Η φορολογία του… Πλούτο

Αποσύρθηκε για να ξανάρθει βελτιωμένο λέει το νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς. Όταν λοιπόν θα επανέλθει, καλό είναι να σκεφτεί ο κ. Τσιρώνης, πως πάνω από όλα χρειάζονται νόμοι που να βοηθούν στην εξάλειψη της λάθος νοοτροπίας για το τι σημαίνει  κατοικίδιο (μέλος της οικογένειας και όχι παιχνίδι ή εργαλείο που μετά το πετάς) και  ανάπτυξη παιδείας για την υπεύθυνη φροντίδα του κατοικίδιου. Προτεραιότητα  δεν είναι να τιμωρούνται αυστηρά όσοι δεν στειρώνουν το κατοικίδιο, αλλά να υλοποιηθούν προγράμματα περίθαλψης και στείρωσης των εκατομμυρίων αδέσποτων που γυρνάνε στους δρόμους. Στην Ελλάδα, όσοι ασχολούνται με το ζήτημα γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολύ πιο καυτά και επείγοντα ζητήματα, τα οποία μάλιστα θα πρέπει να επιλυθούν πριν εισαχθεί οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Από την οργάνωση και ενίσχυση των υποδομών φροντίδας, μέχρι τον έλεγχο και την αστυνόμευση των εκτροφέων, των εμπόρων και όλων όσοι υποβοηθούν τις αγοραπωλησίες κατοικίδιων, που λίγους μήνες μετά εγκαταλείπονται στο δρόμο. Και οι υποδομές φροντίδας πρακτικά είναι ανύπαρκτες σε όλη τη χώρα, παρά το γεγονός ότι κατά το νόμο οι δήμοι έχουν την ευθύνη να τις δημιουργήσουν. Είναι απορίας άξιον το γιατί οι πολίτες πρέπει να χρηματοδοτήσουν πολιτικές που τόσο το κράτος όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση θα όφειλαν να έχουν εδώ αναπτύξει και χρόνια. Τα χρήματα από τους κάθε λογής φόρους που πληρώνουν οι πολίτες, θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται προκειμένου να υπάρχουν φιλοζωικές πολιτικές. Τα πράγματα δηλαδή δεν είναι τόσο απλά, όσο στο μυαλό του κ. Τσιρώνη που λύνονται με φόρους και στειρώσεις.