Ο Ροδίτης assistant coach της αυστριακής Ραϊφάιζεν Γκρατς, Δημήτρης Σαρίκας, «φιλοξενήθηκε» στο διαδικτυακό ραδιόφωνο της Ε.Ο.Κ. και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Μαρίνο Πρίντεζη και τον Γιώργο Βαλαβάνη. Ο Ροδίτης κόουτς μίλησε για όλους και για όλα, για την παρουσία του στην Αυστρία και τη ζωή του εκτός Ελλάδας. Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Σαρίκας:
Για τα χρόνια του στην Αυστρία: «Νιώθω πολίτης του κόσμου. Είμαι σχεδόν 10 χρόνια μακριά απ’ την αγαπημένη μας Ελλάδα, με όμορφες εμπειρίες και παραστάσεις όμως, δεν έχω κάποιο παράπονο. Είμαι 4 σερί χρόνια στην Αυστρία και συνολικά 5, ωραία χρόνια. Είναι όμορφη χώρα, άλλη κουλτούρα, πολύ διαφορετική μπασκετική κουλτούρα απ’ την ελληνική. Έχει τα πλεονεκτήματά της. Έχω βρει τη μπασκετική μου Ιθάκη εδώ. Γενικά η Αυστρία είναι μια χώρα μπασκετική που αφήνει τον προπονητή να δουλέψει, δεν κρίνεται από ένα αποτέλεσμα, σου δίνεται η πίστωση χρόνου να δείξεις το έργο σου. Γενικά οι αυστριακοί τρέφουν μεγάλο σεβασμό προς τον Έλληνα προπονητή».
Για το πώς βρέθηκε στην Αυστρία: «Έτσι είναι το επάγγελμα, είναι αυτό που αποφάσισα να κάνω, αυτό που αγάπησα. Είχα την τύχη να μπορέσω να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, να ζω από αυτό, να συντηρώ την οικογένειά μου. Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο απ’ το να κάνεις κάτι που αγαπάς, όπου κι αν είναι αυτό. Η ζωή του προπονητής δεν είναι ποτέ εκ του ασφαλούς και σε ένα μόνιμο μέρος, έχει συνεχώς μετακινήσεις».
Για τη Ραϊφάιζεν Γκρατς: «Το μπασκετικό Γκρατς έχει αλλάξει πάρα πολύ τον γεωγραφικό χάρτη της Αυστρίας. Όταν πρωτοήρθα το 2017 για λογαριασμό του Βελς έπαιζα αντίπαλος του Γκρατς, όπου τότε ήταν μια ομάδα απ’ τις μικρές της κατηγορίας. Έναν χρόνο πριν έρθω έκανε μια καλή πορεία. Έχουμε σταδιακά μια συνεχόμενη ανοδική πορεία εδώ, με συνεχείς εμφανίσεις στα play-offs, στα Final-4, σε τελικό Κυπέλλου. Πέρυσι ήμασταν 2οι στο πρωτάθλημα, φτάσαμε στους τελικούς, πήραμε το Στάινμπαχ Κύπελλο. Είμαστε η καλύτερη ομάδα στον νομό του Στάινμπαχ. Είναι ένας πολύ μπασκετικός νομός και είμαστε εδώ και 3-4 χρόνια μακράν η ομάδα πρότυπο εκεί. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Γκρατς».
Για τους φετινούς στόχους της ομάδας του: «Οι στόχοι μας είναι ίδιοι κάθε χρόνο. Να βρεθούμε στο top-6 και ύστερα ό,τι καλύτερο γίνεται. Σαν στόχο δε λέμε το top-6 εμείς, τον θέτει η διοίκηση. Εμείς σαν προπονητικό staff και σαν παίκτες πάντα θέλουμε το βήμα παραπάνω. Το top-6 το θεωρούμε μίνιμουμ στόχο. Εμείς έχουμε το 2ο-3ο μικρότερο μπάτζετ του πρωταθλήματος, αλλά δε θα μας επηρεάσει αυτό. Κοιτάμε πάντα όσο ψηλότερα γίνεται. Σε σχέση με το μπάτζετ, βέβαια, είμαστε πάντα πάνω απ’ τις προσδοκίες μας».
Για το αυστριακό πρωτάθλημα: «Είναι πολύ ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Είναι 11 ομάδες συνολικά, όπου οι 9 διεκδικούν είσοδο στα play-offs και οι 8 το πρωτάθλημα. Πέρυσι η ομάδα που στο “τσακ” μπήκε στα play-offs ως 8η, κατάφερε και πήρε το πρωτάθλημα στο τέλος. Υπάρχουν διαφορές με το ελληνικό πρωτάθλημα στη δομή, στα οικονομικά, στις εγκαταστάσεις, στον τρόπο ανάπτυξης παικτών και στο επίπεδο. Δεν είναι μεγάλες οι αποστάσεις, είναι μάξιμουμ 2 ώρες η απόσταση που έχουμε να διανύσουμε. Έχουμε την ευλογία εδώ στο Γκρατς να έχουμε πολύ μεσογειακό καιρό. Έχει πάρα πολλές διαφορές γενικά σε σχέση με το ελληνικό μπάσκετ. Είναι μια αναπτυσσόμενη αγορά η Αυστρία. Μεγάλο πλεονέκτημα της Αυστρίας είναι η στρατηγική θέση που έχει στον γεωγραφικό χάρτη. Η τοποθεσία μας σκανάρεται απ’ όλες τις αγορές της Ευρώπης. Είναι κεντρική Ευρώπη, οπότε έχουμε μεγάλη αγορά από ατζέντηδες, προπονητές. Έχουμε μεγάλη αναγνώριση σε αυτό».
Για το παραγωγικό κομμάτι στην Αυστρία: «Είναι λίγο δύσκολη η κατάσταση εδώ. Πρώτον, το μπάσκετ δεν είναι το 1ο, 2ο ή 3ο διεθνές άθλημα της χώρας, είναι το 5ο-6ο. Έχουν μεγάλους πειρασμούς επίσης. Στην Αυστρία έχουμε την Α’ και τη Β’ κατηγορία, όπου στη Β’ το επίπεδο πέφτει τρομερά. Οι καλοί παίκτες χωρίς πολύ κόπο βρίσκονται ξαφνικά στην Α’ κατηγορία. Με λίγο ταλέντο και χωρίς πολλή δουλειά ο αθλητής μπορεί να βρεθεί και να έχει έναν ρόλο μέσα σε μια ομάδα και αυτό είναι πλήγμα, γιατί τα παιδιά δε μαθαίνουν να είναι πιο ανταγωνιστικά, να παλεύουν, να πονούν. Ταυτόχρονα, η ζωή της Αυστρίας οικονομικά είναι πολύ δυνατή και σταθερή σε σχέση με την Ελλάδα. Ένα παιδί “ζυγίζει” το αυστριακό μπάσκετ με μια δουλειά σουπερμάρκετ για παράδειγμα και εκεί θα βγάζει περισσότερα».
Για τον Τι Τζέι Σορτς και τον Φρανκ Μπάρτλεϊ, που τους είχε αντιμετωπίσει στο Summer League του 2019: «Πάω συνέχεια στο Summer League του Eurobasket στο Λας Βέγκας. Τους συγκεκριμένους τους είχα την πρώτη μου χρονιά εκεί, το 2019. Το συγκεκριμένο είναι ένα εξαιρετικό camp για να βρεις νεαρούς αθλητές στην rookie τους χρονιά που πάνε να δοκιμαστούν, να βρουν ένα μέρος στην αγορά. Η πρώτη εντύπωση που είχα για τον Σορτς είναι πως πρόκειται για ένα “μηχανάκι” που παίζει 40 λεπτά με ασταμάτητη ενέργεια. Τελείωνε ο αγώνας και ένιωθα ότι είχε τη δύναμη να παίξει άλλο ένα παιχνίδι στον ίδιο ρυθμό. Από τότε ξεχώριζε. Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα όλο αυτό που βλέπουμε τώρα, αλλά είχε τη δυνατότητα και πίστευα ότι είναι ένας παίκτης που θα μπορούσε να φτάσει στο BCL και θα είναι καλός. Όπου πήγε, όμως, έδειξε ότι μπορεί. Ο Μπάρτλεϊ ήταν μια… καλαθομηχανή. Έχει πολύ καλό σουτ, fadeaway shot. Μπορεί να είναι με “σβησμένες μηχανές” για 15 λεπτά και μέσα σε ένα πεντάλεπτο να πάρει “φωτιά” και να βάλει συνεχόμενους πόντους. Είναι απρόβλεπτος, δε μπορείς να τον ξεχάσεις ποτέ. Έκανε πολύ καλή πορεία. Εκείνη την περίοδο εγώ ήμουν στην ΑΕ Λεμεσού και, όταν επέστρεψα απ’ το Summer League, ο Σορτς και ο Μπάρτλεϊ ήταν οι πρώτες μου εισηγήσεις για να έρθουν στην ΑΕΛ».
“Στην Αυστρία βρήκα την… Ιθάκη μου”!
