Η ιστορία του 17χρονου Αμίρ δεν διαφέρει σε τίποτα από την ιστορία κάθε νέου μετανάστη που εγκαταλείπει την πατρίδα του για να βρεθεί σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, για αυτούς στη «Γη της Επαγγελίας», για να ζήσουν μια ανθρώπινη ζωή. Ο προορισμός των περισσοτέρων μεταναστών είναι κυρίως η Γερμανία ή η Σουηδία, δηλαδή χώρες που έχουν ανάγκη από εργατικά χέρια. Κάποιοι θέλουν να σώσουν τη ζωή τους και να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Κάποιοι άλλοι ζητούν απλώς μια καλύτερη ζωή μακριά από την ανέχεια και τη φτώχεια αλλά και το συντηρητισμό που έχουν οι μουσουλμανικές χώρες. Ο 17χρονος Ιρακινός, που έκανε όνειρα για τη ζωή του ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, εκείνο του πολιτικού μηχανικού. Μαζί με την συνομήλικη αδερφή του, τον άντρα της και έναν θείο τους, αφού πλήρωσαν αδρά τους διακινητές, επιβιβάστηκαν μαζί με περίπου 90 μετανάστες σε ένα τουριστικό τουρκικό σκάφος για να φτάσουν σε ελληνικό έδαφος. Ανάμεσα τους υπήρχαν και 17 ανήλικα παιδιά.
«Αφήσαμε πίσω μας τους γονείς μας και δυο μικρότερες αδερφές. Νομίζαμε ότι μια μέρα θα τους τηλεφωνούσαμε από κάποια χώρα της Ευρώπης και θα τους ενημερώναμε ότι όλα πήγαν καλά, ότι είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Αντί αυτού, έμαθαν ότι ο γιος τους που πριν από δέκα ημέρες ήταν στην αγκαλιά τους, σήμερα είναι νεκρός. Πώς θα αντέξουμε τόση θλίψη;», λέει η 17χρονη Σάρα.
protothema.gr
