Τα κόκκινα γάντια

Όχι, δεν ξέρω εάν όλα έγιναν σύννομα από την αρχή μέχρι το τέλος με τις περίφημες καθαρίστριες.
Προφανώς δεν έγιναν, όπως πολλά σ’ αυτό τον τόπο. Οπως το να προσληφθούν με την συγκεκριμένη ειδικότητα και μετά αφού φέρουν τους ανάλογους τίτλους σπουδών να μεταταχθούν.
Δεν είναι δα η πρώτη φορά. Αυτό στις ΔΕΚΟ, ή σε τράπεζες είναι σύνηθες. Φαντάζομαι πολύ περισσότερο στο δημόσιο. Απλά δεν το παίρναμε χαμπάρι.
Εκείνο που ξέρω όμως, είναι καθαρίστριες σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε σπίτια, αποφοίτους όχι μόνον Λυκείου, αλλά πτυχιούχους ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι οποίες φορούν τα κόκκινα γάντια τους και καθαρίζουν σκάλες, γραφεία, τουαλέτες. Γιατί έχουν ανάγκη να δουλέψουν, γιατί καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.
Δεν κατάλαβα γιατί τα κόκκινα γάντια είναι στίγμα που πρέπει να κουβαλούν δεκάδες γυναίκες. Εάν θέλουμε κάποιους να κατηγορήσουμε, αυτοί είναι εκείνοι που διορίζουν, μετατάσσουν, χρησιμοποιούν (προεκλογικά μέχρι και… καλλιτεχνικά) ή τέλος πάντων κινούν τα νήματα όλων μας. Φαντάζομαι πως όλα αυτά τα μαγικά δεν τα σκέφτηκαν μόνες τους.
Οι ειρωνικές αναφορές και τα υποτιμητικά σχόλια που προσβάλουν όχι μόνον τις συγκεκριμένες, αλλά όλες τις γυναίκες που κάνουν αυτή την δουλειά προς τι; Μη σου τύχει λέει ο λαός και τα λουστείς μέρες που περνάμε και χρειαστεί να φορέσεις γάντια. Αυτά τα κόκκινα που κάνουν για τουαλέτες…