«Η μόνη «ανάπτυξη» που μπορεί να περιμένει ο τόπος μας είναι αυτή της νομιμοποίησης του οπορτουνισμού. Γιατί… πολιτική δεν ασκείται. Εξάσκηση δημαγωγίας γίνεται».
Αυτό δηλώνει, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του στη «δ», ο πρώην βουλευτής της ΝΔ κ. Βασίλης Υψηλάντης αναφερόμενος στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
«Η «πρώτη φορά Αριστερά» απέχει από την απλή συλλογιστική της οικονομίας. Ποινικοποιεί στη συνείδηση του λαού το κέρδος και κατ’ επέκταση την επιχειρηματικότητα. Ακολουθεί μια παρελκυστική ρητορική και αντί αναπτυξιακών προτάσεων εφευρίσκει «παράλληλο πρόγραμμα» αποδεικνύοντας, με πολιτικούς και αστρονομικούς όρους, ότι κινείται σε ένα… παράλληλο σύμπαν», υπογραμμίζει ο κ. Υψηλάντης.
Σε ερώτηση σχετικά με την ολοκλήρωση των εκλογών στη ΝΔ, ο κ. Υψηλάντης δηλώνει πως παρά τα οργανωτικά προβλήματα η πρώτη φάση εξελίχθηκε άψογα.
«Η Νέα Δημοκρατία διατηρείται ζωντανή και δραστήρια πολιτική δύναμη. Δεν υπέστη τη φθορά που υπέστησαν άλλες παρατάξεις. Και αυτό το στοιχείο, ως ειδοποιός διαφορά από άλλα πολιτικά σχήματα την προσδιορίζει ως παράταξη σε κατάσταση μετεξέλιξης και ως πόλο έλξης όλων των αναγεννησιακών δυνάμεων του τόπου μας. Εκτιμώ ότι στις 10 Ιανουαρίου η συμμετοχή θα είναι το ίδιο μαζική», τονίζει ο κ. Υψηλάντης αλλά προσθέτει ότι αν η «πρόβλεψη» διαψευστεί και υπάρξουν αποστασιοποιήσεις ανάλογες των ποσοστών των υποψηφίων, που δεν μετέχουν στον Β’ γύρο, τότε θα μπορούν να εγερθούν ερωτήματα για την ύπαρξη φυγόκεντρων δυνάμεων!
Σχετικά με το μεταναστευτικό, ο κ. Υψηλάντης δηλώνει ότι η κυβέρνηση το χειρίστηκε με δραματική προχειρότητα και προφανείς ιδεοληψίες γεγονός που είχε άσχημες συνέπειες.
Η συνέντευξη του κ. Βασίλη Υψηλάντη, αναλυτικά:
• Τι σηματοδοτεί η ολοκλήρωση των εκλογών στη ΝΔ; Πιστεύετε πως θα υπάρξει ανταπόκριση και πάλι από τους πολίτες;
Η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, παρά τα οργανωτικά προβλήματα στην πρώτη φάση, εξελίχθηκε άψογα. Τα αποτελέσματα απέδωσαν σαφή εικόνα για τη δυναμική των υποψηφίων. Τόσο σαφή, που δεν χωρούν αμφισβητήσεις για τις προτιμήσεις των οπαδών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σημαντικότερο στοιχείο ήταν η μαζική συμμετοχή του κόσμου, σε μια χρονική στιγμή που και το κόμμα και το γενικότερο πολιτικό σκηνικό δεν ευνοούν έξαλλους πανηγυρισμούς προς καμιά κατεύθυνση. Η μαζική συμμετοχή, με γεωγραφική και ποιοτική διασπορά, υποδηλώνει ότι αφενός ο κόσμος της ΝΔ υπάρχει ως πολιτικά ενεργός πληθυσμός και αφετέρου ότι επενδύει με ελπίδες και προσδοκίες στον ρεαλισμό που εκφράζει η παράταξη. Η Νέα Δημοκρατία διατηρείται ζωντανή και δραστήρια πολιτική δύναμη. Δεν υπέστη τη φθορά που υπέστησαν άλλες παρατάξεις. Και αυτό το στοιχείο, ως ειδοποιός διαφορά από άλλα πολιτικά σχήματα την προσδιορίζει ως παράταξη σε κατάσταση μετεξέλιξης και ως πόλο έλξης όλων των αναγεννησιακών δυνάμεων του τόπου μας. Εκτιμώ ότι στις 10 Ιανουαρίου η συμμετοχή θα είναι το ίδιο μαζική. Και αυτή τη φορά η μαζικότητα θα συμβάλει στην απόλυτη ενότητα του κόμματος. Αν αυτή η «πρόβλεψη» διαψευστεί και δούμε αποστασιοποιήσεις ανάλογες των ποσοστών των υποψηφίων που δεν μετέχουν στον Β’ γύρο τότε θα μπορούν να εγερθούν ερωτήματα για την ύπαρξη φυγόκεντρων δυνάμεων. Και θα είναι ακόμη μεγαλύτερη η ευθύνη του νέου αρχηγού να ξεκαθαρίσει το τοπίο της επόμενης μέρας, για να μην έχουμε αναβίωση της εσωστρέφειας και σενάρια πολυδιάσπασης.
• Ποιόν από τους δύο υποψηφίους πρέπει να επιλέξουν οι πολίτες και γιατί;
Θεωρώ λάθος την προτροπή υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, σε μια διαδικασία ανάδειξης του πρώτου μεταξύ ίσων. Η συνταγή του «καταλληλότερου», ακόμη και αν υπάρχει υποκειμενικά, ισχύει μέχρι την ημέρα της καθοριστικής εκλογής. Αλλά… ο αγώνας αρχίζει την επομένη.
Συνεπώς, εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε όλοι μας. Στα επόμενα βήματα. Στις προτεραιότητες. Στις ταχύτητες. Στον προσανατολισμό της κομματικής γραμμής. Στη νέα οργανωτική διάρθρωση του κόμματος, ώστε οι πολλαπλασιαστές του να εμπεδώσουν μια οριζόντια αντίληψη στη συνείδηση των ψηφοφόρων. Στην ανάδυση νέων ιδεών για την ανάπτυξη της έννοιας του κοινού συμφέροντος.
Όλες αυτές οι σκέψεις, που αυτές τις ημέρες συζητούνται μεταξύ των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι ξένες με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προσώπων. Αλλά, οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται από την ενεργό πλειοψηφία των εκλογέων. Αυτή θα απαντήσει στο «γιατί» κι αυτή θα καθορίσει την πορεία της επόμενης και της μεθεπόμενης ημέρας.
Η ικανότητα μετάβασης από τη θεωρία στην πράξη είναι που καθορίζει τις πολιτικές προσωπικότητες. Αυτή την «ικανότητα» οφείλουν να την διηθήσουν οι πολίτες, κυρίως με το βλέμμα στο μέλλον και όχι με το συναίσθημα ως απόσταγμα του παρελθόντος.
• Σκηνικό αβεβαιότητας δημιουργεί και πάλι στη χώρα το διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ελλάδα;
Το «σκηνικό αβεβαιότητας» δεν το ορίζει κανένα διαζύγιο. Οι παράταιροι γάμοι το προκαλούν. Και στη ζωή και στην πολιτική. Επομένως, δεν μπορεί να μας προξενεί έκπληξη οιαδήποτε θεατρική αναταραχή στις σχέσεις δυο απολύτως αταίριαστων κομμάτων. Στην περίπτωση της σημερινής διακυβέρνησης δεν υπάρχει λογική μεθοδολογία προσέγγισης της συνύπαρξης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Υπάρχει μόνον καιροσκοπισμός. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Τίποτε δεν δικαιολογεί τη σύμπραξη μιας κάποιας «πρώτης φοράς Αριστεράς» με μια θολή πτυχή της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς». Ίσως, άλλοι επιστήμονες, ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι, να έχουν την ικανότητα εντοπισμού κοινών συμπτωμάτων. Κατ’ εμέ, τα φαινόμενα που παρατηρείτε δεν αποτελούν εξασθένιση μιας πολιτικής συμμαχίας. Συνιστούν ασθένεια του πολιτικού μας συστήματος. Μια χαλαρή, ασαφής και ανορθόδοξη σύνθεση δεν μπορεί να παράγει «βεβαιότητες». Υπάρχει έλλειμμα πολιτισμικού σχεδιασμού και αυτό θα επιφέρει αθεράπευτες ατέλειες και διαρκείς προσωρινότητες στη χώρα μας. Οι επιπτώσεις θα μας ακολουθούν για δεκαετίες, επειδή καμιά βαθιά τομή δεν θα έχει χαρακτηριστικά ιδεολογικής οικειοποίησης. Για τα «καλά» θα πανηγυρίζουν μαζί και στα «στραβά» θα αλληλοκατηγορούνται.
• Με την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση είναι δυνατό να δημιουργηθεί ανάπτυξη;
Υπάρχει και συντομότερο ανέκδοτο: «ψηφίζουν διαφωνούντες»! Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η μόνη «ανάπτυξη» που μπορεί να περιμένει ο τόπος μας είναι αυτή της νομιμοποίησης του οπορτουνισμού. Γιατί… πολιτική δεν ασκείται. Εξάσκηση δημαγωγίας γίνεται.
• Ποια είναι η άποψή σας για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί για την φορολόγηση φυσικών και νομικών προσώπων;
Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί. Βρίσκονται ακόμη στο ψυγείο. Εικασίες και πληροφορίες, όμως, κατατείνουν στην εκτίμηση ότι θα είναι δραματικές και αναπότρεπτες. Οι «κόκκινες γραμμές» μούχλιασαν.Όσο για την υπερφορολόγηση… τα σχόλια περιττεύουν. Πάμε σε λάθος κατεύθυνση. Καμιά κυβέρνηση δεν θα καταφέρει μείωση της φορολογίας χωρίς αύξηση του ΑΕΠ. Και κανένα ΑΕΠ δεν αυξάνεται δίχως αύξηση των επενδύσεων. Και καμιά επένδυση δεν γίνεται δίχως βεβαιότητα κέρδους. Και κανένα κέρδος δεν παράγεται δίχως καταναλωτική ισχύ.Η «πρώτη φορά Αριστερά» απέχει από την απλή συλλογιστική της οικονομίας. Ποινικοποιεί στη συνείδηση του λαού το κέρδος και κατ’ επέκταση την επιχειρηματικότητα. Ακολουθεί μια παρελκυστική ρητορική και αντί αναπτυξιακών προτάσεων εφευρίσκει «παράλληλο πρόγραμμα» αποδεικνύοντας, με πολιτικούς και αστρονομικούς όρους, ότι κινείται σε ένα… παράλληλο σύμπαν.
• Το ζήτημα της προσωρινής εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν επανέφερε με δηλώσεις του στην εφημερίδα FAZ ο ο αρχηγός της Κ.Ο. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο και αναπληρωτής πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, Μάνφρεντ Βέμπερ. Λύση είναι όμως για το μεταναστευτικό και οι συνοριοφύλακες που θα στείλει η Frontex;
Η κυβέρνηση Τσίπρα-1 κατάφερε να περιθωριοποιήσει την Ελλάδα, με τους παγκόσμιας εμβέλειας θεατρινισμούς της. Η κυβέρνηση Τσίπρα-2 πέτυχε (ενδεχομένως άθελά της) να την απομονώσει κιόλας.
Χειρίστηκε με δραματική προχειρότητα και προφανείς ιδεοληψίες το μεταναστευτικό, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία. Προκάλεσε, με την «πολιτική ανοικτών θυρών» τραγική έλξη μεταναστευτικών ρευμάτων, με εισερχόμενους στην Ευρώπη ακόμη και Μαροκινών – που μέχρι πρότεινος πέρναγαν τη θάλασσα προς την Ιβηρική ή προς τη Γαλλία.
Το γεγονός ότι η Ευρώπη ήταν απροετοίμαστη για ένα τέτοιο τεράστιο κύμα μεταναστευτικών ροών είναι ένα θέμα. Αλλά, η τραγική εικόνα όλες οι ροές να περνούν από την Ελλάδα είναι ένα μείζον θέμα για την Ευρώπη.
Η πραγματικότητα οδηγεί σε δυσκολότερες καταστάσεις. Με την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων και τους αυστηρούς όρους μετεγκατάστασης πιθανότερη εκδοχή εξέλιξης των πραγμάτων είναι η Ελλάδα να μεταβληθεί σε «αποθήκη ψυχών». Εξάλλου έχει αποκρυβεί πως η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την μόνιμη φιλοξενία 50.000 μεταναστών πριν από την εκκίνηση του προγράμματος μετεγκατάστασης 60.000 προσφύγων και πριν από την εκκίνηση των διαδικασιών επαναπατρισμού, για όσους δεν έχουν τη νομική δυνατότητα απόκτησης ασύλου.
Αφαιρώντας αυτούς τους αριθμούς από το σύνολο των περίπου 950.000 που έχουν περάσει στο ελληνικό έδαφος, ακόμη και αν εξαιρεθούν όσοι έχουν ήδη ακολουθήσει την οδό αποδημίας των Δυτικών Βαλκανίων απομένουν περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι «εγκλωβισμένοι» στην Ελλάδα. Πιστεύει, κανείς, ότι αυτοί θα καταφέρουν να φύγουν μετά τις νέες αποφάσεις για ενίσχυση του FRONTEX στις συνοριακές διελεύσεις; Σε ό,τι αφορά τη ζώνη Σένγκεν, εκτιμώ πως οι αναφορές της κυβέρνησης ξεχειλίζουν υποκρισίας. Η Ελλάδα δεν είναι όμορη με καμιά χώρα της Σένγκεν. Μόνον οι πολίτες της απολαμβάνουν το προνόμιο ελεύθερης κυκλοφορίας σε άλλες χώρες της ΕΕ. Επομένως, η έξοδος από τη Σένγκεν για μια χώρα που συνδέεται μόνον αεροπορικώς με άλλες χώρες της ζώνης δεν έχει πρακτικές αλλαγές. Η απώλεια κύρους του ελληνικού διαβατηρίου έχει ήδη επέλθει μετά τους κεφαλαιακούς ελέγχους και την αδυναμία εξαγωγής κεφαλαίων από την Ελλάδα. Ηρωστράτειο κατόρθωμα των σημερινών κυβερνώντων.
• Ποια είναι η άποψή σας για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης του αεροδρομίου της Ρόδου σε ιδιώτες;
Η παραχώρηση σε ιδιώτη μιας κακώς εκμεταλλευόμενης δημόσιας περιουσίας δεν είναι κατά κανόνα αρνητική πράξη. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει σημασία το timing και το πλαίσιο της συμφωνίας εκμετάλλευσης. Ως προς το πρώτο χάθηκε πολύς χρόνος. Οι παραχωρήσεις των αεροδρομίων στην προηγούμενη φάση, θα είχαν αποδώσει οφέλη για τη χώρα και σήματα εμπιστοσύνης στις αγορές. Έτσι, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ένα τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο. Ως προς το πλαίσιο της συμφωνίας, είναι σαφές ότι δεν έγινε «ένα βήμα μπροστά». Οι παραχωρήσεις συνδέθηκαν με υποσχετικές συμπληρωματικών επενδύσεων, αλλά δεν συνδέθηκαν άμεσα με αύξηση των θέσεων εργασίας. Κι αυτό αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα, διότι σε μια υποτιθέμενη αναπτυξιακή διαδικασία αν οι τοπικές κοινωνίες δεν απολαμβάνουν ένα κοινωνικό μέρισμα τότε οι αποδόσεις των επενδύσεων παραμένουν ψυχρά λογιστικές. Ο «οικονομικός κυνισμός», όμως, δεν είναι ούτε ζητούμενο ούτε απάντηση στην πολυεπίπεδη κρίση που μας ταλανίζει.
