Η φαντασία που μας λείπει

Ανάπαυλα. Διακοπή. Ανακωχή. Μέρα που είναι. Ας μιλήσουμε για έναν παραμυθά. Το Ελληνα Αντερσεν, όπως τον χαρακτήρισε ο «Independent». Τον Ευγένιο Τριβιζά. Ψάχνοντας για δώρα-βιβλία έπεσα πάνω σε μια συνέντευξη του.
Και μιλά, για τι άλλο; Για την φαντασία. Όχι αυτή των παραμυθιών του, αλλά την έμπνευση που λείπει στην εκπαίδευση.
«Η εκπαίδευση, αντί να εμπνέει και να χαρίζει δημιουργικά φτερά, συνθλίβει και καταθλίβει με τη συσσώρευση γνώσεων το παιδί».
Με μια πλούσια συλλογή παραμυθιών και βαθιά γνώση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, ο «εθνικός μας παραμυθάς» Ευγένιος Τριβιζάς δείχνει την αντίθεσή του ως προς το μαθησιακό περιεχόμενο και την τακτική που ακολουθούν τα ελληνικά σχολεία.
Αναφέρει πως «η παιδική δημιουργικότητα και η φαντασία πρέπει να έχουν κυρίαρχο ρόλο στην εκπαίδευση. Μέσα από το βαρετό και συνηθισμένο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, η φαντασία των μαθητών περιορίζεται και η δημιουργικότητά τους ατροφεί.»
Θεωρεί πως το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παραμελήσει αυτές τις πλευρές, δίνοντας βάση μόνο στη γνώση και την απομνημόνευση. Προτείνει ως πρώτο βήμα την « αξιοποίηση της φαντασίας και του χιούμορ, μέσα από πολύχρωμα σχολικά βιβλία που θα δώσουν κίνητρο και θα κινήσουν το ενδιαφέρον των παιδιών Η πρωτότυπη εξωτερική εμφάνιση των βιβλίων και το πλούσιο και διαφορετικό μυθιστορηματικό περιεχόμενο τους, θα φανούν ελκυστικά τα παιδιά και έτσι θα αξιοποιήσουν περισσότερο τη γνώση που τους προσφέρεται. Αυτό που αναφέρει ο ποιητής Κόλριτζ, ως ηθελημένη αναστολή της δυσπιστίας είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί στα παιδιά. Μέσα από γεγονότα μυθοπλασίας, τα παιδιά ξέροντας ότι αυτά που διαβάζουν δεν είναι πραγματικά, είναι σε θέση να αφήσουν τη φαντασία τους αχαλίνωτη, να εισχωρήσουν στον κόσμο του συγγραφέα και να γίνουν ένα με τους ήρωες. Η φαντασία και η έμπνευση πρέπει να είναι τα θεμέλια που θα στηριχθεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.» καταλήγει. Και παραμύθια; Πρέπει να λέμε παραμύθια στα παιδιά; «Και βέβαια! Τα παραμύθια είναι η θρεπτικότερη τροφή της φαντασίας. Και η φαντασία είναι η πηγή της δημιουργικότητας, ο μαιευτήρας της επιστημονικής προόδου και ο προθάλαμος κάθε νέας πραγματικότητας. Διαφορετικά τα παιδιά, αντί να ξεπερνούν, θα υπηρετούν μόνο την πραγματικότητα.»