Ο Μιχάλης Καμπουράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ακριτική Κάλυμνο μέχρι τα 16 του χρόνια, οπότε και μετακόμισε στην Αθήνα για σπουδές.
Σήμερα είναι 26 χρονών και χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα από τα πλέον ανερχόμενα μοντέλα.
Με μόλις 2 χρόνια επαγγελματικής παρουσίας στο χώρο του μόντελινγκ, η πορεία του εντυπωσιάζει, ενώ αν ρωτήσετε την προσωπική μου γνώμη είναι ο πιο σέξι Έλληνας αυτήν τη στιγμή και παρακάτω θα καταλάβετε γιατί. ..
Τον Μιχάλη τον γνώρισα τυχαία μια Κυριακή μεσημέρι, πριν 5 χρόνια περίπου, σε ένα καφέ της παραλιακής από κοινή παρέα.
Ψηλός, μελαχρινός, με ένα εγκάρδιο Καλύμνικο χαμόγελο και μάτια καθαρά, πελαγίσια.
Δεν είναι δύσκολο να τον συμπαθήσεις, είναι από τους ανθρώπους που πηγαία ενδιαφέρονται για αυτό που θέλεις να τους πεις
.
Και αυτό είναι σημαντικό προσόν στις μέρες μας, όσο και να πεις. Κάποιους μήνες μετά θυμάμαι, σε κάποια άδεια του από το στρατό, μου ξεφούρνισε ότι θα ασχοληθεί με το μόντελινγκ. «Θα σταματήσω να σου μιλάω, γιατί δεν αντέχω τα ψώνια» θυμάμαι του είχα πει. Με χαρά διαπίστωσα ότι εξακολουθώ να θέλω και μιλώντας πρόσφατα μαζί του συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν κόμπασε για όσα έχει καταφέρει μόνος του, και κατάφερε πολλά.
Ο Μιχάλης είναι μετρημένος άνθρωπος και τα βήματα του στο χώρο επίσης. Ξεκίνησε δειλά, ενώ βρισκόταν ακόμα στο στρατό, από ένα γραφείο για διαφημίσεις, στην πρώτη ερασιτεχνική φωτογράφιση του από έναν φίλο του φωτογράφο που ήθελε να δοκιμάσει τα καινούρια επαγγελματικά του φώτα.
Η πρώτη του επίσημη’ εμφάνιση δεν αργεί, και το 2012 περπατά στην πασαρέλα του Madwalk για τον Απόστολο Μητρόπουλο, ο οποίος τον παρουσιάζει ως το απόλυτο αρσενικό, με μια πολύ σέξι και αποκαλυπτική εμφάνιση.
Όντας πιο μυώδης, λόγω πρωταθλητισμού στον ακοντισμό, κάπου εδώ αρχίζει τη σκληρή διατροφήκαι χάνει περισσότερα από 20 κιλά, ενώ ο κόσμος της μόδας στην Ελλάδα αρχίζει να ψιθυρίζει το όνομα του. Ακολουθεί η συνεργασία του με τη Shaya, ως το αποκλειστικό μοντέλο στο βιντεοκλίπ της «Λένε» και το πρόσωπο του γεμίζει τις οθόνες μας.
Το 2013 παίρνει τα πράγματα στα χέρια του, πακετάρει μια βαλίτσα με τα απαραίτητα και φτάνει Μιλάνο, μόνος και χωρίς να έχει ιδέα τι μπορεί να αντιμετωπίσει. Μέσα σε λίγο καιρό υπογράφει με ένα από τα καλύτερα πρακτορεία της πόλης για ένα μήνα και κάθεται πέντε.
«Ήταν ένα ταξίδι που με άλλαξε πολύ. Στους 5αυτούς μήνες έζησα την περίληψη μιας ζωής. Πείνα, έρωτα, τσακωμούς, πάθη, απογοήτευση,απόρριψη, κλάμα και το θάνατο ενός καλού μου φίλου. Από τη μία με θεοποιούσαν και από την άλλη μου έκλειναν την πόρτα. Στο Μιλάνο έχασα 13 κιλά ακόμη, καθώς το πρότυπο που επιλέγουν για τηνπασαρέλα είναι καθαρά skinny, ενώ οι αμερικάνικες αγορές προτιμούν τους πιο commercial τύπουςμοντέλων, όπως χαρακτηρίζομαι εγώ. Για να καταλάβεις αν θέλω να συμμετάσχω και φέτος στηνχειμερινή εβδομάδα μόδας του Μιλάνου πρέπει να χάσω 10 κιλά από αυτά που είμαι τώρα.
Η μεγαλύτερη των απολαύσεων για μένα στη ζωή είναι το φαγητό, γι’ αυτό ακολουθώ πρόγραμμαδιπλών προπονήσεων καθημερινά».
Το Μιλάνο όμως ήταν μόνο ένας σταθμός, μιας και τα ταξίδια που ακολουθούν είναι ασταμάτητα με εκπροσώπηση από σημαντικά πρακτορεία μοντέλων σε Ιταλία, Γαλλία,Ισπανία, Γερμανία, Ελβετία, Ρουμανία, Βέλγιο και Νέα Υόρκη πριν λίγες βδομάδες. Στην πορεία του αυτή έχει κάνει δεκάδες editorials και εξώφυλλα σε Μιλάνο, Νέα Υόρκη και Παρίσι. Πιο σημαντικές στιγμές, στην 2 χρονών πορεία του, ήταν όταν ο Μιχάλης επελέγη ως το πρόσωπο για την παγκόσμια καμπάνια της Bigotti για το 2015. Πρόκειται για μια ρουμανική εταιρεία διεθνώς αναγνωρισμένη. Επόμενη σημαντική στιγμή αποτέλεσε η παγκόσμια καμπάνια για την γνωστή γερμανική εταιρεία Cross jeans. Το 2013 περπάτησε στην πασαρέλα της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου για αρκετούς οίκους μόδα με κυριότερο τονPorts 1961. Φέτος μεταξύ των υπολοίπων και για την καινούρια εταιρεία με μαγιό και ρούχα LAIFEI, για τηνοποία μάλιστα έκλεισε και το σόου, ενώ το 2012 συμμετείχε σε διαφήμιση της Nivea στη Γαλλία παρακαλώ. Όταν δε τον ρωτάω αν έχει βρεθεί με κανέναν γνωστό από τους μεγάλους οίκους μόδας μου απαντά: «Έχειτύχει. Η δουλειά αυτή στηρίζεται πολύ στην κοινωνική δικτύωση και συμμετοχή σε κοινωνικά galaακόμα και parties. Όχι ότι είναι ευχάριστο πάντα, αλλά είναι απαραίτητο. Έχω βρεθεί αρκετές φορέςακόμα και στο ίδιο τραπέζι με Dolce Gabbana, Ricardo Tisci (Givenchy), Valentino, Dsquared, JulienMacDonald, Neil Barrett και πολλούς άλλους ανάμεσα στους οποίους όχι μόνο σχεδιαστές αλλά καιφωτογράφοι, στυλίστες, make-up artists κτλ, αλλά πάντα μου λείπουν η οικογένεια και οι πολύκοντινοί μου ανθρωποι στην Ελλάδα».
Ο Μιχάλης πέρα από το μόντελινγκ έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, ενώ μιλάει άπταιστα αγγλικά και πολύ καλά ιταλικά και γαλλικά, όταν τον ρωτάω πως αντιδρούν όσοι ακούν για το επίπεδο μόρφωσης του μου απαντά «Σοκάρονται στην αρχή. Συνήθως τα μοντέλα ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία και αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτό. Για μένα η πορεία ήταν διαφορετική. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και μετά ασχολήθηκα με το χώρο. Όταν λοιπόν τους λέω για τις σπουδές μου εντυπωσιάζονται και μου λένε ότι είμαιπολύ έξυπνος για μοντέλο.
Τους απαντώ με χαμόγελο πως η μόρφωση ή η ομορφιά δεν αποτελούν δείκτες ευφυΐας».Μετά από 3 περίπου χρόνια στο χώρο τι αποκόμισες; «Έχει πολύ πίκρα, αρκετή στέρηση και άγχος.Πρέπει να είσαι συνέχεια στην πένα, να ζεις σε διαμερίσματα με άλλα μοντέλα που δεν τα έχεις ξαναδεί ποτέ, με τελείως διαφορετικές νοοτροπίες, μόρφωση και τρόπο ζωής. Πρέπει να έχεις σωστά δομημένη προσωπικότητα και κυρίως να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Πολλές φορές έπεσα στην παγίδα να τα βάζω μαζί μου γιατί δε με διάλεξαν για κάποια δουλεία.
Κατηγορούσα τον εαυτό μου και αναρωτιόμουν τι μπορεί να φταίει. Γιατί μάλλον είμαι πολύ μεσογειακός;
Γιατί είμαι αρκετά μυώδης; Γιατί έχω πολύ σκούρα γένια; Γιατί δεν έχω μπλε μάτια; Ακούγεται αστείο, αλλά είσαι σε ένα αέναο ψάξιμο εντοπισμού των αλλαγών που πιθανώς θα σε κάνουν πιο εύκολα να κλείσεις μια δουλειά. Το μυστικό για μένα είναι να παραμένεις όσο μπορείς πιο κοντά στον εαυτό σου, να έχεις έντονη κρίση και να ‘σαι επαγγελματίας.
Το μόντελινγκ δυστυχώς χαρακτηρίζεται, από την πλειοψηφία του κόσμου, ως κάτι φτηνό και χαζό. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Είναι μια πολύ σκληρή δουλειά.Για να βγει μία και μόνο φωτογραφία, που το κοινό βλέπει σε ένα περιοδικό, πρέπει το μοντέλο ναέχει δουλέψει αρκετά με τον εαυτό του, το σώμα του, τις γωνίες του, να έχει χημεία με το φωτογράφο,να αψηφά το γεγονός ότι γύρω του τον βλέπουν δεκάδες άτομα που δεν γνωρίζει και τον κρίνουνακόμα και αν είναι τελείως γυμνό και το κυριότερο να φαίνεται πάντα χαρούμενο και φρέσκο ασχέτωςαν η μητέρα του για παράδειγμα βρίσκεται στο νοσοκομείο. Ο πελάτης έχει πληρώσει για ένααποτέλεσμα και αυτό πρέπει να παραδοθεί ασχέτως του προσωπικού κόστους».
Και γιατί επέλεξες να γίνεις μοντέλο; «Δεν επιλέγεις τι σου αρέσει, απλά συμβαίνει. Μου αρέσει το μπλε,γιατί απλά μου αρέσει το χρώμα. Είναι τόσο απλό. Το μόντελινγκ το βλέπω κάπως σαν χόμπι. Θα ήθελα βέβαια να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν σε αυτή μου την περιπέτεια.
Από την booker μου και τους φίλους, συνεργάτες, έως ακόμα και τον κόσμο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Τα σχέδια του για το μέλλον; Πολλά. Αλλά προτιμά να γίνουν πριν μιλήσει για αυτά.
Πάντως τα Χριστούγεννα θα τα περάσει στη Νέα Υόρκη για μια πολύ σημαντική φωτογράφιση με τον Rick Day, (όσοι γνωρίζουν τη δουλειά του καταλαβαίνουν).
Κάπου εδώ σταματώ να τον ανακρίνω και με ρωτά για τα δικά μου και η κουβέντα συνεχίζεται με άλλη μια μπύρα στην πλατεία.
(ΠΗΓΗ:Naked Truth) Επιμέλεια AXa
