Παραπονιούνται φέτος το καλοκαίρι (που βρίσκεται στο τέλος του δυστυχώς) οι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες του τουρισμού ότι δεν ήταν τόσο καλή χρονιά η φετινή σε σχέση με πέρσι και πολύ περισσότερο με προηγούμενες. Το έλεγαν πολλοί από την περασμένη χρονιά -και όχι μόνον- πως τα ρεκόρ δεν θα μείνουν για πάντα και πως η βεβαιότητα αρχαιότητες, ήλιος, θάλασσα χωριάτικη, δεν αρκεί αρκούν για να καταρρίπτονται αενάως τα ρεκόρ . Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τόσο για το κράτος που έχει εξαιρετικά παλιές και ανεπαρκείς υποδομές όσο και για όλους μας που έχουμε εμπιστοσύνη στην πολυμήχανη μαγκιά μας και πιστεύουμε πως οι τουρίστες είναι «κουτόφραγκοι» που μπορούμε να τους ξεγελάμε πότε με «μερίδες ξου», πότε με πειραγμένες αποδείξεις και πότε χρεώνοντας χρυσά τα καλαμαράκια. Και πριν από τα πλάνα 10ετίας ίσως πρώτα χρειαζόμαστε αεροδρόμια (αυτά που πουλήσαμε για να γίνουν καλύτερα), αεροδρόμια χωρίς καθυστερήσεις, αεροπορικές εταιρείες (με ευρωπαϊκές τιμές), λιμάνια ασφαλή, καθαρά και σε τάξη, με καράβια αντίστοιχα, χωρίς σκουπίδια στη στεριά και στη θάλασσα, χωρίς χωματερές στους βυθούς, πολιτιστικό και τοπικό προϊόν και τιμές ανάλογες των υπηρεσιών. Συνδυασμοί που… σκοτώνουν για να τους πετύχει μια χώρα σαν την Ελλάδα, αλλά και που μπορεί να κάνει τους πολίτες της κατ’ αρχήν να ζουν άνετα και πολιτισμένα, και πολιτισμένα να υποδέχονται τους επισκέπτες σε μια πολιτισμένη χώρα.
Πριν το 10ετές
