Η συνειδητή και προκλητική απαξίωση του Νοσοκομείου Ρόδου από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας, αποκαλύφθηκε στη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης του ΚΚΕ, για την επικίνδυνη υποστελέχωση του Νοσοκομείου Ρόδου και την έλλειψη αναισθησιολόγων.
Η βουλευτής του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα, ανέδειξε με στοιχεία την κατεπείγουσα ανάγκη να προσληφθεί μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για την ασφαλή λειτουργία της δομής, πολύ περισσότερο τώρα το καλοκαίρι με τους χιλιάδες επισκέπτες στο νησί.
Υπογράμμισε πως η «Γαλάζια Ελευθερία» δεν μπορεί να χτιστεί μόνο με τα εμβόλια και πρόσθεσε πως οι νησιώτες παραμένουν όμηροι ενός συστήματος υγείας που δεν τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση σε περίθαλψη και φροντίδα.
Οι απαντήσεις του υφυπουργού Υγείας, προκαλούν ακόμα περισσότερα ερωτήματα, από την άποψη ότι για όλες τις ελλείψεις σε υγειονομικό προσωπικό, που φτάνει σχεδόν το 50% του συνόλου στον ΟΕΥ του Νοσοκομείου, αρκέστηκε ν’αναφέρει τις 29 θέσεις (όλες προσωρινές), που προκηρύχθηκαν μέσα στη δίνη της πανδημίας και απ’ αυτούς τοποθετήθηκαν μόνο οι 12, ενώ άλλοι 4 περιμένουν την έκδοση του ΦΕΚ. Με την ειδικότητα αναισθησιολόγου, μόνο ένας θα τοποθετηθεί! Ελλείψεις είπε χαρακτηριστικά «υπήρχαν και θα υπάρχουν».
Με λίγα λόγια, καλούν το λαό να συμβιβαστεί με αυτή τη ζοφερή προοπτική στην Υγεία που δομείται στη λογική περιορισμού του «κόστους», όπως βαφτίζεται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας στον λαό και αύξησης του «οφέλους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι θησαυρίζουν είτε από τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία είτε από τις μπίζνες που αναπτύσσουν μέσω «συνεργασιών» με το κράτος.
Ειδικά για τη Ρόδο και τα νησιά, υπάρχουν επιπλέον λόγοι στους οποίους και αναφέρθηκε η βουλευτής, που προβληματίζουν τους γιατρούς στην επιλογή της τοποθέτησής τους ή στην παραίτησή τους. Αυτοί δεν είναι μόνο το κόστος ζωής, αλλά και οι ίδιες οι συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουν, το ρίσκο με το οποίο είναι αντιμέτωποι να εργάζονται χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς βοήθεια, με εξαντλητικές συνθήκες. Η λύση των «μπαλωμάτων» με μεταφορά προσωπικού από την μία μονάδα στην άλλη, δημιουργεί απλά άλλη μια «τρύπα» στις υποστελεχωμένες δομές.
Οι απαντήσεις του υφυπουργού Υγείας προδιαγράφουν όχι λύση στο πρόβλημα του Νοσοκομείου Ρόδου, αλλά νέα επιδείνωση των όρων περίθαλψης και αποκατάστασης της υγείας του Ροδιακού λαού και επιδείνωση των όρων δουλειάς των υγειονομικών.
Τώρα, χωρίς καθυστέρηση, χρειάζεται να δυναμώσει η μαζική οργανωμένη πάλη για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις δημόσιες μονάδες Υγείας, με επαρκή εξοπλισμό και υγειονομικό υλικό, με δωρεάν παροχή όλων των σύγχρονων υπηρεσιών σε όλους. Σε ένα αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
