Απαντήσεις

Η επόμενη ημέρα της «Κιβωτού» -και όχι μόνον-  όταν σβήσουν τα φώτα του μιντιακού ενδιαφέροντος  θα πρέπει να μας βρει με απαντήσεις σε  πολλά ερωτήματα για όλες τις δομές παιδιών και ευάλωτων συνανθρώπων μας: Πόσους κοινωνικούς λειτουργούς στοχεύει να προσλάβει η κυβέρνηση στα κέντρα κοινωνικής προστασίας, στις περιφέρειες, τους δήμους για να βελτιωθεί το σύστημα παιδικής προστασίας, αντί να δηλώνει άγνοια, να καταγγέλλει ή να νίπτει τας χείρας της; Πόσους, ειδικά τώρα που η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου θεωρεί πως οι καταγγελίες για την Κιβωτό «δικαιώνουν» την άποψή της για την ανάγκη αποϊδρυματοποίησης, που είναι σωστή; Τι είδος ανθρώπων, με τι λογής κατάρτιση (εκτός από επιστημονική και ουσιαστική κατάρτιση) και με τι επίπεδο ενσυναίσθησης θα ασχοληθούν επί του πεδίου (όχι σε επίπεδο Δ.Σ.) με τα παιδιά σήμερα της «Κιβωτού», αύριο άλλων δομών που δυσλειτούργησαν; Οι ανάδοχες οικογένειες, ή οι υιοθετούσες, πώς θα στηριχθούν, πώς θα φωτισθούν για το ανθρώπινο έργο που αναλαμβάνουν – όταν θα έχει τελειώσει η γραφειοκρατία; Και τα παιδιά που (βάσει εισαγγελικής παραγγελίας) βρίσκονται σε νοσοκομεία αντί δομών, ποιος τα παρακολουθεί; Και ακόμη: οι μηχανισμοί υποδοχής καταγγελιών, τα γραφεία π.χ. της Αστυνομίας  για την ενδο-οικοκογενειακή βία ή για υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, τι κατάρτιση έχουν προβλέψει για τους ανθρώπους τους; τι παρακολούθηση στην δράση τους;