Η τύφλα, η στραβάρα και το κακό συναπάντημα
Δεν τους φτάνει το κακό που έχουν κάνει μέχρι σήμερα αλλά συνεχίζουν απτόητοι μέχρι τελικής πτώσης. Αποδεικνύουν καθημερινά με τη συμπεριφορά τους ότι δύο πράγματα τους καθοδηγούν, η προσωπική πολιτική τους επιβίωση και η διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Τι πιστεύουν άραγε και οι τρεις, ότι το ΠΑΣΟΚ έφτασε εδώ που έφτασε από μόνο του, ότι συνεχώς εξαϋλώνεται από “ξένο δάκτυλο”, ότι κάποιες σκοτεινές δυνάμεις επιζητούν τον πολιτικό αφανισμό του, ότι η Ελληνική Κοινωνία “ψεκάστηκε” και του γύρισε την πλάτη;
Δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι αυτοί οι τρεις ήταν οι επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και απόλυτα κυρίαρχοι τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια, αυτοί δεν ήταν Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι με σχεδόν Αυτοκρατορικές εξουσίες;
Στον ύπνο τους ή τον ξύπνιο τους στάθηκαν ποτέ τους αυτοκριτικά σε αυτά που έκαναν και σε αυτά που δεν έκαναν ή τους τυφλώνει η ματαιοδοξία και ο πολιτικός αμοραλισμός;
Δεν βλέπουν και οι τρεις τους ότι μοιάζουν με τον “εμπρηστή” που αφού βάλει τη φωτιά και αυτή καταστρέφει τα πάντα έρχεται και εμφανίζεται ως ο πλέον κατάλληλος πυροσβέστης για την κατάσβεση της;
Ποιος από τους τρεις δεν έβαλε το δακτυλάκι του στην πλήρη Οργανωτική αποδιάρθρωση του Κινήματος (ζήσαμε την εποχή του στρατηγού Τσουκάτου, την εποχή του “Γιώργο άλλαξε τα όλα” και τους κηπουρούς και εσχάτως τους Βενιζελικούς φωστήρες) και την πολιτική του διολίσθηση σε Δεξιές και Νεοφιλελεύθερες πολιτικές;
Ποιος από τους τρεις δεν πολέμησε με λύσσα και φανατισμό το σύνθημα που δονούσε κάθε κομματική συγκέντρωση “Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό”, ο ένας με τους “Σημιτοφύλακες” και τους “εκσυγχρονιστές”, ο άλλος με τους “κηπουρούς” και τους κολλητούς και ο άλλος με τους “Βενιζελικούς”.
Απωθημένα, εμμονές και ίσως πολιτικές και άλλου είδους δεσμεύσεις τους καθοδηγούσαν, τους δυο πρώτους τους ένωσε ο κοινός εχθρός, ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, και οι δυο δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο στη ζωή τους από την πολιτική του απαξίωση, αποκαθήλωση και διάλυση του δημιουργήματος του και ο νυν Πρόεδρος ίσως να ονειρεύεται για τον εαυτό του λόγω συνωνυμίας τη δόξα του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Το “δακτυλίδι” της διαδοχής και οι υπόγειες συμφωνίες Σημίτη-Παπανδρέου ήταν η απαρχή του Οργανωτικού κατήφορου και της Ιδεολογικής διολίσθησης του Κινήματος και οι δυο ήταν οι εκλεκτοί του Οικονομικού κατεστημένου για την υλοποίηση Νεοφιλελεύθερων πολιτικών με την ψευδεπίγραφη επίκληση του “εκσυγχρονισμού” και την ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών.
Και οι δυο, ο καθένας με τον τρόπο του συνέβαλαν στην ηθική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ με τη συνέργεια του κατεστημένου και των “διατεταγμένων” κονδυλοφόρων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
(Όλοι οι διεφθαρμένοι και όσοι βρίσκονται στις φυλακές η υπό Δικαστική διερεύνηση έχουν κάποια σχέση με το ΠΑΣΟΚ, θυμηθείτε ποιοι τους έστειλαν πίσω από τα σίδερα, όλοι οι Δεξιοί που τόσα χρόνια βρισκόντουσαν στην εξουσία είναι κατά τους απονέμοντες την Δικαιοσύνη “λευκές περιστέρες”, θα πέσουν τα κεραμίδια να μας πλακώσουν.)
Έχουν την κυρία ευθύνη για το γεγονός ότι δήθεν μόνο στο ΠΑΣΟΚ βρήκαν στέγη όλοι οι διεφθαρμένοι, ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι το κατ’ εξοχήν Κόμμα της διαφθοράς, ότι το ΠΑΣΟΚ γέννησε και εξέθρεψε το πελατειακό Κράτος, ότι το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει την ευθύνη του Δημοσιονομικού εκτροχιασμού και όλα αυτά στο όνομα και την επιθυμία να είναι αρεστοί στο κατεστημένο.
Έχουν και οι δυο, ο κάθε ένας με το δικό του τρόπο την ευθύνη για ξέπλυμα των αμαρτιών και των ανομημάτων της Δεξιάς και την αναγόρευση της σε Κόμμα της Νομιμότητας, της διαφάνειας, σε εκφραστή της ηθικής στην πολιτική, στο Κόμμα “σωτήρα” της χώρας.
Εφιάλτες και οι τρεις, συνεπείς υπηρέτες του κατεστημένου, δεν φοβάται και δεν τρομάζει το κατεστημένο με την δημοσκοπική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν φοβάται και δεν τρέμει ακόμα και με το ενδεχόμενο να γίνει Κυβέρνηση γιατί πιστεύει ότι δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει τις αντοχές, δεν έχει την δύναμη συσπείρωσης της Κοινωνίας, δεν έχει την δυνατότητα έκφρασης του Κοινωνικά ζητούμενου, ότι εύκολα και απλά θα διαλυθεί “στα εξ ων συνετέθη” και για αυτό όλοι απεργάζονται τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ η με τη δημιουργία άλλων σχημάτων η με τον διαμελισμό του.
Κύριοι, πρώην και νυν Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, η παρουσία σας στην πολιτική σκηνή και ενεργός συμμετοχή σας στο “δέον γενέσθαι” στο ΠΑΣΟΚ βλάπτει και δεν ωφελεί, η μόνη θετική προσφορά σας θα είναι “η πλήρης πολιτική σας αποστρατεία”, αφήστε τους υπόλοιπους να πάρουν το βάρος και την ευθύνη της πολιτικής ανόρθωσης του Κινήματος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
1/12/2014
