Του Γιώργου Νικητιάδη
Τούτες τις τραγικές για την Πατρίδα, το Λαό και τα Νησιά μας, ώρες, «κανείς δεν μπορεί να σωπαίνει».
Αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη, ως πολιτικό όν και ως απλός Δωδεκανήσιος και όχι απαραιτήτως ως πολιτικός, να απευθυνθώ σε όλους τους συμπατριώτες μου Δωδεκανήσιους, για να υποβάλω έκκληση συστράτευσης μπροστά σε όσα συμβαίνουν και κυρίως μπροστά στο δημοψήφισμα της Κυριακής.
Τούτη τη δύσκολη ώρα δεν πρόκειται να προβώ σε κριτική, ούτε να αναζητήσω ευθύνες. Τούτη την ώρα, θεωρώ χρέος όλων μας να σκεφτούμε σε βάθος, προκειμένου να καταλήξουμε ώριμα σε μια απόφαση και συνάμα να αγωνιστούμε για να την μεταφέρουμε και σε άλλους.
Η χώρα μας, για πρώτη φορά μετά από την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια κινδυνεύει να αποβληθεί από αυτήν.
Για πρώτη φορά, η πατρίδα μας κινδυνεύει να επιστρέψει στη δραχμή, την ίδια στιγμή που οι Τράπεζες κινδυνεύουν με πλήρη κατάρρευση. Ο Τουρισμός μας, η πηγή ζωής για εμάς τους Δωδεκανήσιους , για πρώτη φορά μετά από τις συνεχείς επιτυχίες των τελευταίων 5 ετών, δέχεται άγρια χτυπήματα. Σε λίγες μέρες η τροφοδοσία των ξενοδοχείων θα είναι αδύνατη. Οι κρατήσεις τερματίστηκαν και οι ακυρώσεις άρχισαν να πολλαπλασιάζονται επικινδύνως. Τι θα γίνει αν τα ξενοδοχεία μας αναγκαστούν να κλείσουν ; Υπάρχει κανείς που εγγυάται το αντίθετο αν συνεχιστεί η κατάσταση με τις κλειστές τράπεζες ; Αν κλείσουν τα ξενοδοχεία θα πληρωθούν οι υπάλληλοι ;
Θέλω τούτες τις δύσκολες ώρες να απευθυνθώ στον καθένα χωριστά και να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις και τις μεγάλες ανησυχίες μου. Θα περιοριστώ ωστόσο σε δύο κατηγορίες, γιατί θεωρώ ότι είναι ίσως οι πλέον ευπαθείς: οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι.
Φίλε άνεργε, που περιμένεις μήνες ολόκληρους να βρεις ένα διέξοδο στην τεράστια ανεργία, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι με την χρεωκοπία της χώρας και την επιστροφή στη δραχμή θα βρεις πιο γρήγορα εργασία; Όχι φίλε μου. Το αντίθετο θα συμβεί. Με την πτώχευση και τη χρεωκοπία, η ανεργία θα διπλασιαστεί, τα ταμεία ανεργίας θα «παύσουν πληρωμές», οι γονείς και φίλοι που λαμβάνουν κάποια μικρή σύνταξη και είναι πάντα αρωγοί δίπλα μας , θα σταματήσουν να έχουν αυτή τη δυνατότητα. Μην ξεγελιέσαι. Η όποια αγανάκτηση σου είναι απολύτως δικαιολογημένη και θεμιτή. Ο όποιος θυμός και οργή σου κατά του συστήματος που σε οδήγησε στην ανεργία είναι εξίσου θεμιτή. Σου δίνει όμως ελπίδα μια χρεωκοπημένη χώρα; Σου δίνει μήνυμα αισιοδοξίας, ένα κράτος με εθνικό νόμισμα που δεν θα έχει αντίκρισμα; Σε πείθει κάποιος ότι στην χρεωκοπημένη Ελλάδα θα γίνουν επενδύσεις για να σταματήσει η ανεργία; Είμαι βέβαιος ότι συμμερίζεσαι τις σκέψεις μου και δεν μπορεί παρά να συμφωνήσεις μαζί μου.
Ας έρθω όμως και στη δεύτερη ευαίσθητη κατηγορία.
Σεβαστέ μου συνταξιούχε, φίλε Δημήτρη, που τυχαίως συζητούσαμε μαζί τις προάλλες και υποστήριζες ότι θα ψηφίσεις «ΌΧΙ», γιατί με το «ΝΑΙ» θα εγκρίνεις την μείωση των συντάξεων. Αν ήτανε φίλε Δημήτρη έτσι, αν πράγματι φίλοι Δημήτρηδες σε όλα τα νησιά μας, το «ΝΑΙ» θα μειώσει τις συντάξεις, ενώ το «ΌΧΙ» (κανένας δεν μας είπε ακόμα που θα μας οδηγήσει) θα τις διατηρήσει ακέραιες, θα συμφωνούσα κι εγώ μαζί σας. Είναι όμως έτσι; Σαφέστατα όχι. Τα πράγματα είναι εντελώς αντίθετα απ’ όσο νομίζεις. Το «ΝΑΙ» μπορεί σήμερα να σε υποβάλει σε μία σχετική λιτότητα, αλλά θα οδηγήσει με μία σωστή πολιτική στην εξυγίανση του ασφαλιστικού μας συστήματος. Το «ΌΧΙ» φίλε μου, που οδηγεί; Μα, κατευθείαν σε κατάρρευση του ασφαλιστικού μας συστήματος. Δεν το βλέπεις; Μία χώρα χωρίς οποιαδήποτε στήριξη, χωρίς επενδύσεις, χωρίς ανάπτυξη, χρεοκοπημένη και σε πλήρη απομόνωση, είναι δυνατόν να μοιράσει συντάξεις;
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί μου συμπατριώτες, οδηγούμαστε την Κυριακή σε ένα δημοψήφισμα κάλπικο, ψεύτικο, αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό. Την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης καταλαβαίνει ότι το ερώτημα είναι «Ευρώπη ή όχι», «Ευρωζώνη ή δραχμή», την ώρα που οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι το «ΝΑΙ» σημαίνει «ναι στην Ε.Ε.» «ναι στο ευρώ», «ναι στις δημοκρατικές παραδόσεις της γηραιάς ηπείρου», ενώ «ΌΧΙ» σημαίνει άρνηση για όλα τα παραπάνω , η κυβέρνηση κατασκευάζει θολά και χωρίς νόημα , ψηφοδέλτια.
Φίλες και φίλοι, το «ΝΑΙ» σημαίνει ότι θέλουμε να παραμείνουμε μέλη στον μεγάλο συνασπισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το «ΌΧΙ» σημαίνει έξοδο. Μία έξοδο της οποίας πήραμε ήδη μία πρώτη γεύση από τις Τράπεζες, τα πρατήρια βενζίνης και τα σούπερ-μάρκετ. Δυστυχώς, η γεύση αυτή είναι ένα μικρό προάγγελμα του τι θα ακολουθήσει και ας μην τολμήσει κανείς να μας κατηγορήσει για κινδυνολόγους. Την ίδια κατηγορία απηύθυναν σε όσους μιλούσαν για τις ουρές στις τράπεζες και τα πρατήρια, προτού συμβούν όλα αυτά. Τα ίδια έλεγαν, εγγυώμενοι την καταβολή των συντάξεων. Είπαμε όμως. Δεν είναι ώρα για αναζήτηση ευθυνών. Είναι ώρα απόφασης για το μεγάλο «ΝΑΙ» στην Ευρώπη και το Ευρώ. Είναι ώρα να σκεφτούμε τα παιδιά μας και το μέλλον της πατρίδας μας. Είναι ώρα να σκεφτούμε την ασφάλεια της χώρας μας. Το αυριανά μας πανεπιστήμια σε μία πτωχευμένη χώρα και τα όνειρα των νέων ανθρώπων στα συντρίμμια μία πατρίδας αδύναμης να τους στηρίξει. Είναι ώρα να σκεφτούμε τον Τουρισμό μας, που δέχεται τα πρώτα μεγάλα πλήγματα.
Είναι η ώρα του μεγάλου «ΝΑΙ» για όλους μας, για την πατρίδα μας, για τα νησιά μας και για το μέλλον του τόπου μας.
