Ακούμε την παραίνεση από πολλούς για «εθνική συνεννόηση». Το βασικό ερώτημα είναι βέβαια αν δύο ή τρία κόμματα δεν μπορούν να βγάλουν την χώρα από την κρίση- αν δεν είναι αυτά που την γέννησαν- τότε πώς θα μπορέσουν αν συνεργασθούν; Kαι η απάντηση είναι πως δεν θα μπορέσουν. Και το παρεπόμενο ερώτημα είναι αν τα κόμματα αυτά είναι αναγκαίο να συνεργασθούν γιατί πρέπει να είναι στην κυβέρνηση και δεν συνεργάζονται από τώρα. Το ζήτημα είναι απλό. Όποιος ενδιαφέρεται για το προοδευτικό μέλλον της χώρας κάνει ένα βήμα πίσω για να επιτευχθεί η συνεννόηση. Όποιος ενδιαφέρεται μόνο για το μέλλον του χώρου του δεν μπορεί να κάνει ένα βήμα μπροστά γιατί γνωρίζει ότι υπάρχει γκρεμός κι έτσι μένει ακίνητος και λιμνάζει ή βουλιάζει. πολιτικός μας κόσμος στον κόσμο του. Ποιος θα κυβερνήσει… Εκεί. Ειδικά η αντιπολίτευση ονειρεύεται σιωπηλά μια ωραιότατη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ , για να έρθει να κυβερνήσει. Η κάθε αντιπολίτευση. Ποιον τόπο; Ποιος τον λογάριασε ποτέ τον τόπο… Μα τον καθημαγμένο τόπο που ρήμαξε από την διαφωνία.
«Εθνική συνεννόηση»;
