Ρίχνοντας το ζάρι

Με ευκαιρία τον φονικό σεισμό στην Αλβανία, αλλά και τον ισχυρό σεισμό στα Κύθηρα, ξανάνοιξε η συζήτηση για τον προσεισμικό έλεγχο στα δημόσια κτίρια. Ενα από τα σημαντικότερα θέματα που αφορούν την προστασία από έναν σεισμό, φαινόμενο συνηθισμένο σε μια χώρα που είναι 6η πιο σεισμογόνα στον κόσμο Μια συζήτηση που άνοιξε και έκλεισε- όπως άλλωστε συνήθως συμβαίνει- και μετά τον σεισμό του Ιουλίου στην Αθήνα. Ακούσαμε πάλι λοιπόν από σεισμολόγους και ειδικούς, πως μόνο το 25% των δημόσιων κτιρίων έχει ελεγχθεί,  ενώ τo 30% από αυτά  χρίζουν άμεσης επέμβασης, Και τα πράγματα χειροτερεύουν, αν σκεφτεί κανείς ότι τα προβλήματα δεν είναι πάντα εμφανή και άρα χρειάζεται πιο ενδελεχής έλεγχος. Εχει αποδειχτεί από πάρα πολύ παλιά ότι τα πιο ευάλωτα δημόσια κτίρια είναι τα σχολεία. Είναι τα κτίρια στα οποία εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές περνούν πολλές ώρες της ημέρας τους. Πάνω από 13.000 σε όλη τη χώρα. Στην πλειονότητα τους παλιά και με ξεπερασμένες αντισεισμικές προδιαγραφές, με το 55% να έχουν χτιστεί πριν από το 1985. Πόσα έχουν ελεγχθεί, σε ποιον βαθμό, και πώς ενισχύονται αν κριθεί απαραίτητο; Ποιος έχει την ευθύνη; Υπήρξε πρόγραμμα ελέχγου που είχε ξεκινήσει το 2004, διακόπηκε το 2011 λόγω της κατάργησης του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων. Διαβάζοντας κανείς τους νόμους και τις εγκυκλίους για το ποιος κάνει τι, βρίσκεται με περισσότερες απορίες από ότι πριν τα διαβάσει. Μοιάζει σαν να είναι έτσι οργανωμένα τα πράγματα ώστε, σε περίπτωση που συμβεί μια καταστροφή, να μην έχει κανείς την ευθύνη. Αλλά κάτω από όλα αυτά ξεπροβάλλει ένας κοινός παρονομαστής: η έλλειψη χρημάτων και προσωπικού. Τόσο οι δημόσιες υπηρεσίες όσο και οι υπηρεσίες των Δήμων, έχουν αποδυναμωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια λόγω έλλειψης επαρκούς χρηματοδότησης. Η αντισεισμική θωράκιση των κτιρίων είναι επιτακτική ανάγκη, αλλά την ξεχνάμε μέχρι τον επόμενο σεισμό. Είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε να ρίχνουμε το ζάρι; Θρήνος μετά τις τραγωδίες, ή πρόληψη χωρίς καθυστέρηση ούτε μιας μέρας;  Ένας μεγάλος σεισμός μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Και το ξέρουμε πια καλά: δε σκοτώνουν ανθρώπους οι σεισμοί -τα κτίρια σκοτώνουν. Αλλά τις αποφάσεις, άνθρωποι τις παίρνουν.