Κινητό και σχολείο

Υπήρξε νόμος για την απαγόρευση κινητών στα σχολεία, αλλά, όπως συμβαίνει πολλές φορές οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί είναι γράμμα κενό. Δεν τηρούνται. Ύστερα ήρθαν τα απανωτά περιστατικά μαθητικής βίας και τα βίντεο που αναρτούσαν στο διαδίκτυο, όπως και τα περιστατικά  ψηφιακού εκφοβισμού και το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να προχωρήσει όχι μόνον στην τήρηση της απαγόρευσης των κινητών, αλλά και στην αυστηροποίησή της. Η αυστηροποίηση των πειθαρχικών ποινών από μόνη της δεν αρκεί. Πρέπει να αναζητηθούν και οι νέες παιδαγωγικές μέθοδοι, που θα ετοιμάσουν τις άμυνες των παιδιών στον εθισμό της οθόνης. Πάνω στο θέμα «κινητό και σχολείο», μια πρόταση διατυπώθηκε προ καιρού ως ιδέα, από τον Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) Ναπολέοντα Μαραβέγια. Ποια ήταν αυτή; Να ενταχθούν τα κινητά τηλέφωνα στην εκπαιδευτική διαδικασία των σχολείων! Θεωρεί απαραίτητη την σύγκλιση ψηφιακού εξωσχολικού περιβάλλοντος και σχολικής τάξης. Φτάνει μόνο να σκεφτεί κανείς ότι το smart phone είναι πια μέρος του σώματος για κάθε έφηβο και προέκταση της ματιάς και της σκέψης του. Από τη στιγμή λοιπόν, που δεν μπορούμε να αρνηθούμε αυτή την πραγματικότητα, τι νόημα έχει να την κρατάμε μακριά από την διδασκαλία των μαθημάτων; Φτάνει βέβαια, να εκπονήσουμε ένα πρόγραμμα όπου θα χρησιμοποιούνται τα κινητά μαζί με τα βιβλία και υπο την καθοδήγηση του επιμορφωμένου… καθηγητή. Το ζητούμενο πάντα είναι να βελτιώσουμε την πραγματικότητα με την παιδεία. Αν συνεχίσουμε να αρνούμαστε την πραγματικότητα, τι ρόλο ύπαρξης θα έχει πλέον η παιδεία;