Β. Παπανικόλας: «Λυπάμαι πραγματικά τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ»

Συνέντευξη στη Μαίρη Φώτη

Ξεκάθαρος, χωρίς περιστροφές και χωρίς στρογγυλοποιήσεις, ο Βασίλης Παπανικόλας μιλά στην “δημοκρατική” έξω από τα δόντια για την απομάκρυνσή του από το Νοσοκομείο, το σημερινό πολιτικό σκηνικό και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για ανεύθυνους κομματάρχες και εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου καθεστώτος στηριζόμενου σε ιδεοληψίες παρωχημένων εποχών, δηλώνει ότι λυπάται τους σημερινούς κυβερνητικούς βουλευτές και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση μπερντέ του Καραγκιόζη!
Η συνέντευξη του κ. Β. Παπανικόλα, αναλυτικά:
• Κύριε Παπανικόλα, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη από την προσφυγή σας στο ΣτΕ για την παύση σας από διοικητής του Νοσοκομείου Ρόδου. Πέρα από το νομικό σκέλος της υπόθεσης, εκτιμώ ότι υπάρχει και το πολιτικό σκέλος. Τι προσδοκάτε, μέσα από αυτή την διαδικασία;
Θα ήθελα εισαγωγικά να σας απαντήσω ότι σαν πολίτης αισθάνομαι, με αυτή την κυβέρνηση, να υπάρχει εδώ και καιρό, σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας στη χώρα. Δεν υπάρχει σεβασμός της εκτελεστικής εξουσίας σε θεσμούς και κανόνες, αλλά μια στρεβλή αντίληψη που εκλαϊκευμένα συνοψίζεται στο «είμαστε κυβέρνηση, άρα κάνουμε ό,τι μας γουστάρει και ό,τι συμφέρει, όχι στη χώρα αλλά στο δικό μας κόμμα». Στην περίπτωσή μου, με έθιξε βαθύτατα και αισθάνθηκα κατάφωρα προσβεβλημένος στην προσωπικότητά μου, η μεταχείριση την οποία μου επιφύλαξαν οι κυβερνώντες, οι οποίοι αφ’ ενός δεν σεβάστηκαν τη διαδικασία την οποία οι ίδιοι έθεσαν για να με αξιολογήσουν και αφ’ ετέρου η αδιαφορία που επέδειξαν για το γεγονός πως για τέταρτο κατά σειρά μήνα, τα Νοσοκομεία όλης της χώρας παραμένουν ακέφαλα. Δεν σεβάστηκαν τις δικές τους διαδικασίες, δεν σεβάστηκαν τους νόμους, δεν σεβάστηκαν τους πολίτες τους οποίους υπηρετεί το Σύστημα Υγείας και απέδειξαν ότι τελικά, στο βωμό της δημιουργίας του δικού τους κομματικού κράτους δεν σέβονται τη Δημοκρατία και τους κανόνες της! Αυτή τους λοιπόν τη δημοκρατική παραβατικότητα, όχι μόνο προσδοκώ, αλλά με βεβαιότητα θα την καταδείξω, τόσο εγώ όσο και οι λοιποί -με θετικές αξιολογήσεις- διοικητές Νοσοκομείων, που χωρίς στοιχειώδη αιτιολογία και με συνοπτικές διαδικασίες παύθηκαν από το καθεστώς αυτό της αυθαιρεσίας.
• Μέχρι σήμερα, το Νοσοκομείο της Ρόδου, όπως και άλλα Νοσοκομεία της χώρας παραμένουν χωρίς διοίκηση, υπάρχει όμως αναπληρωτής διοικητής που έχει αναλάβει το βάρος του συντονισμού. Εκτιμάτε, ότι επηρεάζεται η σωστή λειτουργία του Νοσοκομείου από την έλλειψη διοίκησης;
Ένας δείκτης για το αν υπάρχει κενό διοίκησης στο Νοσοκομείο της Ρόδου, όσο και να θεωρήσετε κατ’ αρχήν παράξενο, είναι ο …Εισαγγελέας!! Από τη στιγμή που το νοσοκομείο προσφεύγει στον εισαγγελέα για να του λύσει τα προβλήματα, στο νοσοκομείο αυτό υπάρχει κενό διοίκησης. Το ίδιο συνέβαινε στη Ρόδο το 2011, το ίδιο άρχισε να συμβαίνει και τώρα! Εγώ από το 2012 είχα μεν άριστες σχέσεις συνεργασίας πλην όμως κρατούσα έξω από τα διοικητικά ζητήματα την εισαγγελία, γιατί τις ευθύνες τις ανελάμβανα προσωπικά στο ακέραιο. Ο διοικητής είναι εκείνος που σηκώνει το τηλέφωνο και ζητά από τον Υπουργό, τον Γενικό Γραμματέα και τον Διοικητή της ΥΠΕ γιατρούς ή χρήματα για υλικά και όχι ο Εισαγγελέας, που αρμοδιότητά του είναι η άσκηση της ποινικής αγωγής και όχι η επίλυση των προβλημάτων των νοσοκομείων, πολύ δε περισσότερο ο αναπληρών τον διοικητή, γιατρός, διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας, του οποίου η δουλειά είναι άλλη από αυτήν που τον υποχρεώνουν να κάνει σήμερα. Ένας άλλος δείκτης είναι οι δημόσιοι διαπληκτισμοί γιατρών με απαντήσεις και ανταπαντήσεις δια του Τύπου! Όταν αυτά δεν μπορούν να κρατηθούν και να επιλυθούν εντός του Νοσοκομείου, σημαίνει ότι λείπει η «κεφαλή» που θα διευθετήσει και θα εξαλείψει τις αιτίες της διένεξης, αποτρέποντας τέτοια αρνητική κατά κανόνα δημοσιότητα, η οποία μειώνει την εμπιστοσύνη του κόσμου στο Νοσοκομείο. Θα περιοριστώ όμως μόνο σ’ αυτά, αν και θα μπορούσα να σας αναφέρω αρκετά ακόμα.
• Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι προϋποθέσεις που δεν πληρούν οι προσωρινοί αναπληρωτές διοικητές;
Το νοσοκομείο είναι ένας οργανισμός στον οποίο δραστηριοποιούνται εκατοντάδες εργαζομένων, πολλών και διαφορετικών επιπέδων μόρφωσης, αντίληψης και προσωπικότητας. Οι απαιτήσεις διοίκησης ενός τέτοιου οργανισμού οι οποίες είναι αυξημένες λόγω του αντικειμένου του, πολλαπλασιάζονται όταν αυτή είναι μονοπρόσωπη και όλες οι αρμοδιότητες συγκεντρώνονται στον διοικητή του. Το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να διαθέτει το απαραίτητο κύρος για να κατακτήσει αφ’ ενός τον σεβασμό του προσωπικού και αφ’ ετέρου για να μπορεί να συνομιλεί και να συνδιαλέγεται με την κοινωνία, η οποία και αποτελεί τον χρήστη των υπηρεσιών του, αλλά και με την προϊσταμένη του Πολιτική Ηγεσία. Επίσης, το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να διαθέτει εμπειρία και ικανότητα διοίκησης, κυρίως όμως να διαθέτει την ικανότητα να εξισορροπεί καθημερινά τις αντιθέσεις μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων του προσωπικού που σας ανέφερα, προκειμένου να λειτουργεί αυτό σαν ενιαία ομάδα! Θα μπορούσα, τέλος να σας απαριθμήσω σωρεία ακόμα και άλλων προϋποθέσεων, βασική των οποίων λ.χ. είναι η νομική παιδεία και γνώση, ώστε να μην εγκλωβίζεται η λειτουργία του στον φόβο ανάληψης πολλές φορές και καθαρά προσωπικής ευθύνης, προκειμένου να λειτουργήσει ο μηχανισμός! Αυτά όλα λοιπόν, με τον ερασιτεχνισμό και την κομματική σκοπιμότητα που διακρίνει τη σημερινή πολιτική ηγεσία, κλήθηκαν να τα αναπληρώσουν εδώ και 4 μήνες οι διευθυντές της Ιατρικής Υπηρεσίας κάθε νοσοκομείου, πράγμα αδύνατον για τους γιατρούς αυτούς οι οποίοι είναι μεν αξιέπαινοι και προσπαθούν να κρατήσουν σε λειτουργία τα νοσοκομεία, αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά τους!
• Άρα, η λογική λέει, ότι θα έπρεπε πρωτίστως να βρεθούν οι αντικαταστάτες και μετά να γίνει η παύση των διοικητών, με τον τρόπο που έγινε. Γιατί δεν συνέβη αυτό;
Αυτό συμβαίνει στα Κράτη Δικαίου, εκεί όπου οι αρχές της Δημοκρατίας και οι νόμοι έχουν υπόσταση και όχι στη σημερινή Ελλάδα, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί την εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου καθεστώτος στηριζόμενου σε ιδεοληψίες παρωχημένων εποχών. Βασική αρχή στο Δημόσιο Δίκαιο είναι η «αρχή της συνέχειας του κράτους», δηλαδή κτίζεις πάνω σ’ εκείνα που έκτισαν οι προηγούμενοι, δεν τα γκρεμίζεις όλα για να κτίσεις από την αρχή, ή το χειρότερο και που είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα, δεν γκρεμίζεις χωρίς καν εσύ να κτίζεις! Αυτοί, απλά απομάκρυναν τους «εχθρούς» δηλ. εμάς, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και αφήνοντας τα Νοσοκομεία στην τύχη τους! Ανεύθυνοι και ανίκανοι κομματάρχες!
• Έχετε διατελέσει βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΠΑΣΟΚ, σε μία εποχή, που αν και δεν είναι τόσο μακρινή χρονικά, εντούτοις, θεωρώ, δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Πώς βλέπετε, αλήθεια, την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην πολιτική σκηνή του τόπου;
Όχι, δεν έχει την παραμικρή σχέση η εποχή εκείνη με την σημερινή. Οι βουλευτές τότε είχαμε κύρος και απολαμβάναμε του σεβασμού και της εμπιστοσύνης του κόσμου! Εμείς δεν κρυβόμασταν από τον κόσμο, αντίθετα επιδιώκαμε να έχουμε συνεχή παρουσία στις πόλεις, στα χωριά και στα νησιά, παίρναμε δύναμη από αυτή την επαφή! Σήμερα, οι κυβερνητικοί βουλευτές έχουν το σύνδρομο της αγοραφοβίας, κρύβονται από τον κόσμο και δεν τολμούν να περπατήσουν στην εκλογική τους περιφέρεια γιατί φοβούνται ότι θα αποδοκιμασθούν από εκείνους που τους ψήφισαν! Ειλικρινά τους λυπάμαι! Προσωπικά δεν θα μπορούσα να το αντέξω αυτό, ούτε για τα πέντε (;) χιλιάρικα της βουλευτικής αποζημίωσης, ούτε για το κρατικό αυτοκίνητο με τον αστυνομικό, ούτε για τις στρατιωτικές χαιρετούρες του κόσμου όλου! Τότε εμείς κινδυνεύαμε να προσβληθούμε από ναρκισσισμό και αίσθημα αυτοπραγμάτωσης ενώ οι τωρινοί από αγοραφοβία, ενοχές και κατάθλιψη! Τους λυπάμαι πραγματικά και αυτός είναι και ένας λόγος που δεν ασχολούμαι σχεδόν καθόλου προσωπικά μαζί τους, αλλά μόνο με την κυβέρνησή τους, παρά την ηχηρή απουσία τους από τα Δωδεκάνησα. Για την πολιτική σκηνή γενικότερα, αυτή, συγχωρέστε με, αλλά περισσότερο με μπερντέ του Καραγκιόζη μοιάζει παρά με Κυβέρνηση ή Κοινοβούλιο! Η εποχή αυτή στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι εποχή των «εκπτώσεων», όπως είναι οι εκπτώσεις στα μαγαζιά! Άνθρωποι που υπό ομαλές και φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έμπαιναν ούτε σαν κλητήρες στη Βουλή, έγιναν βουλευτές και υπουργοί, υποβιβάζοντας καθημερινά το επίπεδο του πολιτικού λόγου με ανοησίες ή προσβάλλοντας βάναυσα την αισθητική μας με την εμφάνισή τους. Ευτυχώς, εμείς «φύγαμε νωρίς», όπως λέει και ο ποιητής!
• Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, ως άνθρωπος που το έχει υπηρετήσει και που εξακολουθεί να δίνει το «παρών» σε κάθε κάλεσμα, πώς το βλέπετε κ. Παπανικόλα;
Το ΠΑΣΟΚ, θέτοντας τη σωτηρία της χώρας υπεράνω των κομματικών του συμφερόντων, πλήρωσε το πιο βαρύ τίμημα για την κρίση απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Μέσα από σωρεία πολιτικών λαθών από τα οποία διδαχθήκαμε, αλλά και από προδοσίες ανθρώπων που αναδείξαμε, αυτοί που μείναμε καταφέραμε να το κρατήσουμε ζωντανό σαν κομμάτι του πολιτικού σκηνικού. Μικρότερο σαφώς, αλλά ζωντανό και με τον πιο συνετό πολιτικό λόγο μέσα στη μαυρίλα της πολιτικής ζωής που ζούμε τελευταία στη χώρα! Πιστεύω ότι το κομμάτι που έμεινε είναι το πιο ηθικό πολιτικά και το πιο αξιόλογο από εκείνο το τεράστιο 45% του παρελθόντος και είναι η προζύμη για τη δημιουργία εκ νέου της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα! Εμείς Μένουμε και Επιμένουμε! Με κληρονομιά τις Ιδέες και το τεράστιο έργο που επιτελέσαμε μεταπολιτευτικά θα προσπαθούμε και ήδη σαν ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστούμε, στην ανασύσταση του πολιτικού μας χώρου. Αν κάποιοι άλλοι, έχοντας μόνη προϋπηρεσία τις καταλήψεις σχολικών κτηρίων, κατάφεραν με την εξαπάτηση και την ψευτιά από το 4% να μας κυβερνούν σήμερα, γιατί εμείς από το 6,5%, με μεγάλη κυβερνητική εμπειρία, με τεράστιο έργο και με «καθαρισμένη από τα σκουπίδια» την αυλή μας, να μην το καταφέρουμε;
• Η συζήτηση που γίνεται για τη συνεργασία ή συνένωση των κομμάτων που υπηρετούν τον χώρο της κεντροαριστεράς σας βρίσκει σύμφωνο;
Είμαι θερμός υποστηρικτής της ανασύστασης της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, της Παράταξης που την διαπνέουν οι ιδέες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας πιο δόκιμος όρος από τον όρο «Κεντροαριστερά» και είναι ο χώρος που μέχρι το 2009 κάλυπτε εξ ολοκλήρου το ΠΑΣΟΚ, πριν αυτό να διασπαστεί σε υποκόμματα και κυρίως πριν να λεηλατηθεί, προσωρινά πιστεύω, από το ψέμα και τον άκρατο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέποντας σήμερα την κατάσταση της χώρας, επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να επαναφέρουμε στις πραγματικές της διαστάσεις, αυτές δηλ. του 4% που είχε, η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία των «αριστερών» λαϊκιστών, ώστε να πάψει, για το καλό της χώρας, να αποτελεί πόλο διεκδίκησης κυβερνητικής εξουσίας. Τον ρόλο αυτό, του δεύτερου πόλου εξουσίας απέναντι στις συντηρητικές δυνάμεις των διαφόρων τάσεων της δημοκρατικής Δεξιάς θα πρέπει να τον κατακτήσει η μεγάλη Παράταξη του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, η οποία θα μπορέσει να γίνει πραγματικά μεγάλη, μόνο ενώνοντας ξανά τα κομμάτια της!