Η περίφημη ποσόστωση, μετράει 13 γυναίκες σε μια κυβέρνηση 39 ανδρών, κάτι που θεωρήθηκε θετικό αν κρίνει κανείς ότι ήταν απελπιστικά λίγες σε προηγούμενες κυβερνήσεις. Βέβαια δεν το λες και μεγάλο βήμα προόδου όταν στη νέα κυβέρνηση της Ισπανίας, οι γυναίκες υπουργοί είναι περισσότερες από τους άνδρες. Πολύπαθη η σχέση των γυναικών με την πολιτική. Κατά πρώτον, γιατί οι περί ισότητας λόγοι των κομμάτων μένουν στα χαρτιά για αρχηγούς και επιτελεία. Και κατά δεύτερον, γιατί καλά κρατούν κάποιες παμπάλαιες αναμονές από τις γυναίκες. Αναμονές με τις οποίες οι υποψήφιες οφείλουν να συμμορφωθούν. ‘ Ετσι, αν θέλουν να τραβήξουν την προσοχή και να εκλεγούν, αναγκάζονται να προβάλουν τα διαφορετικά στοιχεία του φύλου τους και του ρόλου τους. Την άσκηση μιας «διαφορετικής πολιτικής», βασισμένης στις υποτιθέμενες γυναικείες αρετές και δεξιότητες. Την ανιδιοτέλεια, την αφοσίωση, την ομορφιά , τη μητρική αγάπη. Ακόμη και επιτυχημένες γυναίκες πολιτικοί, που έχουν αποδείξει ότι είναι σε θέση να ασκούν πολιτική με άνεση, με εφόδια και περγαμηνές που θα ζήλευαν πολλοί άρρενες συνάδελφοί τους, αναγκάζονται να μετακινούνται από το ένα πρόσωπο στο άλλο, να προβάλλουν τις γυναικείες αρετές τους και την οικογενειακή ευτυχία τους ή ακόμη, να προσπαθούν να προσαρμόσουν την εικόνα τους στο προσφιλές στα μέσα ενημέρωσης και επιβραβευμένο από το εκλογικό σώμα πρότυπο νεαρών καλλονών συναδέλφων τους. Οι γυναίκες πολιτικοί, συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται βάσει του φύλου τους ως μία ειδική κατηγορία, κάτι που προφανώς, δεν ίσχυσε ποτέ για τους άνδρες πολιτικούς Οι γυναίκες διεκδικούν πια τη ζωή τους, άρα μπορούν να διεκδικήσουν και την εκλογή τους χωρίς βοήθεια. Δεν είναι προβληματικές. Γιατί ως τέτοιες αντιμετωπίζονται στο συγκεκριμένο θέμα. Σαν άτομα ειδικών αναγκών που χρήζουν βοηθείας. Γιατί να θεωρείται ένας πολίτης λιγότερο ικανός από κάποιον άλλον στο εκλέγεσθαι, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα; Δηλαδή τι παραπάνω χρειάζεται για να χαρακτηρίσει κάποιος την λογική της ποσόστωσης σαν καθαρά ρατσιστική; Οι κυρίες του Κοινοβουλίου μήπως έχουν να πουν κάτι γι’ αυτό, οι οποίες ανέχονται και ψηφίζουν αυτή την λογική;
Το «άρωμα γυναίκας» της ποσόστωσης
