Μια ιστορία λέει ότι ο Φραντς Κάφκα, περπατώντας σε ένα πάρκο, βρήκε ένα μικρό κοριτσάκι που έκλαιγε. Είχε χάσει την κούκλα που τόσο αγαπούσε, την μικρή κούκλα που είχε παρέα πάντα δίπλα της. Ο Κάφκα της είπε πως θα ψάξει και αυτός για την κούκλα της, αρχίζοντας το ψάξιμο μαζί της. Αφού δεν κατάφερε να την βρεί, έγραψε ένα γράμμα, το οποίο έδωσε στην μικρή λέγοντας πως το άφησε η κούκλα για εκείνη. Το γράμμα έλεγε τα παρακάτω:
“Mην κλαίς, θα κάνω ένα ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο, θα σου γράφω τις εμπειρίες μου.” Το πρώτο γράμμα ακολούθησε το δεύτερο και μετά πολλά άλλα γράμματα που ο Κάφκα διάβαζε στην μικρή για της περιπέτειες της κούκλας της. Κάθε φορά που το κοριτσάκι και ο Φράντς βρισκόντουσαν στο πάρκο τις διάβαζε τα καινούρια γράμματα που έγραφε η κούκλα της, στο ταξίδι αναζήτησης του κόσμου.
Το τελευταίο γράμμα ήταν καρφιτσωμένο πάνω στο φόρεμα της κούκλας, όμως όχι της ίδιας κούκλας που είχε χάσει. Η κούκλα είχε αλλάξει, η μικρή το έβλεπε αυτό. Το γράμμα της κούκλας έγραφε: «Tα ταξίδια που ‘εκανα με έχουν αλλάξει» . Μετά από χρόνια, η μικρή βρήκε μέσα στην κούκλα της ένα γράμμα που έγραφε: “Ο,τι και αν είναι αυτό που αγαπάς, κάποια στιγμή θα το χάσεις, στο τέλος όμως, η αγάπη θα επιστρέψει με διαφορετικό πρόσωπο.
” Η ιστορία αυτή, βγαλμένη σαν παραμύθι από την ζωή του Κάφκα μας δίνει δύο υπέροχα μηνύματα. Η απώλεια και η δυστυχία βρίσκονται παντού, ακόμα και στην ζωή ενός μικρού κοριτσιού. Ο δρόμος προς την ευτυχία, είναι να καταλάβουμε τα διαφορετικά πρόσωπα της αγάπης.
