H μεγαλύτερη πολιτική μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει είναι η κατάργηση της ενισχυμένης αναλογικής που μας χρεοκόπησε
Αναγνωρίζω ότι αμφισβητώ στερεότυπα δεκαετιών, με κριτική και αυτοκριτική ματιά, άρα παρακαλώ μην βιαστείτε να αντιδράσετε είτε θετικά είτε αρνητικά.
1) Ο εκλογικός νόμος δεν είναι ούτε τεχνικό ούτε δευτερεύον ζήτημα. Ο εκλογικός νόμος είναι τόσο σημαντικός για το είδος του πολιτικού προσωπικού που παράγεται από κάθε εκλογική αναμέτρηση όσο σημαντική είναι η μηχανή, το μέσον παραγωγής για το προϊόν που παράγεται σε κάθε εργοστάσιο. Α μηχανή παραγωγής παράγει α προϊόν . Β μηχανή παραγωγής παράγει β προϊόν.
2) Εάν στον δημοσιονομικό γκρεμό το 2009 γνωρίζουμε πια καλά ότι μας οδήγησε η δημαγωγική πλευρά του χθες δηλαδή: ο παλαιοκομματικός λαϊκισμός, η πελατειακή διαχείριση του κράτους από πολιτικούς, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους, καθώς και η διαφθορά, τότε στον παλαιοκομματικό λαϊκισμό,την πελατειακή διαχείριση και τη διαφθορά τι μας οδήγησε και τι δεν μας επιτρέπει να απομακρυνθούμε;
Με άλλα λόγια όλα τα παραπάνω πριν καταστούν αιτίες της χρεοκοπίας μήπως ήταν προηγουμενως αποτελέσματα άλλων βαθύτερων αιτιών ;
Δηλαδή μήπως πρέπει να βαθύνουμε το επίπεδο της ανάλυσης και να διερωτηθούμε κατά πόσο δεν είναι η δημαγωγία μόνο στις παραδόσεις του ελληνικού πολιτικού προσωπικού; Οτι μήπως ύπαρχουν βαθυτεροι μηχανισμοί που παράγουν και αναπαράγουν ανεξάρτητα από προθέσεις, συγκυρίες και ηλικίες τον παλαιοκομματισμό και την πελατειακή λογική;
Απάντηση: Ναι, υπάρχει μηχανισμός – αίτιο που δρα και παράγει τα συγκεκριμένα φαινόμενα κι αποτελέσματα.Ναι, πράγματι η μηχανική του συστήματος ευνοεί το μαύρο πολιτικό χρήμα και καθιστά επιρρεπή τον πολιτικό στην μιντιακή κι οικονομική εξάρτηση. Πρόκειται για τον από τη δεκαετία του 1920 σταυρό προτίμησης σε συνδυασμό με τις υπερμεγέθεις εκλογικές περιφέρειες.
3) αφού φτάσαμε στο χείλος του δημοσιονομικού γκρεμού πώς είναι δυνατόν να μην συναντήσαμε καμία διάθεση εθνικής συναίνεσης;
Πώς είναι δυνατόν πάνω σε μια Ελλαδα σε κώμα να προσπαθούν να γίνουν ηγέτες πολιτικοί και πολιτικές δυνάμεις που – εν μέσω επίσημης χρεοκοπίας – διαλέγουν για τον εαυτό τους τον εύκολο και ανέντιμο δρόμο της δημαγωγίας και του παλαιοκομματικού λαϊκισμού με το «εναλλακτικές υπάρχουν» που οδήγησε στο Ζάππειο του κ. Σαμαρά, στην πάνω και κάτω πλατεία Συντάγματος και στον ένα νόμο με ένα άρθρο του Σύριζα;
Μήπως και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να βαθύνουμε το επίπεδο της ανάλυσης και να διερωτηθούμε κατά πόσο δεν είναι το έλλειμμα συναινετικής λογικής στο DNA του ελληνικού πολιτικού προσωπικού; Μήπως τα συστήματα ενισχυμένης αναλογικής και τα μπόνους των 50 εδρών ήταν και είναι ένας τέτοιος μηχανισμός εξουδετέρωσης της εθνικής συναίνεσης;
Εκλογικό σύστημα επιλέγοντας επιλέγεις το πρόβλημα που θέλεις να αντιμετωπίσεις. Διότι δεν υπάρχει πανάκεια. Η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγικά μια νέα πολιτική τάξη πραγμάτων. Χρειάζεται:
Πρώτον, εθνική συναίνεση για όλα τα υπαρξιακά της ζητήματα και….το οποίο είναι βέβαια τελείως διαφορετικό από μια χωρίς πολιτικές αρχές και ηθικό έρμα συγκυβέρνηση .
Δεύτερον, επαναθεμελίωση και απελευθέρωση της πολιτικής απο τα δεσμά του πελατειακής και της μιντιακής εξάρτησης με την παραγωγή ενός νέου προτύπου πολιτικού.
ΠΩΣ;
Με ένα ΝΕΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΤΟΜΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Προφανώς δεν αρκεί η αλλαγή του εκλογικού νόμου από μόνη της αλλά είναι επίσης βέβαιο οτι χωρίς αλλαγή του εκλογικού συστήματος καμία από τις παραπάνω επιδιώξεις δεν είναι ρεαλιστικό να επιτευχθεί ή να εδραιωθεί .
Πρώτη ύλη, συστατικά για μιά ριζοσπαστική πολιτική μεταρρύθμιση :
1) μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες,
2) κατάργηση σταυρού προτίμησης αλλά διατήρηση στον πολίτη της αξιολόγησης κι επιλογής των προσώπων,
3) σύστημα απλής αναλογικής στην κατανομή των κοινοβουλευτικών εδρών μέσα από μια ευρεία εκλογική περιφέρεια που θα πλαισιώσει τις μονοεδρικές και εντός τις οποίας έχουμε επεξεργαστεί τον τρόπο να καθορίζεται η σειρά εκλογής με βάση την επιλογή των πολιτών κι όχι με βάση την προτίμηση της ηγεσίας. Ενισχύοντας έτσι την εσωτερική δημοκρατία στα κόμματα.
Σήμερα θέλω να φωτίσω την οριζόντια γραμμή. Αυτή που “συνδέει” ή καλύτερα χωρίζει και διχάζει τους συνυποψηφίους του ίδιου κόμματος .
Ισχυρίζομαι οτι ειδικά η οριζόντια γραμμή ειναι η ανοιχτή κερκόπορτα απο την οποία διαχρονικά μπαίνει η διχόνοια και η εμφύλια διαίρεση μεταξύ των υποψηφίων του ίδιου κόμματος που επέτρεψε στα μιντιακά κι οικονομικά συμφέροντα με μεγάλη ευκολία να υποδουλώσουν το πολιτικό προσωπικό. Η πρακτική απλή κι άκρως αποτελεσματική, «δεν θέλεις;» στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων ο συνυποψήφιός σου. Έτσι απλά.
Τώρα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως :
α) Ο σταυρός προτίμησης καταργείται μόνον στις μονοεδρικές.
β) Με τις μονοεδρικές περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό η μαύρη οικονομική και μιντιακή εξάρτηση του βουλευτή.
Γι αυτό, το ενδεχόμενο μετατροπής κάποιων λίγων μεγάλων εκλογικών περιφερειών όπως η Β´Αθήνας σε ολιγοεδρικές με σταυρό ούτε σαν μια τρύπα στο νερό δεν μπορεί να θεωρηθεί.Έχει πιστεύω την αξία του να υπογραμμίσω επίσης το γεγονός πως η εκλογική αρχιτεκτονική στα πλέον προηγμένα κοινοβουλευτικά σύστηματα όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ όπως και της Γερμανίας κλπ είναι βασισμένη σε μονοεδρικές περιφέρειες ενώ ο εμφύλιος σταυρός θεωρείται είδος από άλλον πλανήτη.
Κατά συνέπεια όλες οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες αυτών των χωρών, από την κ.Θάτσερ εώς τον Β.Μπραντ και από τον Ντε Γκωλ μέχρι τον Μπάρακ Ομπάμα αναδείχτηκαν μέσα από μικρές – πάντα ανάλογα με τα μεγέθη της κάθε χώρας- και ταπεινές μονοεδρικές περιφέρειες. Και βέβαια χωρίς σταυρό προτίμησης!
Στην Ελλάδα στο υπουργείο Εσωτερικών, με την συνέργεια επιφανών επιστημόνων, από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι έτοιμο ένα πλήρες Νομοσχέδιο νέου εκλογικού νόμου με την παραπάνω πολιτική λογική.
Ακόμη, θα γνωστοποιήσω πως για πρώτη φορά στην απογραφή πληθυσμού το 2011 ζητήσαμε επίσημα ως Υπουργείο από την ΕΛΣΤΑΤ και πραγματοποιήθηκε καταγραφή νόμιμου πληθυσμού ανά εκλογικό διαμέρισμα.
Επομένως πλέον η Ελλάδα όποτε θελήσει μπορεί να προχωρήσει στην νέα αρχιτεκτονική των εκλογικών της περιφερειών, σε μονοεδρικές.
Η εθνική συναίνεση και η
μηχανική του συστήματος.
40 συναπτά έτη ζήσαμε συστήματα ενισχυμένης αναλογικής γιατί οι κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν κάτι αδιανόητο στον τόπο .
Τα διάφορα μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα, σήμερα 50, είδαμε τον τρόπο με τον οποίο ωθούν τα κόμματα και τις ηγεσίες τους να κυνηγούν με κάθε μέσον την πρωτιά.
Ζήσαμε αλλά και ζούμε την ενδοτικότητα των κομμάτων εξουσίας σε κάθε συντεχνιακό, τοπικιστικό και πελατειακό αίτημα κατά παράβαση των αρχών και κυρίως κατά παράβαση του γενικού κοινωνικού συμφέροντος προκειμένου να περάσουν για λίγες ψήφους από τον πολιτική κόλαση στον πολιτικό παράδεισο δηλαδή από την δεύτερη στην πρώτη θέση, από την παραίτηση από την ηγεσία του κόμματος στην πρωθυπουργία!
Η μηχανική του συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής σε μια κοινωνία χωρίς ισχυρούς θεσμούς σε μια πολιτεία χωρίς κανόνες-ή καλύτερα σε μια πολιτεία όπου ο μοναδικός κανόνας ήταν και είναι πως σε όλους τους κανόνες μπορείς να εξασφαλίσεις την εξαίρεση που σε βολεύει αρκεί να φωνάξεις, να πιέσεις και να εκβιάσεις- αυτή η μηχανική είδαμε πως ενώ θα έπρεπε να έχει κλείσει τον κύκλο της, ακόμη και σήμερα ζει και βασιλεύει.
Το μπόνους των 50 εδρών αποδείχτηκε πως λειτουργεί ως ισχυρότατο κίνητρο για να υιοθετούνται – ακόμη και σε καθεστώς επίσημης χρεοκοπίας – οι πιο ακραίες και υποκριτικές προσεγγίσεις κακοποίησης της αλήθειας.
Ακόμη και όταν η αλήθεια ήταν και είναι προϋπόθεση για την επιβίωση και την ακεραιότητα της πατρίδας.
Πιστεύω βαθιά πως ένα σύστημα απλής αναλογικής δεν ειναι πλέον ένα πιστοποιητικό αριστερής οπτικής αλλά ένα μέσον υπέρβασης της πολιτικής και θεσμικής μας υπανάπτυξης.
Δεν είναι δυνατόν να μείνουν αμετάβλητες οι δομές που μας χρεοκόπησαν. Αν οι δομές δεν αλλάξουν είναι θέμα χρόνου η Ελλάδα να χρεοκοπήσει ξανά.
Σήμερα το χειρότερο βέβαια είναι πως οι δομικές αιτίες που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία όχι μόνον δεν αντιμετωπίζονται αλλά κι αυτές που σε ορισμένους τομείς αρχικά εκμηδενίστηκαν, αναβιώνουν. Δυστυχώς είναι σε εξέλιξη η νεκρανάσταση του παλιού.
Για να αλλάξουμε λοιπόν υπόδειγμα πρέπει να αλλάξουμε την μηχανική του συστήματος.
Αντί επιλόγου.
Με την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, για να πετύχουμε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας στην εκτελεστική εξουσία, έχουμε ανάγκη τη συνδρομή εκλογικών νόμων με μεγάλα μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα. Ειδικά στην Ελλάδα που έβγαινε βαθιά διχασμένη από κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις κατά τη διάρκεια ολοκλήρου σχεδόν του 20 αιώνα, ζήσαμε συστήματα ενισχυμένης αναλογικής γιατί οι κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν κάτι αδιανόητο στον τόπο ενώ η συγκεκριμένη μορφή του πολιτεύματος δεν άφηνε άλλα περιθωρία.
Επειδή όμως ουδέν καλό – που ήταν η κυβερνητική σταθερότητα – αμιγές κακού, στη συγκεκριμένη περίπτωση το κακό μας κόστισε πάρα πολύ. Η χρεοκοπία και τα μνημόνια μας κόστισαν πάρα πολύ.
Υπάρχει άραγε πολιτειακή και θεσμική διέξοδος, προκειμένου να έχουμε και απλή αναλογική και σταθερότητα στην εκτελεστική εξουσία;
Να έχουμε δηλαδή και αντιπελατειακό πολιτικό σύστημα και σταθερό πολιτικό κύκλο που συνιστούν δύο από τις πλέον κρίσιμες προϋποθέσεις για να βγει η πατρίδα μας από τη συστημική και πολιτική της κρίση ;
Ναι, πολιτικά υπάρχει.
Αρκεί να συνθέσουμε τα πλεονεκτήματα κάθε επιλογής στο πλαίσιο ενός νέου πολιτειακού, δημοκρατικού μετασχηματισμού που θα συμπεριλάβει και τη Συνταγματική κατοχύρωση του νέου εκλογικού συστήματος.
Η συνολική πολιτειακή και θεσμική λύση είναι η Προεδρική Δημοκρατία αντί για την Προεδρευόμενη Δημοκρατία, η κατάργηση των παλαιοκομματικών μπόνους, οι μονοεδρικές χωρίς σταυρό για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού καθώς και ένα δεύτερο νομοθετικό σώμα – φρουρός των Ελλήνων που παράγουν και δημιουργούν.
Αρκεί να μην δούμε το πρόβλημα αποκλειστικά από την σκοπιά των πολιτικών, των πολιτικών επιστημόνων ή των συνταγματολόγων.
Αρκεί σε τελική ανάλυση να δούμε το πρόβλημα από την σκοπιά των επόμενων Ελλήνων.
