Από λαντζέρηδες έως σεφ, μαραγκούς, χειριστές μηχανημάτων, ή ηλεκτρολόγους έως web και software developers η ζήτηση για εργαζομένους από τρίτες χώρες είναι μεγάλη, καθώς οι κενές θέσεις εργασίας –που δεν αφορούν μόνον εργαζομένους χαμηλής ειδίκευσης αλλά επεκτείνονται και σε υψηλής εξειδίκευσης– ενδέχεται να ξεπερνούν τις 300.000.
Στον τουρισμό παρατηρείται έλλειψη προσωπικού σε θέσεις χαμηλής ειδίκευσης, όπως λάντζα, σερβιτόροι, καμαριέρες και σε προσωπικό υψηλής ειδίκευσης όπως σεφ, spa therapies και στελέχη front office. Στον κατασκευαστικό τομέα υπάρχει μεγάλη ανάγκη για εξειδικευμένους τεχνίτες, όπως ηλεκτροσυγκολλητές (ακόμη και 6G), μαραγκούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, ψυκτικούς, οδηγούς. Ζητούνται όμως και μηχανικοί επίβλεψης έργων, όπως και εξειδικευμένοι χειριστές βαρέων μηχανημάτων. Οσο για τη βιομηχανία, ζητείται προσωπικό για θέσεις εργασίας από εργάτες αποθήκης, συσκευασίας, εργάτες παραγωγής, έως τεχνικοί CNC μηχανών, συντηρητές μηχανημάτων, καθώς και σχεδιαστές AutoCAD. Ενα σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί επίσης η πληροφορική, όπου προγραμματιστές με υψηλή εξειδίκευση ζητούνται από εταιρείες για να καλύψουν θέσεις όπως machine learning engineer και security specialists. Και βέβαια στον πρωτογενή τομέα είναι γνωστή η έλλειψη χιλιάδων εργατών γης.
Καθώς όμως η ολοκλήρωση μιας μετάκλησης μπορεί να φτάσει τους 6 ή ακόμη και τους 9 μήνες, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο χρόνος αυτός λειτουργεί απαγορευτικά, όχι μόνο για τον προγραμματισμό των επιχειρήσεων, ειδικά σε εποχικά επαγγέλματα, αλλά και για τους ίδιους τους εργαζομένους με τα απαιτούμενα προσόντα, ώστε να προτιμήσουν την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι από τις δεκάδες χιλιάδες θέσεις που εγκρίνονται κάθε φορά από την ελληνική πολιτεία, μόλις κάποιοι λίγοι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες έρχονται τελικά και εργάζονται στη χώρα μας.
Οπως επισημαίνει στην «Κ» ο διευθύνων σύμβουλος της WorkInGreece.io, της πρώτης πλατφόρμας στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε για την εύρεση διεθνών εργαζομένων και για τη διευκόλυνση της μετάκλησής τους, Βαγγέλης Κανελλόπουλος, μόνο μέσω της δικής του πλατφόρμας είναι εγγεγραμμένοι περισσότεροι από 35.000 εργαζόμενοι από 11 χώρες, όπως Βιετνάμ, Ινδία, Αίγυπτος, Νεπάλ, Φιλιππίνες, Μολδαβία, Γεωργία, Ινδονησία, που ενδιαφέρονται να έρθουν στη χώρα μας για δουλειά και αντίστοιχα περισσότερες από 2.000 ελληνικές επιχειρήσεις κάθε μεγέθους έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την κάλυψη των κενών θέσεων με μετακλήσεις εργαζομένων.
Οι εταιρείες που ενδιαφέρονται είναι από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις έως μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα κλάδων, όπως η βιομηχανία, ο τουρισμός, οι κατασκευές, τα ξενοδοχεία και ο πρωτογενής τομέας παραγωγής. Και οι χώρες για τις οποίες υπάρχει ζήτηση για εργαζομένους από ελληνικές επιχειρήσεις περιλαμβάνουν το Βιετνάμ, την Ινδία, το Νεπάλ, την Αίγυπτο, το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν και τις Φιλιππίνες.
Σύμφωνα με τον κ. Κανελλόπουλο, η επιτυχία της μετάκλησης εξαρτάται από μια σειρά ενεργειών και φορέων που εμπλέκονται. Η διαδικασία ξεκινάει από την έκδοση μιας υπουργικής απόφασης, με τις επιτρεπόμενες θέσεις και ειδικότητες για μετάκληση, γίνεται αίτηση της επιχείρησης στις αρμόδιες αποκεντρωμένες διοικήσεις, στη συνέχεια εμπλέκεται η ελληνική πρεσβεία στη χώρα διαμονής του εργαζομένου, η οποία αποφασίζει για την έγκριση ή μη της βίζας. Μετά την άφιξη του εργαζομένου στην Ελλάδα απαιτείται η έκδοση ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και σε ορισμένες περιπτώσεις μπλε κάρτας.
Μεγάλο «αγκάθι» η γραφειοκρατία στις μετακλήσεις εργαζομένων από το εξωτερικό καθώς χρειάζονται εννέα μήνες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Αυτή η αλυσίδα ενεργειών μπορεί να διαρκέσει ακόμη και εννέα μήνες.
«Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τη μετάκληση εργαζομένων από τρίτες χώρες παρουσιάζει αρκετές προκλήσεις που επηρεάζουν την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας», επισημαίνει ο διευθύνων σύμβουλος της πλατφόρμας και βάσει της εμπειρίας του επισημαίνει στην «Κ» τα κύρια προβλήματα:
1. Χρονοβόρες διαδικασίες έγκρισης σε επίπεδο αποκεντρωμένης διοίκησης και πρεσβειών: στις αποκεντρωμένες διοικήσεις, πολύ συχνά οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις λόγω φόρτου εργασίας ή έλλειψης προσωπικού. Χρονοβόρα είναι και η έγκριση της βίζας από τις πρεσβείες.
2. Δεν είναι ξεκάθαρο πώς προσδιορίζονται ο αριθμός και οι ειδικότητες ανά περιφέρεια. Δεν υπάρχει ψηφιακός τρόπος να γνωρίζει μια επιχείρηση ποιες νέες θέσεις διατίθενται και πότε.
3. Ακόμη και μετά την άφιξη του εργαζομένου στην Ελλάδα, οι απαιτούμενες γραφειοκρατικές ενέργειες, όπως η έκδοση ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπλε κάρτας, προσθέτουν επιπλέον καθυστερήσεις. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι σχετικές διαδικασίες μπορούν να διαρκούν και 1 μήνα, κατά τον οποίο ο εργαζόμενος δεν μπορεί να απασχοληθεί.
4. Πιστοποιημένα γραφεία και κανονισμοί στις χώρες προέλευσης: σε πολλές χώρες οι υποψήφιοι πρέπει να συνεργαστούν με πιστοποιημένα γραφεία που ορίζονται από το κράτος. Αν και αυτό διασφαλίζει τα δικαιώματά τους, προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο πολυπλοκότητας στη διαδικασία. Επίσης πολλά από αυτά τα γραφεία δεν αποδεικνύονται αξιόπιστα σε κρίσιμες διαδικασίες προσέλκυσης και αξιολόγησης των εργαζομένων.
Αναγκαίες είναι, σύμφωνα με τον κ. Κανελλόπουλο, η απλούστευση των διαδικασιών (π.χ. ψηφιακή υποβολή των δικαιολογητικών), η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων και η αξιοποίηση της τεχνολογίας για την επιτάχυνση των διαδικασιών. Για παράδειγμα, μια κεντρική ηλεκτρονική πλατφόρμα που θα συνδέει τις αιτήσεις των εργοδοτών, τις πρεσβείες και τις κρατικές υπηρεσίες θα μπορούσε να εξαλείψει την πολυπλοκότητα της διαδικασίας.
Πηγή: kathimerini.gr
