Μειώσεις στους κατώτατους μισθούς των νέων, “ρήτρα” χαμηλότερης αμοιβής σε σχέση με τον κατώτατο μισθό, μειωμένο ωράριο , μισθολογικές ωριμάνσεις μετά από συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων αποτελούν τη “βάση” της διαπραγμάτευσης του Υπ, Εργασίας, κ. Γιώργου Κατρούγκαλου με τα ανώτατα κλιμάκια των θεσμών από τις 17 Οκτωβρίου και έπειτα.
Η “βάση” αυτή ορίστηκε από το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής των ειδικών το οποίο ήλθε χθες στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Εργασίας.
Τα “χτυπήματα” τα οποία θα διαπραγματευτεί η ελληνική πλευρά με τους θεσμούς προκύπτουν από τις συστάσεις των ειδικών της επιτροπής που φτιάχτηκε –όπως προβλέπει το Μνημόνιο- με την κοινή συναίνεση τόσο του Υπ. Εργασίας όσο και των δανειστών έχουν ως εξής (βάσει όσων αναφέρονται στο πόρισμα της εν λόγω επιτροπής) :
1. “Ο υποκατώτατος μισθός των νέων θα αντικατασταθεί από ένα που θα αντιστοιχεί στο 85% του υποκατώτατου για τον 1ο χρόνο της εργασιακής εμπειρίας και στο 95 % για το 2ο χρόνο. Οι μαθητευόμενοι και όσοι κάνουν πρακτική άσκηση μέχρι τριών μηνών η οποία έχει επισημοποιηθεί στο πρόγραμμα σπουδών τους εξαιρούνται”. Στο ίδιο το πόρισμα σημειώνεται ξεκάθαρα πως “προς το παρόν ο κατώτατος μισθός για τους μαθητευόμενους ανέρχεται στο 75% του υποκατώτατου μισθού (σ.σ. 75% των 511 ευρώ μικτών δηλαδή 383 ευρώ ) για τους νέους με 6 ώρες δουλειά κάθε μέρα)”.
Μ΄ άλλα λόγια οι ειδικοί προτείνουν ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις στους κατώτατους μισθούς των νέων έως 25 ετών που σήμερα ανέρχονται στα 511 ευρώ (μικτά) έναντι 586 ευρώ ο οποίος είναι ο κατώτατος μισθός για όσους εργαζομένους είναι πάνω από 25 ετών.
2. “Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας χαμηλότερου επιπέδου δεν μπορούν να αποκλίνουν επί τα χείρω έναντι των εθνικών/κλαδικών συμβάσεων, εκτός αν και οι κοινωνικοί εταίροι ζητούν ρήτρες για συγκεκριμένα ζητήματα οι οποίες θα επιτρέπουν προσωρινές αποκλίσεις σε περιπτώσεις επειγουσών οικονομικών χρηματοοικονομικών αναγκών των επιχειρήσεων”.
Αυτό σημαίνει πως σε ορισμένες περιπτώσεις δίδεται θεσμικά η δυνατότητα στα πλαίσια επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων να συμφωνούνται αμοιβές κάτω από εκείνες που προβλέπονται όχι μόνο από τις κλαδικές συμβάσεις αλλά ακόμα και από τις εθνικές συμβάσεις (δηλαδή κάτω από τα 586 ευρώ).
3. “Σε περιπτώσεις προσωρινής οικονομικής δυσχέρειας, η εργασία μειωμένου ωραρίου μπορεί να αποτρέψει τις ομαδικές απολύσεις. Ο εργαζόμενος θα πρέπει να λαμβάνει επίδομα ανεργίας από το δημόσιο ή το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για τις ώρες που δεν μπόρεσε να εργαστεί”.
Με άλλα λόγια, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μία επιχείρηση θα μπορεί πιο εύκολα από ό,τι σήμερα να μειώνει το ωράριο των εργαζομένων, εξασφαλίζοντας τη “συναίνεση” τους, δεδομένου ότι το δημόσιο θα ισοφαρίζει τις απώλειες των αποδοχών τους δίδοντας τους κάποιο επίδομα ανεργίας (σ.σ. πρακτικά , επίδομα ημι-απασχόλησης).
4. “Οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να διαπραγματεύονται για τις μισθολογικές ωριμάνσεις”.
Αυτό σημαίνει πως οι αυξήσεις 10% οι οποίες δίδονταν βάσει νόμου “αυτόματα” ανά τριετία (αν και έχουν προ καιρού “παγώσει”) στους εργαζομένους μίας επιχείρησης, θα αποτελούν πλέον αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.
5. “Το ισχύον σύστημα της προληπτικής διοικητικής έγκρισης (σσ. των ομαδικών απολύσεων) πρέπει να συζητείται ενώπιον του δικαστηρίου της ΕΕ. Μετά την έκδοση της απόφασης επί του προδικαστικού ερωτήματος , το ισχύον σύστημα θα μπορούσε να καταργηθεί ή να αντικατασταθεί από ένα άλλο σύστημα εκ των προτέρων έγκρισης του σχεδίου των απολύσεων”.
Αυτό σημαίνει πως επίκειται σε κάθε περίπτωση προσαρμογή του ελληνικού θεσμικού πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις με τις ευρωπαϊκές πρακτικές οι οποίες διευκολύνουν περισσότερο από ο,τι στην Ελλάδα τις ομαδικές απολύσεις.
capital.gr
