Και ξαφνικά μας προέκυψε η Γκρέτα Τούνμπεργκ, η νεαρή Σουηδέζα ακτιβίστρια που δραστηριοποιείται με σκοπό τη καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή, ως λόγος για να χωριστούμε σε στρατόπεδα Ίσως τελικά δεν μπορεί να γίνει κατανοητό σε πολύ κόσμο, ότι είναι άλλο πράγμα η κριτική σε όσα πρεσβεύει η νεαρή και άλλο πράγμα τα βρισίδια σε βάρος της και η αντίληψη ότι η εν λόγω είναι ένα ανδρείκελο των γονιών της και τίποτα περισσότερο. Στην τελική ας αφήσουμε τις ψυχο-ιδεολογικές αναλύσεις για την Γκρέτα, τις δογματικές αποτιμήσεις του έργου των άλλων με την οπτική του Προκρούστη και ας ασχοληθούμε με τα δικά μας που αφορούν το περιβάλλον. Που ακόμη δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τα σκουπίδια μας, τα οποία τα πετάμε όπου βρούμε, ακόμη και στους βυθούς μέχρι να τα ξετρυπώσει κάποιος Μπράντ Πιτ, ενώ για ανακύκλωση ούτε λόγος. Μια ματιά στους κάδους αρκεί. Μη μιλήσουμε για διαχείριση δασών, πυρκαγιές και άναρχη δόμηση. Τις συνέπειες της πολυετούς αυθαιρεσίας μας, τις είδαμε στο Μάτι, αν και δεν είναι βέβαιο ότι καταλάβαμε ή ότι θα αλλάξει κάτι μετά την ανείπωτη τραγωδία. Είμαστε όμως σε κάθε περίπτωση, πολύ καλοί στις αναλύσεις για την Γκρέτα και στις προσευχές για τον Αμαζόνιο Και μοιάζει ανέκδοτο η πρόσκληση της νεαρής Σουηδής από την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να συμμετέχει στο φεστιβάλ του στο οποίο θέλει να δώσει έντονο οικολογικό κλίμα, ενώ ταυτόχρονα τσακώνονται με την ΝΔ για τον… Αμαζόνιο και γελούν τα αυθαίρετα σε δάση και παραλίες που νομιμοποιεί κάθε τρεις και λίγο όποια κυβέρνηση κι αν πέρασε από τη χώρα.
Ας ασχοληθούμε με τα δικά μας
