Τα μάτια της Ξενούλας Πετρινώλη είναι γεμάτα αγάπη για την πατρίδα της. Την πεταλούδα του Αιγαίου. Την πανέμορφη Αστυπάλαια.
Όλοι οι δημοσιογράφοι που φτάνουν στο νησί την αναζητούν καθώς οι γνώσεις της για τον τόπο της είναι τεράστιες.
Γνωρίζει τα πάντα για το επιβλητικό κάστρο, για τον πληθυσμό του, για τις συνήθεις των κατοίκων, για τα κτήρια.
Γνωρίζει με λεπτομέρεια τι έγραψαν οι περιηγητές για την Αστυπάλαια.
Για τις εκκλησιές της, για τα σκαλιά του οικισμού.
Περιγράφει με πάθος γιατί τα φίδια δεν ζουν στο νησί. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες γάτες στην Αστροπαλία.
Δεν κουράζεται πότε να περιγράφει τον τόπο της με υπέροχες λέξεις να εξηγεί γιατί αν και το νησί υπάγεται διοικητικά στα Δωδεκάνησα θυμίζει έντονα Κυκλάδες.
Όταν όμως κλείνουν οι κάμερες και φεύγουν οι δημοσιογράφοι η Ξενούλα επιστρέφει στο σπίτι της καθώς είναι άνεργη.
Κρατά φυλαγμένες μέσα της τις πάρα πολλές της γνώσεις, για την επόμενη φορά που κάποιος δημοσιογράφος επισκεφθεί το νησί.
Η ίδια εξηγεί στο iefimerida: «Το νησί μου είναι ένας υπέροχος τόπος. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν πολλές δουλειές για εμάς τους νέους. Εγώ είμαι η τελευταία φύλακας του Κάστρου της Αστυπάλαιας. Τα τελευταία τρία χρόνια δεν έχει προκηρυχθεί η θέση και τα κτήρια του κάστρου δεν είναι επισκέψιμα. Ελπίζω στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να εργαστώ σαν φύλακας του Κάστρου. Θέλω να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου στους επισκέπτες του νησιού μου, που τόσο αγαπώ. Το πρόβλημα της εργασίας στα νησιά της άγονης γραμμής δεν είναι μόνο δικό μου. Υπάρχουν εκατοντάδες αξιόλογοι νέοι, οι οποίοι δεν έχουν δουλειά και κάθονται στα σπίτια τους. Και όταν δεν έχει δουλειά στην ηλικία τη δική μου τα πράγματα είναι δύσκολα».
