Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
«Ο ρόλος του κομπάρσου στις πολιτικές εξελίξεις δεν αξίζει στην ιστορία της προοδευτικής παράταξης», δηλώνει σήμερα ο πρώην γραμματέας του Πασόκ κ. Στέφανος Ξεκαλάκης, ενόψει των εξελίξεων που έχουν δρομολογηθεί στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Σε συνέντευξή του στην «δημοκρατική» ο κ. Ξεκαλάκης, μιλάει για τις διαδικασίες όπου το εκλογικό σώμα καλείται να εκλέξει πρώτα αρχηγό και μετά να κοιτάξει για την δημιουργία πολιτικού φορέα, για τους υποψήφιους, για την συμβίωση διαφορετικών κομμάτων στον χώρο, ενώ υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξει διαφάνεια στον τρόπο διεξαγωγής της ψηφοφορίας.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Ξεκαλάκη, να ξεκινήσουμε ζητώντας από εσάς ένα σχόλιο για τις διαδικασίες, όπως εξελίσσονται, ενόψει της εκλογής νέου αρχηγού και της δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα. Σας βρίσκουν σύμφωνο οι μέχρι σήμερα εξελίξεις;
Η αλήθεια είναι ότι βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Στο πρόσφατο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων είχαμε τοποθετηθεί, λέγοντας ότι έπρεπε να προηγηθεί η διοργάνωση του συνεδρίου για τη δημιουργία της νέας, ενιαίας μεγάλης δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης. Και αφού δημιουργείτο το πολιτικό υποκείμενο, θα προγραμματιζόταν η εκλογή του αρχηγού του.
Αλλά το ζητούμενο δεν είναι το κάρο. Είναι το άλογο. Αυτό που θα τραβήξει μπροστά. Και όσα εμπόδια και αν υπάρχουν η ζωή ξέρει να βρίσκει το δρόμο της. Στην πολιτική αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Μόνο που δεν αρκεί ένα άλογο. Δεν έχει νόημα να λειτουργούμε όπως στο παρελθόν. Να καθόμαστε στην άκρη του δρόμου και να βλέπουμε το άλογο να αγκομαχεί να σύρει το κάρο ή την άμαξα του βασιλιά. Λύση στην πολιτική δίνει η συμμετοχή. Αυτό είναι το στοίχημα της διαδικασίας που ξεκίνησε. Οι υποψήφιοι αρχηγοί πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Να πουν τις θέσεις τους. Και οι πολίτες να συγκρίνουν και να κρίνουν.
Η εμμονή κάποιων στα διαδικαστικά δεν ωφελεί ούτε τους ίδιους, ούτε την παράταξη. Θέλουμε υποψήφιους μέσα στον κόσμο, με προτάσεις και λύσεις. Αυτό είναι το μόνο που μετρά. Ο χρόνος περνά και οι πολίτες περιμένουν απαντήσεις. Το πολιτικό σύστημα έχει αποσταθεροποιηθεί, η κοινωνία έχει διχαστεί, στην οικονομία υπάρχουν αδιέξοδα. Επ’ αυτών πρέπει να τοποθετηθούν οι υποψήφιοι αρχηγοί, γι’ αυτά πρέπει να μιλήσουμε όλοι μας.
• Πόσο εύκολο είναι να συνενωθούν διαφορετικά κόμματα όταν υπάρχουν τόσες διαφορετικές φωνές;
Ποτέ δεν υπάρχει πρόβλημα όταν η διαμάχη έγκειται σε πολιτικές διαφοροποιήσεις ή προσεγγίσεις για το πώς θα επιτευχθεί ο στόχος για μια καλύτερη Ελλάδα, για το πώς το πολιτικό σύστημα θα ανακτήσει την αξιοπιστία και την ηθική του υπόσταση, για την διαμόρφωση και εφαρμογή πολιτικών που θα συμβάλουν στη βελτίωση της ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Το ΠΑΣΟΚ έγινε μεγάλο επειδή υπήρχε πλουραλισμός στις απόψεις, επειδή ο κάθε Έλληνας πολίτης μπορούσε να ταυτιστεί με τις πολιτικές θέσεις κάποιου στελέχους που μπορεί να απέκλιναν από την άποψη της εκάστοτε ηγεσίας.
Οι διαφωνίες είναι ανυπέρβλητες όταν μερίδα των συμμετεχόντων ή και το σύνολο αυτών διαγκωνίζεται για αλλότριους σκοπούς από την πεμπτουσία της πολιτικής, ήτοι για την εκπλήρωση προσωπικών σκοπιμοτήτων και για την κατάληψη της «καρέκλας», αδιαφορώντας για τις ανάγκες της κοινωνίας και τις προκλήσεις των καιρών.
• Πολύς λόγος γίνεται για τον τρόπο διεξαγωγής της ψηφοφορίας. Ποια είναι η δική σας θέση;
Πιστεύω και στηρίζω διαφανείς διαδικασίες που θα ενισχύουν την συμμετοχικότητα και θα συμβάλουν στη μαζικοποίηση της διαδικασίας. Προσβασιμότητα σε όλους εντός και εκτός της επικράτειας.
Να δοθεί ρόλος και λόγος και στους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που βρίσκονται στο εξωτερικό και επιθυμούν να συμμετέχουν για να συμβάλουν στη δημιουργία μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης, που θα κατορθώσει να διαμορφώσει τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να μπορέσουν να επαναπατριστούν. Ας μη φοβόμαστε τη φωνή των χιλιάδων προοδευτικών πολιτών που θέλουν να εκφραστούν.
• Ο αριθμός των συμμετεχόντων θα κρίνει τελικά την πορεία του εγχειρήματος αυτού;
Η πολιτική νομιμοποίηση, η προοπτική και η συνοχή του πολιτικού φορέα που επίκειται να δημιουργηθεί, προφανέστατα και συναρτάται από τον αριθμό των πολιτών που θα συμμετάσχει στην διαδικασία.
Αν οι επικείμενες εκλογές δεν καταφέρουν να «συγκινήσουν» εξαψήφιο αριθμό συμπολιτών μας, τότε πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η παράταξη δεν έχει «σφυγμό» και ως εκ τούτου λόγο ύπαρξης.
Αντιλαμβάνεστε, βεβαίως, ότι όσο αυξάνει η συμμετοχή, τόσο απομακρύνεται και η πιθανότητα διαλυτικών τάσεων την επόμενη ημέρα. Η μαζικοποίηση της διαδικασίας θα αποτελέσει «συμβόλαιο» ενότητας.
Για να επιτευχθεί όμως η μαζική προσέλευση, θα πρέπει οι υποψήφιοι αρχηγοί και όσοι τους συνδράμουν να αποφύγουν προσωπικές επιθέσεις, επένδυση στην παραπολιτική, χρήση αντιδεοντολογικών ή ανήθικων μεθόδων και να εστιάσουν στην πολιτικοποίηση της διαδικασίας.
Τα έως σήμερα δείγματα γραφής που θέλουν τα κόμματα «τσιφλίκια» συγκεκριμένων υποψηφίων και οι προβοκάτσιες εναντίων άλλων υποψηφίων, ενώ βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της διαδικασίας, εντείνουν τον προβληματισμό μου για το που μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα οδεύοντας στο πέρας αυτής.
• Φαίνεται ότι ο πολιτικός φορέας που πάει να δημιουργηθεί κερδίζει έδαφος και στις δημοσκοπήσεις. Τι αποδεικνύει αυτό;
Δε θα ήθελα να σταθώ σε μετρήσεις που αφορούν σε έναν φορέα που ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί. Αυτό που αξίζει να σχολιασθεί είναι τα ποιοτικά ευρήματα των μετρήσεων της κοινής γνώμης που δείχνουν με εμφατικό τρόπο ότι υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου ενιαίου πολιτικού φορέα στο χώρο ανάμεσα στη ριζοσπαστική αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τη Δεξιά που εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία. Ενός πολιτικού φορέα ανανεωμένου σε επίπεδο προσώπων, νοοτροπιών, δομών και ιδεών, που θα “σπάσει” τον ψευδεπίγραφο σημερινό δικομματισμό. Ενός φορέα που θα στελεχώνεται από πολίτες που βλέπουν την πολιτική ως λειτούργημα και όχι ως μέσο προβολής και επαγγελματικής απασχόλησης.
• Πώς κρίνετε την στάση της κας Φώφης Γεννηματά; Κάποιοι την κατηγορούν για αδιαλλαξία.
Νομίζω ότι, αν θέλουμε ο κόσμος να εμπιστευτεί ξανά το πολιτικό σύστημα, δεν θα πρέπει να κρίνουμε τα πρόσωπα, αλλά τις πολιτικές θέσεις – αποφάσεις και τα παραγόμενα αποτελέσματα.
Πραγματικότητα 1η: Το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη σε μια εκλογική διαδικασία ακραίας πόλωσης το Σεπτέμβρη του 2015 κατόρθωσε να επιβιώσει κοινοβουλευτικά, επιτυγχάνοντας μικρή αύξηση του εκλογικού του ποσοστού.
Πραγματικότητα 2η: Δύο χρόνια μετά, και παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει δραματική υποχώρηση στην εκλογική του επιρροή, το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη παραμένει σε ποσοστά ανάλογα ή κατά τι μεγαλύτερα του Σεπτεμβρίου του 2015. Οι πολίτες δηλαδή δεν έλκονται από τον πολιτικό μας λόγο, δεν εμπιστεύονται τη Συμπαράταξη ως εναλλακτική πολιτική επιλογή, με αποτέλεσμα να πελαγοδρομεί δημοσκοπικά ανάμεσα στην 3η και στην 5η θέση, με ποσοστό που υπολείπεται δραματικά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό και μόνο θα έπρεπε ήδη να έχει προβληματίσει όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης και όχι για την εκπλήρωση προσωπικών ματαιοδοξιών.
Πραγματικότητα 3η: Την τελευταία διετία ήρθαν ξανά κοντά στελέχη και κάποιες όμορες πολιτικές δυνάμεις, που ακολουθούσαν το δικό τους «μοναχικό δρόμο». Έγινε η τεχνητή ένωση, απουσιάζει ακόμα η ψυχική ένωση, που θα συμβάλει στην επιθυμητή ομογενοποίηση, η οποία θα δώσει υπεραξία στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ισχυρού προοδευτικού πολιτικού σχηματισμού.
Πραγματικότητα 4η: Η διαδικασία για την ολοκληρωτική ενοποίηση του χώρου με ακούσιες ή εκούσιες πολιτικές επιλογές είχε βαλτώσει. Στο ΠΑΣΟΚ είχαν επικρατήσει λογικές περιχαράκωσης και έπρεπε να γίνει η συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής της 22ας Απριλίου για να μπορέσει να ανακινηθεί η διαδικασία, με θεσμικό και δεοντολογικό τρόπο, από την πλειοψηφία των παρόντων μελών του οργάνου, ενάντια στις βουλές της ηγεσίας. Έτσι φτάσαμε σήμερα στην εκλογή ανάδειξης αρχηγού της υπό διαμόρφωση νέας, ενιαίας προοδευτικής παράταξης.
Πραγματικότητα 5η: Αυτό που έγινε στο ΠΑΣΟΚ μετά τη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής, όπου αφαιρέθηκαν, με αντιδημοκρατικό και αντικαταστατικό τρόπο, οι αρμοδιότητες από το Γραμματέα, το Πολιτικό Συμβούλιο και την Κεντρική Επιτροπή και στη θέση τους δημιουργήθηκαν διορισμένα από την ηγεσία όργανα, δείχνει έλλειψη σεβασμού στις βουλές του σώματος του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ και νοοτροπία που συναντάται σε κόμματα απολυταρχικών ιδεολογικών καταβολών. Όσα βιώσαμε τον Απρίλη προσβάλλουν την ιστορία του Κινήματος και θίγουν τη δημοκρατική του λειτουργία.
Πραγματικότητα 6η: Ο ρόλος του κομπάρσου στις πολιτικές εξελίξεις δεν αξίζει στην ιστορία της προοδευτικής παράταξης, δεν συμβάλει στην αρμονική λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος και δεν είναι ωφέλιμος για την πατρίδα και τους Έλληνες.
Τώρα ήρθε η ώρα, να διαμορφώσουμε τις πολιτικές μας θέσεις ΜΑΖΙ με την κοινωνία των πολιτών.
Να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό φορέα που θα επενδύει στη συλλογική λειτουργία και θα πορεύεται ΜΑΖΙ με τα μέλη και τους φίλους του.
Να επενδύσουμε στα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας που σήμερα πλήττονται και να δώσουμε ρόλο και λόγο στη νέα γενιά.
Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε ΜΑΖΙ ένα Κίνημα ΑΞΙΩΝ.
Να δώσουμε ΜΑΖΙ ανθρωποκεντρική διάσταση στην πολιτική.
