«Η αμφισβήτηση δεν αφορά σε πρόσωπα, αλλά σε πρακτικές» δηλώνει σήμερα σε συνέντευξή του στην «δ» ο τελευταίος εκλεγμένος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ κ. Στέφανος Ξεκαλάκης αφήνοντας σαφείς αιχμές για τις πρακτικές της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις. Ο ίδιος σχολιάζει την επόμενη μέρα των εκλογών και το μέλλον του κόμματος λέγοντας πως εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, «το κόμμα θα πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…», ενώ για το εκλογικό αποτέλεσμα στα Δωδεκάνησα, καλεί τα στελέχη «να παραμείνουν στις επάλξεις…»
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Ξεκαλάκη, η επόμενη ημέρα των εθνικών εκλογών, πώς βρήκε το ΚΙΝ.ΑΛ. και προς τα πού πορεύεται το κόμμα;
Στα δημοκρατικά – προοδευτικά κόμματα οι αξιολογήσεις των αποτελεσμάτων και ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας, είθισται να συντελούνται μέσα από έκτακτα συνέδρια που αποτελούν την κατάληξη ενδελεχών-ουσιαστικών, εσωκομματικών διεργασιών σε επίπεδο βάσης. Αυτός είναι ο πιο ασφαλής και πολιτικά ορθολογικός τρόπος για την εξαγωγή συμπερασμάτων που αντανακλούν στις ανάγκες και τα θέλω των μελών και όχι λίγων, παρά τω προέδρω, στελεχών.
Όσο οι θεσμικές διαδικασίες θυσιάζονται στο βωμό ανούσιων-θεωρητικών εκδηλώσεων που αποσκοπούν στο να καλύψουν τα λάθη-προβλήματα και να ωραιοποιήσουν τη σημερινή, αμείλικτη πολιτική πραγματικότητα, τόσο το κόμμα θα πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…
• Στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου, η Ν.Δ. πήρε αυτοδυναμία, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκράτησε δυνάμεις στο 30% ενώ το ΚΙΝ.ΑΛ. σημείωσε μια μικρή άνοδο αλλά έχασε την έδρα της Δωδεκανήσου. Ποιοι είναι οι λόγοι κατά την άποψή σας, που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση;
Καταρχάς οφείλουμε να αξιολογήσουμε την κατάσταση. Η εισήγηση που παρουσιάστηκε από την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. στην πρώτη, μετεκλογικά, συνεδρίαση της κεντρικής μας επιτροπής, παρουσίασε το «ποτήρι» του εκλογικού αποτελέσματος «μισογεμάτο».
Όλα λοιπόν κρίνονται με βάση το πώς κανείς αντιλαμβάνεται το ρόλο του κόμματος στο οποίο συμμετέχει. Αν σκοπός ενός κόμματος είναι, απλά και μόνο, να υπάρχει στα κοινοβουλευτικά δρώμενα για να «βολεύονται» κάποιοι ως βουλευτές, να αυξάνονται οι θέσεις των μετακλητών και τα γενικότερα προνόμια που απορρέουν από την κατάληψη της τρίτης θέσης, τότε το αποτέλεσμα δεν είναι απλά καλό, αλλά άριστο.
Για μένα που είχα τη χαρά και την τύχη να ψηφίσω πρώτη φορά το 1993 και να παρακολουθώ τα δρώμενα, μέσα από το οικογενειακό μου περιβάλλον από πολύ νωρίτερα, και ακόμα περισσότερο για όλα τα στελέχη που αγωνίστηκαν από το 1974 για ένα ισχυρό κοινοβουλευτικά ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα αυτό δεν αρμόζει στην ιστορία μας, δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού, δε χωράει τα όνειρά μας.
Σε ό,τι αφορά τα αίτια που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή, όλα ξεκινάνε από την προβληματική εσωκομματική λειτουργία και το αρχηγικό μοντέλο που ακολουθήθηκε.
Αυτά επέβαλαν λογικές παρασκηνιακών συμφωνιών και διευθετήσεων στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων, για να εξοφληθούν «γραμμάτια» υποστήριξης κατά την εκλογή αρχηγού το 2017 ή κατά τη λήψη και εφαρμογή αντιδημοκρατικών και αντικαταστατικών αποφάσεων της ηγεσίας από τον Απρίλη του 2017 μέχρι και σήμερα.
Αυτά οδήγησαν στο διαρκώς εναλλασσόμενο και μονίμως ανακυκλούμενο περιεχόμενο του προγραμματικού λόγου, που θόλωσε το στίγμα της παράταξης και αποθάρρυνε πολλούς πολίτες που μας παρακολουθούσαν να εκφράσουν τη στήριξή τους στην πράξη.
Αυτά κατέστησαν κυρίαρχο κομματικό μέλημα τον ακούσιο ή εκούσιο διωγμό εκατοντάδων στελεχών που θα μπορούσαν να εκφράσουν δημόσιο πολιτικό λόγο και να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια, προσδίδοντας επιπλέον δυναμική στην εκλογική προσπάθεια.
Όταν η ηγεσία κατατάσσει σε βασικό της πολιτικό αντίπαλο όποιον έχει διαφορετική άποψη μέσα στο κόμμα και θέτει σε δεύτερη μοίρα το εξωτερικό πολιτικό περιβάλλον, τότε δεν μπορεί να προσδοκά κάτι περισσότερο από ένα 8%…
• Θα ήθελα, το σχόλιό σας για τις παραιτήσεις των στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛ. στα Δωδεκάνησα, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.
Κάθε πολιτικό στέλεχος έχει το δικαίωμα να λειτουργεί με βάση τη συνείδησή του και τις δικές του αντιλήψεις και προτεραιότητες.
Τα συγκεκριμένα στελέχη, μαζί με τους υποψηφίους βουλευτές και τα υπόλοιπα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής Δωδεκανήσου, έδωσαν νησί – νησί το «νυν υπέρ πάντων αγώνα» για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κινήματος στα Δωδεκάνησα, αλλά και γενικότερα για την επίτευξη του εκλογικού μας στόχου. Συνεπώς, ως προς την κομματική τους ευσυνειδησία και «νομιμοφροσύνη» δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Αντιθέτως, άλλοι, πιο υψηλά ιστάμενοι, έχουν να απολογηθούν τόσο σε αυτούς, όσο και στα χιλιάδες μέλη και φίλους της παράταξης για το γεγονός ότι το κόμμα πέρασε κάτω από τον εκλογικό πήχη που είχε τεθεί προεκλογικά.
Παρόλ’ αυτά, επ’ ευκαιρία της ερωτήσεώς σας, θα ήθελα να απευθύνω μια έκκληση τόσο στα στελέχη αυτά, όσο και σε όλους όσους βρίσκονται ένα βήμα πριν από την επιλογή της πολιτικής αγρανάπαυσης, να παραμείνουν στις επάλξεις.
Οι μάχες δίνονται και οι αλλαγές επιτυγχάνονται από τους ενεργά παρόντες. Οι αρχές και οι αξίες παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου και απλά απαιτείται η κατάλληλη πολιτική και κοινωνική συγκυρία για να εδραιωθούν, πρωτίστως κομματικά και εν συνεχεία κοινωνικά.
Για το γεγονός ότι σήμερα το πολιτικό υποκείμενο, που αποτελεί τη συνέχεια της προοδευτικής παράταξης, δεν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, αυξάνοντας την κοινωνική του επιρροή και επισφραγίζοντας με την παρουσία του τις πολιτικές εξελίξεις, υπόλογοι είναι αυτοί που επέλεξαν στρατηγικά να το καταστήσουν μικρό και ελεγχόμενο, προσαρμοσμένο στις δικές τους δυνατότητες και επιδιώξεις.
Όλοι οι υπόλοιποι όμως θα φέρουμε ακέραιο το βάρος της ευθύνης αν καταστούμε αδρανείς και δε συμβάλουμε στη ριζοσπαστική αλλαγή που έχει ανάγκη σήμερα η παράταξη για να εκκινήσει μια νέα ελπιδοφόρα αρχή.
• Υπάρχει πάντως μια τάση αμφισβήτησης στο πρόσωπο της προέδρου, Φώφης Γεννηματά ενώ έχει τεθεί και θέμα ηγεσίας από αρκετά στελέχη που δηλώνουν δυσαρέσκεια για την στάση της σε κάποια θέματα (π.χ. πανεπιστημιακό άσυλο). Μήπως όλα αυτά απευθύνονται εις… ώτα μη ακουόντων;
Η αμφισβήτηση δεν αφορά σε πρόσωπα, αλλά σε πρακτικές. Το γεγονός ότι η σημερινή ηγεσία έχει επιλέξει να αφήσει στο περιθώριο τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών και φίλων της παράταξης και να διαμορφώνει τον πολιτικό σχεδιασμό με μια ολιγομελή ομάδα ημετέρων, με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο το πως κάποιοι, λίγοι, θα διατηρούν την κοινοβουλευτική ή μικροκομματική τους εξουσία, καθιστά την προοπτική της παράταξης προβληματική και ως εκ τούτου κατακριτέα την πρακτική.
• Ωστόσο, το 2017 στην διαδικασία ψηφοφορίας για πρόεδρο, υπήρξε συμμετοχή του κόσμου, ο οποίος ανταποκρίθηκε Ποια κατά την γνώμη σας, θα έπρεπε να είναι τα επόμενα βήματα;
Τα λάθη που γίνανε έχουν επανειλημμένως αναδειχθεί και δυστυχώς, μέσω του εκλογικού αποτελέσματος, αποδειχθεί.
Δεν είναι τυχαίο, κοιτώντας τα απόλυτα νούμερα των ψήφων, ότι, επί της ουσίας, το ΚΙΝ.ΑΛ. το μόνο που κατάφερε στις βουλευτικές εκλογές ήταν να διπλασιάσει το νούμερο των συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου του 2017. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η δυναμική εκείνης της διαδικασίας, εξασθένησε στην πάροδο 18 περίπου μηνών.
Οι προοδευτικοί πολίτες δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από κόμματα «ιδιωτικής χρήσης», στα οποία κυριαρχούν οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, οι αποκλεισμοί, οι προειλημμένες αποφάσεις, ως απόρροια της λογικής «αποφασίζουμε και διατάζουμε».
Συνεπώς, το γεγονός ότι η ηγεσία, μετά την εκλογή της, λειτούργησε φοβικά και επέλεξε την περιχαράκωση και τον απολυταρχισμό, όπως εκφράστηκε μέσα από τον άμεσο ή έμμεσο διορισμό των κομματικών οργάνων, αντί για τη διεύρυνση και τον πλουραλισμό που θα ενίσχυαν οι ανοιχτές, δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες, μας οδήγησε σε αποτελέσματα κατώτερα των αρχικών-ρεαλιστικών μας προσδοκιών.
• Κατά την άποψή σας, υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός ισχυρού κεντρώου κόμματος, ενός νέου φορέα;
Η πολιτική ιστορία της χώρας έχει δείξει διαχρονικά ότι όταν ανάμεσα στην παραδοσιακή δεξιά και αριστερά δημιουργείται ένα μετριοπαθές πολιτικό υποκείμενο με προοδευτικά χαρακτηριστικά και ενισχυμένη κοινωνική επιρροή, βάσει της οποίας διεκδικεί την διακυβέρνηση, τότε επέρχεται ισορροπία στο πολιτικό σύστημα, αμβλύνεται ο κοινωνικός αυτοματισμός και ενισχύεται η βιώσιμη προοπτική των πολιτών.
Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, έχει σήμερα ανάγκη η χώρα, είναι ένα κόμμα που θα εκπροσωπεί την αριστερά της λογικής, της ευθύνης, της κοινωνικής συνοχής, της προόδου, της παραγωγής, της αριστείας και της ισόρροπης συμβίωσης και ανατροφοδότησης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ένα κόμμα που θα παλεύει για την άμβλυνση του κοινωνικού χάσματος, για ίσες ευκαιρίες για όλους, για κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου, για την αναδόμηση της μεσαίας τάξης, τη διαγενεακή δικαιοσύνη και τη διαμόρφωση και υπεράσπιση μιας κοινωνίας των άξιων και των αξιών.
Χρειάζεται ένα προοδευτικό, θεσμικό, συλλογικό κόμμα αρχών και όχι αρχηγών.
