Την ώρα που οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας-δανειστών βρίσκονται σε πολύ κρίσιμο σημείο, με τις δύο πλευρές να προσπαθούν να καταλήξουν σε μια συμφωνία υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου, ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης τοποθετήθηκε επί του θέματος εκφράζοντας την άποψη ότι «θέλουν να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης».
Ο ξενοδόχος και συγγραφέας Γιώργος Πίττας απηύθυνε, μέσω της ιστοσελίδας iefimerida, την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή στον κ.Βούτση, απαντώντας στα περί γκαρσονιών της Ευρώπης:
“Κύριε υπουργέ, με το θάρρος του νέου Αριστερού που πριν από σαράντα χρόνια σάς είχα καθοδήγηση στον Ρήγα Φεραίο και στο ΚΚΕ Εσωτερικού και με την ιδιότητα ενός επιχειρηματία που αγωνίζεται ατομικά αλλά και συλλογικά για την βελτίωση του Τουρισμού της χώρας, θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα που ίσως θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για σας, για την νέα κυβέρνηση, αλλά κυρίως για τη χώρα μας.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την εποχή του 80 συνθηματολογούσε με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και είπε το απαράδεκτο ακόμα και για εκείνη την εποχή «Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης» οι καιροί ήταν διαφορετικοί.
Ο Τουρισμός ήταν διαφορετικός. Ήταν το αποτέλεσμα του Τουρισμού της χούντας, ένας Τουρισμός μαζικός που αναπτύχθηκε άναρχα καθοδηγούμενος από τους μαζικούς τουριστικούς πράκτορες και είχε σαν επίκεντρο τα 3 S, (Sun, Sea, Sex).
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα ο ελληνικός Τουρισμός παρ’ ότι έχασε πολλές ευκαιρίες, την τελευταία πενταετία, την πενταετία της κρίσης, αυξήθηκε κατά 35% (τη στιγμή που το ΑΕΠ την αντίστοιχη περίοδο είχε μια συρρίκνωση 25%) συμβάλλοντας στο 18% του ΑΕΠ και το κυριότερο, το εθνικό αυτό προϊόν έχει μια διασπορά σ’ όλη την επικράτεια, ακόμα και σε μέρη που δεν είναι πρόσφορα για καμία οικονομική δραστηριότητα στις μέρες μας.
Προφανώς δεν έχουμε τον Τουρισμό που όλοι θα επιθυμούσαμε, έναν Τουρισμό που θα μπορούσε ν’ αξιοποιήσει όλη την Πολιτιστική μας κληρονομιά και θα λειτουργήσει με όρους αειφορίας, αλλά στο χέρι μας είναι τον κατευθύνουμε κατά εκεί.
Ο παγκόσμιος τουρισμός τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από δύο κυρίαρχες τάσεις. Η μία είναι η τάση συγκέντρωσης του οργανωμένου τουρισμού σε όλο και λιγότερες εταιρείες που αναπτύσσονται στη βάση του χαμηλότερου κόστους διακοπών, και απ’ την άλλη, στην ανάπτυξη των χρηστών του διαδικτύου που εντοπίζουν μόνοι τους τον επιθυμητό τους προορισμό. Οι ψαγμένοι αυτοί περιηγητές έχουν αρκετά χρήματα, αλλά παράλληλα έχουν ευαισθησίες σχετικά με το περιβάλλον, τους τοπικούς πολιτισμούς και την πολυπολιτισμικότητα.
Γοητεύονται από τις πολιτιστικές κληρονομιές, τις τοπικές γαστρονομίες, τη συναναστροφή με τους ανθρώπους της χώρας που επισκέπτονται, και απεχθάνονται τον εγκλεισμό στα άσυλα των all inclussive ξενοδοχείων. Είναι οι άνθρωποι που ψάχνουν το «δαίμονα» του τόπου, την πολιτιστική του ταυτότητα, την ουσία πίσω από τις φευγαλέες εικόνες και τα τουριστικά κλισέ,.
Ο Τουρισμός αυτός απαιτεί μια συνεργασία αγροδιατροφικής παραγωγής και γαστρονομίας, πολιτισμού και τουρισμού, διασυνδέοντας ξενοδοχεία και εστιατόρια με παραγωγούς τοπικών προϊόντων, προορισμούς κρουαζιέρας, επιχειρήσεις θεματικού τουρισμού, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς και επιχειρήσεις.
Τόποι – Τοπία – Καλλιέργειες – Αγροτικός τομέας – Γαστρονομία – Πολιτισμός -Τουρισμός θα μπορούσαν να είναι οι κρίκοι μιας αλυσίδας που θα αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της χώρας.
Πάρα πολλές πρωτοβουλίες γίνονται σ’όλη Ελλάδα προς αυτήν την κατεύθυνση, είτε από επιχειρήσεις, είτε από κλαδικούς φορείς, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση με ελπιδοφόρα έως εξαιρετικά αποτελέσματα.
Πάρα πολλές πρωτοβουλίες γίνονται σ’όλη Ελλάδα προς αυτήν την κατεύθυνση, είτε από επιχειρήσεις, είτε από κλαδικούς φορείς, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση με ελπιδοφόρα έως εξαιρετικά αποτελέσματα.
Κύριε Υπουργέ, με το “Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης” είναι σαν να ακυρώνετε και να ισοπεδώνετε όλες αυτές τις προσπάθειες.
Αγαπητέ υπουργέ, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ένας εκπαιδευμένος σερβιτόρος από σχολή, με δύο ξένες γλώσσες, με γνώσεις γαστρονομίας, γνώσεις για τα διατροφικά προϊόντα της χώρας (τρόφιμα ή κρασιά), να μην αντιμετωπίζεται με την ίδια εκτίμηση που απολαμβάνουν άλλοι εργαζόμενοι στη χώρα μας.
Μήπως επειδή ισχύει ακόμη η ανάλυση της αριστεράς εκείνης της εποχής που έβλεπε τον τουρισμό εχθρικά και απαξιωτικά, γιατί «ο τουρισμός δεν δημιουργεί μαζικό προλεταριάτο, οι εργαζόμενοι είναι διάσπαρτοι κι έτσι δεν προσφέρεται για συνδικαλισμό, άρα δεν είναι φορέας επανάστασης»;
Κύριε υπουργέ, συμφιλιωθείτε με τον Τουρισμό, με τον Πολιτισμό, με την Πραγματικότητα. Βρισκόμαστε πλέον στο 2015, και η σύγχρονη Αριστερά πρέπει να εφευρίσκει νέα συνθήματα που να δίνουν λύσεις στα προβλήματα του τώρα και προοπτικές στις ανάγκες του μέλλοντος.
Μακριά από απλουστευτικούς αφορισμούς και από μπαγιάτικα στερεότυπα συνθήματα, ας αντιμετωπίσουμε επιτέλους τον Τουρισμό με την προσοχή που του αξίζει, ώστε να τον οδηγήσουμε σε δρόμους που να εξασφαλίζουν μια αειφόρο ανάπτυξη, απασχόληση που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος και μια νέα νοημαδότηση των αξιών της κοινωνίας μας”
