Στο πρόσφατο ταξίδι της στην Ηρωική Νήσο Κάσο η Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, στο πλαίσιο της προετοιμασίας των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 είχε την ευκαιρία να προσεγγίσει μια διαρκή πηγή ιστορικών υπομνήσεων . Γιατί τέτοια είναι η Κάσος το νησί που έγραψε μια από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία του 1821.
«Γεγονός γενοκτονικού χαρακτήρα» και κατά τον δήμαρχο Μιχάλη Ερωτόκριτο ήταν το ολοκαύτωμα της 7ης Ιουνίου 1824. Πάνω από 3.000 νεκροί Κασιώτες και άλλοι τόσοι εξανδραποδισμένοι και πουλημένοι σκλάβοι, έξι εκ θεμελίων κατεστραμμένα χωριά και δεκάδες πάνω από 80 κατεστραμμένα Κασιώτικα καράβια σφράγισαν τον ακατασίγαστο πόθο των προγόνων μας για λευτεριά. Κάσος και Κασιώτες βρέθηκαν, όχι τυχαία στην πρωτοπορία και έφτασαν να πληρώσουν βαρύ τίμημα για την ολόψυχη συμμετοχή τους σ΄αυτό το τραγικό ολοκαύτωμα του νησιού τους».
Ο δήμαρχος, τόνισε στην κ. Αγγελοπούλου πως «αυτή είναι η κατάθεση του τόπου μας στο θησαυροφυλάκιο της Ελληνικής Ελευθερίας» και ζήτησε, οι προτάσεις που κατέθεσε η Δημοτική αρχή, με εκδηλώσεις και δράσεις, «να στηριχτούν οργανωτικά και οικονομικά από την Επιτροπή ώστε να αναδειχθεί « όπως αρμόζει η σπουδαία συμμετοχή της Κάσου στον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας».
«’Οταν έρχεσαι στην ηρωική νήσο Κάσο αυτό είναι σαν ιεροτελεστία είναι, είναι σαν την τελετή μύησης… Και μόνο η ονομασία της Ηρωική νήσος Κάσος η καπετάνισσα των Δωδεκάνησων, θυμίζει ότι είναι ένα σύμβολο αγώνα γιατί αγώνα». Και άριστα χαρακτήρισε έτσι τον αιματοβαμμένο αυτό τόπο» ήταν η θέση της κ. Αγγελοπούλου τονίζοντας πως οι προτάσεις που κατατέθηκαν « αποδίδουν τιμή στο παρελθόν του νησιού και παράλληλα κοιτάζουν την επόμενη μέρα. Το 2021 θα τιμήσουμε μαζί με τους Κασιώτες τη μεγάλη εθνική μας επέτειο με τον τρόπο που της αξίζει, γεμίζοντας χαρά και περηφάνια όλους τους Έλληνες».
Ο Μιαούλης ζει στην Κάσο
Στο πρόγραμμα της επίσκεψής της κ. Αγγελοπούλου και των μελών της επιτροπής συμπεριελήφθη με τη συνοδεία του δημάρχου της Ηρωικής Νήσου Κάσου κ. Μιχάλη Ερωτόκριτου, και η επίσκεψη σ΄ ένα αυθεντικό καπετανόσπιτο, από αυτά που παρά την ακατάπαυστα προχωρητική κίνηση του χρόνου, παραμένουν ακούραστα βοηθοί της μνήμης. Διάχυτο στην ατμόσφαιρά του το κλίμα της εποχής που συγκέντρωνε το υλικό που θα έχτιζε την κιβωτό της μνήμης. Όταν «περήφανη κι ατρόμητη, τα κύματα αψηφούσε, σ΄Ανατολή και Μίσιρι, το θάνατο σκορπούσε…» και κατά τον δάσκαλο Μηνά Ηλία Περσελή στο έμμετρο εκπληκτικό Δοξαστικό του για το νησί. Χτισμένο στα 1860, δηλαδή 36 μόλις χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα του 1824 , αποτελεί την στιβαρή δομή της ιστορικής τεκμηρίωσης πως το νησί πολύ σύντομα ξανάστησε τα πόδια του. Και το αισθάνεσαι καθώς βλέπεις την επιγραφή του ιδιοκτήτη « Βασίλης Μιαούλης» ,(του προπάππου της ιδιοκτήριας Ιουλίας Δασκαλάκη γιός) και το οικόσημο, στο καλαίσθητο βοτσαλωτό. Το σπίτι ανήκει όπως καταλάβατε στην οικογένεια του Ανδρέα Μιαούλη, του Κασιώτη συγγενή του γνωστού ήρωα της ΄Υδρας και των Γερογιάννηδων. Αγωνιστές, ευεργέτες εθελοντές, στιβαρή δομή στην ιστορία των πανελλήνων. Πόσα σχέδια και αποφάσεις άραγε δεν θα πάρθηκαν σε τούτο το καπετανόσπιτο; Πόσες από αυτές άραγε να έκριναν τη μοίρα της Ελλάδας;
Το Μουσείο Μπενάκη αρωγός….
Περίπου, σ΄αυτό το κλίμα ήταν και η αντίδραση της Προέδρου της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» όταν επισκέφθηκε αυτό το όμορφο σπίτι και με τη βοήθεια της κ. Δασκαλάκη κρυφάκουσε τον εσώτατος διάλογο του χθες και του σήμερα μετουσιωμένο σε ένα αισθητικό σύμπλεγμα που προβάλλει υπερήφανο από τον κατραμένιο μερακλίδικο σουφά.
Δεν έκρυψε την συγκίνησή της η κ. Αγγελοπούλου καθώς η κ. Δασκάλακη της πρόσφερε ένα παμπάλαιο μυροδοχείο, σε ένα καλαίσθητο μικρό κιβώτιο τύπου μπαούλου, μια νυφική πουκαμίσα 100 και πλέον χρόνων και άλλα αναμνηστικά.
Δεν έμεινε όμως εκεί. Υπάρχει και το κεφάλαιο της Κασιώτικης γευστικής καλαισθησίας. Η κ. Δασκαλάκη εξέφρασε τον θαυμασμό της και όταν γεύτηκε τον κασιώτικο κουραμπιέ, τα λαχανοπιτάκια και τα «δάχτυλα της κυρίας» ένα γευστικότατο γλυκό με συνταγή που χάνεται σε παλιά τετράδια. Η φυσικότητα στη ροή του χρόνου.
