Οι ενδοκυβερνητικές “τριβές” για το εύρος του συμβιβασμού με Βρυξέλλες (Βερολίνο) και Ουάσιγκτον (ΔΝΤ), έχουν οδηγήσει σε ανησυχητική εξάντληση των χρονικών περιθωρίων, που αφήνει ο πολιτικός κύκλος των εκλογών που αρχίζουν στην Ευρώπη.
Η συνάντηση του ΔΣ του ΔΝΤ την Δευτέρα λειτουργεί ως χρονικό τελεσίγραφο προς την Αθήνα για να υιοθετήσει την γραμμή “συμβιβασμού” που συμπεριλαμβάνει τόσο την βαριά εκδοχή του περιβόητου “Κόφτη” για τουλάχιστον μία πενταετία απαιτήσεων 3,5% πρωτογενών πλεονασμάτων (με μικρή μείωση στην συνέχεια) όσο και την ταυτόχρονη δέσμευση της Ευρωζώνης στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, που θα μπορούσε να ανοίξει την δυνατότητα για το QE από την ΕΚΤ.
Όσον αφορά τον “Κόφτη” αυτός θα πρέπει να εκτείνεται στην πλήρη εκδοχή του μέχρι το έτος ολοκλήρωσης της αποπληρωμής του δανείου του ΔΝΤ και να περιλαμβάνει τις διορθώσεις που το ΔΝΤ έχει απαιτήσει:
• σε έσοδα (με διεύρυνση της φορολογικής βάσης – μείωση αφορολόγητου),
• δαπάνες (περιστολή δαπανών στο ασφαλιστικό σύστημα με μείωση των προσωπικών διαφορών στις ισχύουσες συντάξεις) και
• διαρθρωτικές πολιτικές με περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (απολύσεις – συλλογικές συμβάσεις).
Στο εσωτερικό τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΑΝΕΛ, το “φορτίο” αυτού του “συμβιβασμού” έχει πέσει εξαιρετικά βαρύ.
Και για τον λόγο αυτό έχουν σημειωθεί σοβαρές “τριβές” που εκφράζονται και σε κυβερνητικό επίπεδο με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία 24ωρα.
Από την πλευρά κυβερνητικών στελεχών που εμπλέκονται στην προσπάθεια… κατάσβεσης της ενδοκυβερνητικής πυρκαγιάς που έχει ανάψει η σχετική συζήτηση, αναφέρεται οτι αυτή η ένταση έχει υποχρεώσει τον πρωθυπουργό να καθυστερήσει το δίδυμο Τσακλώτου – Χουλιαράκη (ακόμα και σ’ αυτή την ομάδα υπάρχουν μικροαποκλίσεις) από το προχωρήσουν τις σχετικές διαδικασίες.
Η έξοδος κινδύνου
Το χρονικό περιθώριο όμως που έχουν, φαίνεται – τουλάχιστον από πλευράς Ευρωζώνης – να εξαντλείται μέσα στο Σαββατοκύριακο, καθώς οι συζητήσεις στο ΔΝΤ πέραν εκείνων που αφορούν έτσι κι αλλιώς τον σχολιασμό των δύο Εκθέσεων που έχει στην ατζέντα του, θα περιλαμβάνουν και την …έξοδο κινδύνου από το ενδεχόμενο μίας ρήξης με την επιλογή μίας φόρμουλας που θα ανταποκρίνεται στην λειτουργική συμμετοχή του Ταμείου.
Η φόρμουλα αυτή της… λειτουργικής συμμετοχής στο ελληνικό πρόγραμμα, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής διαρροές δεν θα διευκρινίζει το αν αυτή η δήλωση/δέσμευση συμμετοχής θα εξειδικεύεται δηλαδή θα αναφέρεται σε χρηματοδοτική συμμετοχή ή όχι.
Το πλέον πιθανό είναι οτι ο όρος αυτός θα παραμένει αδιευκρίνιστος μέχρι να “μετρηθεί” η αποτελεσματικότητα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, όταν αυτά διατυπωθούν με συγκεκριμένους όρους και καταστεί μετρήσιμη η αποτελεσματικότητά τους στην εξέλιξη του χρέους από το ΔΝΤ. (Κάτι που στην πραγματικότητα έχει ήδη γίνει από τις “τεχνικές” υπηρεσίες και για τον λόγο αυτό διατηρείται ζωντανό αυτό το περιθώριο).
Αυτό όμως προϋποθέτει την ταυτόχρονη συμφωνία των τριών πλευρών, Ε.Ε. – ΔΝΤ – Κυβέρνησης για το πακέτο τόσο του “κόφτη” όσο και των “μεσοπρόθεσμων μέτρων”, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει τελευταία ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ. Στο σημείο αυτό το Βερολίνο κατά την συνήθη τακτική του κρατάει κλειστά τα χαρτιά του μέχρι την τελευταίας στιγμή προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, κραδαίνοντας πάνω από την διαπραγμάτευση την απειλή του grexit…
Βέβαια από την πλευρά του Eurogroup, ειδικά του κ. Βίζερ όπως αναφέρεται στις άτυπες βδομαδιάτικες ενημερώσεις του στους εκπροσώπους του Τύπου, η συμφωνία για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα είναι μέρος του πακέτου της συμφωνίας του Μαΐου 2016 και σ’ αυτό δεν είχε φέρει αντίρρηση τότε ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε και το ΔΝΤ.
Και κατά συνέπεια αντιμετωπίζεται ως μέρος της ισχύουσας συμφωνίας η οποία πρέπει να προχωρήσει τώρα με την ολοκλήρωση της Β’ αξιολόγησης.
capital.gr
