ΓΝΩΜΗ
Του Δημήτρη Θ. Κρεμαστινού
Η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’50 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είχε αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Μάλιστα, υπήρχαν και διακρατικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Οταν όμως διελύθη η Γιουγκοσλαβία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας έπαψε να είναι «Λαϊκή» και εζήτησε να αναγνωριστεί διεθνώς με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, εφόσον οι πάντες την είχαν ήδη αναγνωρίσει προηγουμένως ως Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Τότε, καθυστερημένα, προέκυψε το πρόβλημα για εμάς, αφού την είχαμε ήδη αναγνωρίσει για δεκαετίες ως Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1992 υποστήριξε στο Συμβούλιο Αρχηγών των κομμάτων τη σκληρή γραμμή, δηλαδή να μην αναγνωριστεί η χώρα αυτή με όνομα που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία. Στόχος του ήταν να σύρει τα Σκόπια σε διαπραγμάτευση. Επεισε μάλιστα και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να ακολουθήσουν και οι τρεις την γραμμή αυτή, καίτοι ο μεν Καραμανλής την είχε αναγνωρίσει όταν ήταν πρωθυπουργός ως Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, ο δε Μητσοτάκης είχε διαφωνήσει με τον Αντώνη Σαμαρά υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχει σύνθετη ονομασία που να περιέχει την λέξη Μακεδονία τη στιγμή που ο Σαμαράς υποστήριζε την ακραία λύση να μην υπάρχει στο όνομα της χώρας αυτής η λέξη Μακεδονία.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός, έπεισε την Ευρωπαϊκή Ενωση να στηρίξει την άποψη της ονομασίας FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), ούτως ώστε να πιέσει τα Σκόπια σε διαπραγμάτευση. Μάλιστα, για να τα πιέσει περισσότερο, έκλεισε τα σύνορα και επέβαλε εμπάργκο στη διακίνηση βενζίνης και εμπορικών προϊόντων, διότι η Ελλάδα τότε ήταν η κύρια πηγή προμηθειών αυτής της χώρας. Εάν δεν υπήρχε η ονομασία FYROM, σήμερα δεν θα υπήρχε καν συζήτηση αναγνώρισης της χώρας αυτής γιατί όλοι ήδη θα την αποκαλούσαν Μακεδονία.
Σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις Αμερική, Ρωσία, Κίνα καθώς και οι περισσότερες χώρες του κόσμου έχουν αναγνωρίσει την χώρα αυτή με το όνομα Μακεδονία. Ουσιαστικά μόνο η Ευρωπαϊκή Ενωση απομένει και η οποία, αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, αργά ή γρήγορα θα την αναγνωρίσει και αυτή.
Το πρόβλημα σήμερα βρίσκεται στο τραπέζι χάρη στην ευφυή εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος έσυρε τα Σκόπια κατ’ ανάγκην σε διαπραγμάτευση και έδωσε την ευκαιρία αργότερα στον Κώστα Καραμανλή να βάλει το περίφημο βέτο στο Βουκουρέστι για τη συμμετοχή τους στο NATO.
Κατά συνέπεια το θέμα που τίθεται σήμερα δεν είναι τι όνομα αρέσει σε εμάς αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για να μην την αναγνωρίσουν όλοι με το όνομα Μακεδονία. Δεν υπάρχει Ελληνας που να μη θέλει η χώρα αυτή να ονομαστεί Δημοκρατία των Σκοπίων χωρίς να περιέχει στο όνομα της τη λέξη Μακεδονία. Ομως σήμερα αυτό πρακτικά είναι ανέφικτο. Δυστυχώς κόμματα και οργανώσεις που υποστηρίζουν την ακραία γραμμή, δηλαδή να πούμε «όχι» σε σύνθετο όνομα που να περιέχει την λέξη Μακεδονία, το μόνο που μπορεί να καταφέρουν τελικά θα είναι το αντίθετο. Δηλαδή, να αναγνωριστεί από όλο τον κόσμο πλην ημών με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Ο γεωγραφικός προσδιορισμός της χώρας αυτής με το όνομα «Ανω» ή «Βόρεια» Μακεδονία καθορίζει ότι οι Σλάβοι και οι Αλβανοί κάτοικοι της ζουν σήμερα σε ένα τμήμα της παλιάς Μακεδονίας του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Αντίθετα η ονομασία με τον όρο Νέα Μακεδονία σημαίνει ότι υπάρχουν δύο Μακεδονίες: η παλιά Μακεδονία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου και η νέα Μακεδονία η οποία είναι τα Σκόπια και τίποτε άλλο. Πού θα φαίνεται ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου; Δεν θα φαίνεται πουθενά.
Αναμφισβήτητα, ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι αυτός που εξυπηρετεί τα εθνικάσυμφέροντα με βασική προϋπόθεση την αλλαγή του Συντάγματος και των συμβόλων αλυτρωτισμού των Σκοπίων.
Οι ακραίες φωνές που για λόγους σκοπιμότητας μπορεί να παρασύρουν τον καλοπροαίρετο κόσμο σε ακραίες θέσεις το μόνο που μπορούν να επιτύχουν είναι να καταφέρουν να γίνει αποδεκτή από όλα τα κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αυτό όμως θα ήταν ένα μεγάλο ιστορικό και εγκληματικό λάθος από πλευράς Ελλάδος.
Ο καθηγητής Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός είναι αντιπρόεδρος της Βούλης, τ. υπουργός
