Συμπερίληψη

Με νόμο, για πρώτη φορά εξαιρούνται από τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΠΥΥ) τα άτομα με αναπηρία. Η ΕΣΑμεΑ καλεί τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τους αρχηγούς των κομμάτων, να πάρουν θέση, καθώς οι αποφάσεις αυτές, όπως υπογραμμίζουν, «θυμίζουν εποχές που τα άτομα με αναπηρία δεν είχαν λόγο στη ζωή τους». Τιθεται εν αμφιβόλω εάν έχει γίνει κατανοητή η λέξη «συμπερίληψη» που κοσμεί εσχάτως το λεξιλόγιο των πολιτικών, ή απλά την αναφέρουν για να κάνουν εντύπωση. Γιατί συμπερίληψη σημαίνει  πως δεν αφήνουμε κανέναν απέξω από το σύνολο, από την κοινωνία. Δεν αποκλείουμε κανέναν, δεν κάνουμε καμιά διάκριση με βάση τη φυλή, το φύλο, την εθνικότητα, την ηλικία, την αρτιμέλεια, τις ιδιομορφίες, την οικονομική κατάσταση και τις διαφορετικές θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις. Η συμπερίληψη δεν είναι φιλανθρωπία, ούτε χαριστικά προνόμια ανεξάρτητα  σε «μειονότητες» – αναρωτιέμαι ποιες είναι οι «πλειονότητες» αλλά δεν είναι του παρόντος. Με λίγα λόγια η συμπερίληψη δεν  μπορεί να λογίζεται ως κατευναστικό μέσο για να διασκεδάζουμε τις ενοχές μας, αλλά έχει νόημα μόνο όταν λειτουργεί και δη προληπτικά. Και ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει προληπτικά είναι να καταστεί εντελώς άχρηστη. Μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, που δεν αγνοεί όσους χρήζουν βοήθειας, που δεν κλείνει δρόμους απέναντι στο διαφορετικό, που αφήνει όλες τις φωνές να ακούγονται, που αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα σε όλους, δεν έχει κανέναν λόγο να κρεμάει ταμπελάκια στους ανθρώπους, που να αναγράφουν επάνω χαρακτηριστικά ή «ιδιαιτερότητες».