747/2007 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του, το ένδικο μίσθιο ακίνητο, ήτοι τον πρώτο όροφο ενός διώροφου καταστήματος, που βρίσκεται στην πλατεία Κουντουριώτη αρ. 6 στην πόλη της Ρόδου, συνολικής επιφανείας 633 τ.μ., από τα οποία τα 450 τ.μ. αποτελούν ενιαία σάλα 130 τ.μ., αποδυτήρια, και διάδρομο 53 τ.μ., προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς.
Επεσήμανε ότι προέβη, κατόπιν δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού, στην υπεκμίσθωση του μισθίου στη μη διάδικο ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «Quality Taste ΑΕ» για χρονικό διάστημα δώδεκα ετών, αναπροσαρμοζόμενου ετησίως κατά το ποσοστό του πληθωρισμού, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει η τελευταία ως νυκτερινό κέντρο, μπαρ, καφέ ή εστιατόριο, σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους που περιλαμβάνονται στο από 20.06.2007 ιδιωτικό συμφωνητικό.
Εξέθεσε παραπέρα ότι η ίδια με την από 07.06.2011 αίτησή της ζήτησε την άδεια μεταβίβασης σε αυτήν της υπομισθωτικής σχέσης, καθώς και ότι με τη με αριθμό 484/05/07/2011 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Δήμου Ρόδου, έγινε αποδεκτή η ως άνω αίτηση, με την προϋπόθεση να αυξηθεί το μίσθωμα κατά ποσοστό 10% και να προκαταβληθούν έξι μισθώματα.
Επεσήμανε παραπέρα ότι στη συνέχεια συνήφθη σύμβαση εκχώρησης του ενεργητικού της μίσθωσης και παράλληλης στερητικής αναδοχής κατ’ άρθρο 471 ΑΚ του παθητικού της μίσθωσης εκ μέρους της ενάγουσας και ότι το ύψος του καταβαλλομένου για το εν λόγω μίσθιο μηνιαίου μισθώματος, καθορίστηκε αρχικά στο ποσό των 6.600 ευρώ, και μετά από αναπροσαρμογές ανέρχεται από 01.22.2012 στο χρηματικό ποσό των 6.738,60 ευρώ πλέον ποσοστού για τέλος χαρτοσήμου.
Τόνισε παραπέρα ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, η εμπορική κίνηση μειώθηκε σημαντικά και ότι ενόψει αυτών, το μίσθωμα για το επίδικο ακίνητο καθίσταται υψηλότερο εν σχέσει με αυτό που έπρεπε να καταβάλλεται, σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, με αποτέλεσμα να υφίσταται ζημία, η οποία υπερβαίνει τον κίνδυνο, που ανέλαβε αυτή ως μισθωτής με την κατάρτιση της εν λόγω υπομίσθωσης.
Με βάση το ιστορικό αυτό, ζήτησε, με απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή, να αναπροσαρμοσθεί από την επίδοση της αγωγής και έως τη λήξη της μίσθωσης, το ύψος του καταβαλλομένου εκ μέρους της για το εν λόγω μίσθιο, μηνιαίου μισθώματος, στο χρηματικό ποσό των 4.717,02 ευρώ.
Το δικαστήριο έκρινε την αγωγή αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης.
Κρίθηκε μεταξύ άλλων ότι θα έπρεπε να παρατίθενται στο δικόγραφο πρόσφορα και συγκεκριμένα, προσδιοριστικά για την αναπροσαρμογή του μισθώματος, συγκριτικά στοιχεία, δηλαδή η μισθωτική αξία και η εξελικτική πορεία και τάση συγκεκριμένων όμορων με το μίσθιο ακινήτων, χωρίς να αρκεί η γενική αναφορά στη μεταβολή των οικονομικών συνθηκών λόγω μείωσης της μισθωτικής αξίας ανάλογων μισθίων.
