Για κάποιους περίεργους λόγους το ποίημα του Σεφέρη « Με τον τρόπο του Γ.Σ. το έχω συνδέσει με το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή του φθινοπώρου. Ισως γιατί οι στίχοι του περιδιαβαίνουν από τουριστικούς καλοκαιρινούς και αρχαιολογικούς τόπους σε φθινοπωρινά τοπία. Ισως γιατί θεωρώ σαν τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς το φθινόπωρο αρχή του έτους με απολογισμούς σαν του Σεφέρη στο ποίημά του, για τη σχέση των ανθρώπων με τον τόπο, το παρελθόν, τους γύρω τους, αλλά και τον εαυτό τους, τους στόχους τους. «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.» ο γνωστός στίχος. Μας πληγώνει η Ελλάδα. Αλλά αν το σκεφτούμε τίμια, στην ουσία μάς πληρώνει με το ίδιο νόμισμα. Μας αντιγυρίζει, , τις πληγές που προκαλούμε στο σώμα της, προσβάλλοντας την ιστορία και την κληρονομιά της, λεηλατώντας τη φύση της, απομυζώντας τους πόρους της, αδιαφορώντας εγωπαθώς για το πώς θα βρει ένα δρόμο που να ικανοποιεί τις ανάγκες των πολλών και όχι την απληστία των ολίγιστων (και με τις δύο έννοιές της η τελευταία λέξη) Να μη λησμονούμε επίσης ότι όσο μας πληγώνει, άλλο τόσο όπου και να πάμε, στα βουνά ή στις θάλασσές της, στα χωριά ή στις πόλεις της, σε άτομα ή σε κοινότητες ανθρώπων, μας αποζημιώνει, έστω πληγωμένη· μας ευχαριστεί, μας δωρίζει την ομορφιά της, που ακόμη δεν χάθηκε όλη. Και μας διδάσκει την αντοχή της. Αντοχή αξιοθαύμαστη μέσα σε τόσες φουρτούνες, με καπετάνιους ατζαμήδες και με πλήρωμα όλους εμάς, πότε βαριεστημένο ή λουφαδόρικο και πότε -όπως τώρα- εξουθενωμένο και απογοητευμένο. Παρ όλα αυτά , ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας που σε παίρνει να κάνεις μια νέα αρχή σε οτιδήποτε θέλεις. Μη τον αφήσεις να περάσει αναξιοποίητος. Καλό μήνα. Καλό Φθινόπωρο!
Σκέψεις Ινδίκτου
