Η χώρα μας ζει πρωτόγνωρες δραματικές στιγμές που και στα χειρότερα όνειρα μας δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε.
Η Κυβέρνηση, αφού διαψεύστηκε στο σύνολο των προεκλογικών της υποσχέσεων αλλά και των μετεκλογικών προβλέψεων της, όσον αφορά την επί πεντάμηνο διαπραγματευτική της τακτική, μέσα από τα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε, οδηγεί τον Ελληνικό Λαό σε ένα διχαστικό και αποπροσανατολιστικό δημοψήφισμα.
Ένα δημοψήφισμα στο οποίο καλεί τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει ΟΧΙ σε μία αμφισβητούμενη και ανύπαρκτη πλέον πρόταση των Ευρωπαϊκών Θεσμών, το ενενήντα (90%) τοις εκατό της οποίας αποτελεί δική της πρόταση.
Η κυβέρνηση δραπέτευσε από τις διαπραγματεύσεις, (καθ’ ομολογία του ίδιου του διαπραγματευτή της, ο οποίος όταν προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα ακόμα διαπραγματευόταν) για ένα και μοναδικό λόγο, γιατί δεν μπορούσε να περάσει από την κοινοβουλευτική της ομάδα όχι την αδιαμόρφωτη ακόμα πρόταση των Ευρωπαϊκών Θεσμών, αλλά την δική της πρόταση.
Αδυνατούσε να το πράξει και γι’ αυτό μεταθέτει την ευθύνη στον Ελληνικό λαό, τον οποίο καλεί να αποφασίσει μέσα σε πέντε ημέρες, αυτό που η ίδια δεν μπόρεσε να κάνει σε πέντε (5) μήνες.
Θα ήταν πιο έντιμο εάν έθετε σε δημοψήφισμα την δική της πρόταση ( 8 δις) αφού προηγούμενα την εξηγούσε στον Ελληνικό Λαό, ενώ ταυτόχρονα θα έπρεπε να εξηγήσει γιατί και πώς “ανέβηκε ο λογαριασμός” στα 8 δις.
Αυτή η απόφαση της κυβέρνησης οδήγησε σε κατάρρευση την οικονομία, στο κλείσιμο των Τραπεζών, στο μέσον μάλιστα της τουριστικής περιόδου, αδιαφορώντας για την οικονομική καταστροφή του μοναδικού δυναμικού τομέα της οικονομίας μας.
Εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της η Κυβέρνηση, προκήρυξε ένα δημοψήφισμα, χωρίς προηγούμενα να έχει διασφαλίσει την ρευστότητα της οικονομίας και των τραπεζών, ενόσω γνώριζε ότι είναι τέτοιο ενδεχόμενο ήταν πολύ πιθανό.
Το χειρότερο από όλα όμως δεν είναι εάν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα, αλλά ότι με αυτές τις ανεύθυνες πράξεις της Κυβέρνησης οδηγούμεθα σε μία άτακτη χρεοκοπία, στην οποία καμιά σημασία δεν θα έχει το είδος του νομίσματος, κάτι που δεν εξηγεί κανείς στον Ελληνικό λαό.
Δηλαδή δεν εξηγεί στον Ελληνικό λαό, τι θα συμβεί εάν επικρατήσει το όχι, θα ανοίξουν οι Τράπεζες την Τρίτη και πως, με ποια ρευστότητα?
Τι θα συμβεί ευρισκόμενη η χώρα μας εκτός προγράμματος μέσα από το οποίο μπορούσε να εξυπηρετήσει τις εξωτερικές και εσωτερικές ανάγκες της?
Σ’ αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα δεν δίνει καμιά απάντηση η κυβέρνηση.
Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση όλοι μας πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, χωρίς κομματικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις και να σταθμίσουμε την κατάσταση ψύχραιμα.
Ένας τρόπος υπάρχει για να αποφύγουμε την εθνική καταστροφή και αυτός δεν είναι άλλος από το να εκφράσουμε την αδιαμφισβήτητα πλειοψηφούσα θέληση μας να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο ευρώ και να υποχρεώσουμε έτσι την κυβέρνηση να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις.
Το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη και στο ευρώ.
Το ΟΧΙ σημαίνει άτακτη χρεωκοπία με ανεξέλεγκτες καταστροφικές συνέπειες.
Πρέπει πάσα θυσία να αποφύγουμε τα χειρότερα, εξ άλλου το “μη χείρον βέλτιστο” στη προκειμένη περίπτωση βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του.
Μόνο βρισκόμενοι μέσα στην Ευρώπη η χώρα μας μπορεί να παλέψει για καλύτερους όρους.
Έξω από την Ευρώπη και οικονομικά εξαθλιωμένοι οι κίνδυνοι δεν θα είναι μόνον οικονομικοί αλλά και γεωπολιτικοί.
Γι’ αυτό και άσχετα με το δυσνόητο και ασαφές ερώτημα του δημοψηφίσματος, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γυρίσουμε πίσω την πατρίδα μας στο παρελθόν και στα πέτρινα χρόνια.
Γι’ αυτό λέμε ΝΑΙ στο μέλλον της πατρίδας μας και ΟΧΙ στην οπισθοδρόμηση και την εξαθλίωση.
Μετά τις καταιγιστικές τραγικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών κανείς δεν δικαιούται να πει ότι δεν γνώριζε ή ότι δεν είδε αυτό που έρχεται.
Φώτης Κωστόπουλος
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
“Ενα μεγάλο “ΝΑΙ” στο μέλλον της πατρίδας μας
