Με διεθνή ονόματα, αλλά και με τις νέες, εγχώριες δυνάμεις να δίνουν ξανά τον τόνο, όπως και με δράσεις σε απρόσμενους χώρους, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου γιορτάζει τα 60 χρόνια του. Και προτείνει ένα καλειδοσκόπιο από αντιλήψεις, συγκινήσεις και όψεις του κόσμου.
Η διοργάνωση ξεκινά την 1η Ιουνίου με την ολοκληρωμένη εκδοχή της «Πάπισσας Ιωάννας», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου. Ρίχνει αυλαία 90 μέρες μετά, με τον «Ορέστη» του Σίμου Κακάλα, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (29 Αυγούστου).
Το πλουραλιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ εξαπλώνεται στο Ηρώδειο, στο Λύκειο του Αριστοτέλη, στα Θέατρα Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» και Τέχνης «Κάρολος Κουν» και σε άλλα σημεία μέσα στην πόλη. Όσο για την καρδιά των θεατρικών παραστάσεων, αυτή χτυπά και φέτος στην Πειραιώς 260.
Παράλληλα, η σύνδεση του Φεστιβάλ με τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνίας υπαγόρευσε την ένταξη παραστάσεων που πραγματεύονται θέματα όπως οι άστεγοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
Με αφορμή την έναρξη -2 Μαΐου- της προπώλησης των εισιτηρίων, ιδού μερικές παραγωγές που δεν πρέπει να χάσετε:
Διεθνείς παραγωγές
Συλβί Γκιλέμ: Αποχαιρετιστήρια παράσταση της Συλβί Γκιλέμ, μετά την απόφασή της να «κρεμάσει» τις πουέντ της. Πόσο απλό είναι για ένα «σκηνικό τέρας» να αποχωριστεί τη σκηνή στο απόγειό του; Το ότι μια χορεύτρια σαν τη Συλβί Γκιλέμ -που φωτίζει τη χορευτική σκηνή εδώ και 39 χρόνια- ετοιμάζεται για την τελευταία της υπόκλιση συνιστά, δίχως άλλο, είδηση. Μοναδική και απρόβλεπτη, όπως πάντα, έρχεται με την αποχαιρετιστήρια παράστασή της «Life in Progress» να υποκλιθεί μπρος στο ελληνικό κοινό, με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει χορογραφίες των Ματς Εκ, Ουίλλιαμ Φόρσαϊθ, ‘Ακραμ Καν και Ράσελ Μάλιφαντ. (3-4 ΙΟΥΝΙΟΥ/ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ). Η παράσταση πραγματοποιείται με χορηγία της Περιφέρειας Αττικής.
«Baxter Theatre Center»: Το Φεστιβάλ Αθηνών συστήνει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό έναν ξεχωριστό νοτιοαφρικανικό θίασο. Tο «Baxter Theatre Center» έρχεται με την παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια». Το πολύκροτο έργο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, που είχε προκαλέσει σκάνδαλο στην εποχή του (1888), εστιάζει στη σαρκοβόρα πάλη ανάμεσα σε δύο κοινωνικές τάξεις, δύο φύλα και δύο ψυχισμούς. Με την ωμότητα του σκλάβου και την κρύα καρδιά του κυρίαρχου. Μέσα από ποιες εμπειρίες και σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα, αυτός ο θίασος, που αποτελείται από μια λευκή και δύο μαύρους ηθοποιούς, θα ερμηνεύσει την «ωμότητα του σκλάβου» και τη συντριβή της κόρης του κόμη; (11, 12 και 13 ΙΟΥΝΙΟΥ/ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
She She Pop: Γυναικεία κολεκτίβα που ιδρύθηκε το 1993 στο Βερολίνο, για να κατακτήσει έκτοτε την Ευρώπη, έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στις σκηνοθεσίες τους, που χαρακτηρίζονται ταυτόχρονα από χιούμορ και νεανική αδιαλλαξία, αυθορμητισμό και ειλικρίνεια, oι She She Pop δεν διστάζουν να αναδείξουν κοινωνικά ζητήματα μέσα από τα δικά τους βιώματα. «Ποιες ήμασταν; Ποιες είμαστε; Γιατί γίναμε έτσι;» Μέσα από αυτά τα ερωτήματα προέκυψε η παράσταση «Schubladen» (που σημαίνει «συρτάρια» στα γερμανικά). (11-12 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
Τόμας Οστερμάγιερ: Πιστός και σταθερός φίλος του Φεστιβάλ ο κορυφαίος Γερμανός σκηνοθέτης έρχεται με τον βερολινέζικο θίασο «Σαουμπίνε» και την παράσταση «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν (1941). Το γνωστό έργο της Αμερικανίδας συγγραφέως και κοινωνικής ακτιβίστριας εστιάζει στην απληστία μιας παρηκμασμένης κοινωνίας. (19, 20, 21 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
Ρομέο Καστελούτσι: Ο Ιταλός σκηνοθέτης, εικαστικός, μετά την τριλογία της «Κόλασης» και την παράσταση «Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού», επιστρέφει στο Φεστιβάλ με τον θίασο Societas Raffaello Sanzio και την παράσταση «Go down, Moses», σε σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς που φέρουν την υπογραφή του. Ο τίτλος της παράστασης αναφέρεται στη θεϊκή εντολή προς τον Μωυσή την εποχή της εβραϊκής αιχμαλωσίας. Κατά τον Καστελλούτσι, αυτή η θεία παρότρυνση απευθύνεται σε εμάς τους ίδιους, που είμαστε, όπως λέει «εξόριστοι από τον εαυτό μας». (28, 29, 30 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ)
Άλβις Χερμάνις: Ο Λετονός διευθυντής και σκηνοθέτης του Νέου Θεάτρου της Ρίγας, σκηνοθετεί το έργο της Tατιάν Τόλσταγια «Sonia». Το έργο τοποθετείται στο Λένινγκραντ της δεκαετίας του ’40. Ένας άντρας ηθοποιός ερμηνεύει μοναδικά τη μοναχική Σόνια, που ετοιμάζει γλυκά και φροντίζει ανελλιπώς τα φυτά της, αντιμετωπίζοντας με θετική διάθεση τα βάρη της ύπαρξης και τα στραβά της κοινωνίας. Μέσα από την καθημερινότητα της, αναδεικνύεται το μεγαλείο των ανώνυμων ηρώων της διπλανής πόρτας. (16, 17, 18 ΙΟΥNΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
Μαγκύ Μαρέν: Ακόμα πιο ριζοσπαστική, τολμηρή και ακαταπόνητη, η Γαλλίδα χορογράφος επανακάμπτει με την τελευταία δημιουργία της, «BiT» -τίτλος που παραπέμπει στον ρυθμό της techno. Με πηγή έμπνευσης το έργο του Γάλλου φιλοσόφου Πιερ Σοβανέ, «Ο ρυθμός και ο λόγος» μάς βυθίζει σε ένα αγχωτικό ημίφως, υπογράφοντας μια χορογραφία άλλοτε πένθιμη, άλλοτε οργισμένη, βαθιά πολιτική ωστόσο, και σε ευθεία σύνδεση με τη ζωή, ως επιτομή προηγούμενων έργων της. (2, 3, 4 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
Ελληνικές παραγωγές
«Νέκυια»: Μια απρόσμενη συνάντηση θα συντελεστεί στα τέλη Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, καθώς ο μεγάλος δάσκαλος του ιαπωνικού θεάτρου Νο, Γκένσο Ουμεγουάκα, μετά την καθηλωτική παρουσία του στο Ηρώδειο το 2010, επιστρέφει για να συμπράξει με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό. Η παράσταση είναι βασισμένη στη ραψωδία λ της Οδύσσειας του Ομήρου. (25-26 ΙΟΥΛΙΟΥ/ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ)
«Πάπισσα Ιωάννα»: Σκηνοθέτης που δεν χρειάζεται συστάσεις, ο Δημήτρης Μαυρίκιος ανοίγει φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών ολοκληρώνοντας την περσινή παράσταση εν εξελίξει του θεατρικού έργου του που βασίζεται στην «Πάπισσα Ιωάννα» του Εμμανουήλ Ροΐδη, καθώς και στη σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του. (1, 2, 3, 4 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
«Είμαστε οι Πέρσες!»: Οι «Πέρσες» του Αισχύλου δίνουν την αφορμή σε μια ομάδα προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές να μπουν σε ένα χορικό πολεμιστών και να μοιραστούν προσωπικές τους μάχες, από τη σύγχρονη ιστορία. Μία παράσταση ντοκουμέντο από τη Γιολάντα Μαρκοπούλου και την ομάδα STATION ATHENS (3-4 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
«Υπόθεση Φαρμακονήσι ή Το δίκαιο του νερού»: Τον περασμένο Φεβρουάριο, το τριμελές κακουργιοδικείο της Ρόδου καταδίκασε έναν Σύρο εικοσιενός ετών πρόσφυγα, σε 145 χρόνια φυλάκιση και 570.000 ευρώ πρόστιμο, θεωρώντας τον μοναδικό υπαίτιο για το τραγικό ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, που είχε απασχολήσει την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη. Με αφορμή αυτή την απόφαση, και με όχημα τις «Ευμενίδες» του Αισχύλου, ο Ανέστης Αζάς σχεδιάζει μια παράσταση ντοκουμέντο για τον άνθρωπο χωρίς δικαιώματα. (26-28 ΙΟΥΛΙΟΥ/ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ)
«Ο Άρντεν από το Φέβερσαμ»: Με φόντο την ελισαβετιανή εποχή, το κείμενο θα μπορούσε να θυμίζει σενάριο του Χίτσκοκ ή του Ταραντίνο. Έργο αγνώστου συγγραφέα (1592), που κατά καιρούς αποδόθηκε στον Σαίξπηρ, στον Μάρλοου ή στον Τόμας Κιντ, μνημονεύεται από τον Αρτό στο «Θέατρο της σκληρότητας». Βίαιο, μυστηριώδες και άκρως αποκαλυπτικό των ανθρωπίνων παθών, μεταφέρει στο θεατρικό σανίδι το πραγματικό γεγονός της στυγερής δολοφονίας του Τόμας Άρντεν, πρώην δημάρχου του Φέβερσαμ, από την άπιστη σύζυγό του Άλις. (2-11 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ)
Παραστάσεις σε αρχαιολογικούς χώρους και πλατείες
«Ρήσος» του Ευριπίδη: Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επανέρχεται στο Φεστιβάλ με μια παράσταση στο Λύκειο του Αριστοτέλη, ένα από τα τρία αρχαιότερα γυμνάσια της πόλης, που ταυτίστηκε με την Περιπατητική Σχολή, την οποία ίδρυσε ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος το 355 π.Χ. Σε τούτο τον -άγνωστο στο ευρύ κοινό- αρχαιολογικό χώρο των έντεκα στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας, η σκηνοθέτις παρουσιάζει τον «Ρήσο» του Ευριπίδη, με εμβόλιμα κείμενα του Αριστοτέλη. (ΑΠΟ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΛΥΚΕΙΟ)
«Στη μέση του δρόμου»: Ο Πρόδρομος Τσινικόρης- που δραστηριοποιείται δημιουργικά σε μορφές θεάτρου ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα και τη Γερμανία- προτείνει μια πολυήμερη δράση σε κεντρική πλατεία της πόλης, με αφετηρία μια έρευνα γύρω από τους νεοάστεγους των Αθηνών. Οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τις φωνές και τις αφηγήσεις των πιο σιωπηλών συμπολιτών μας, με τη χρήση mp3 player και ακουστικών. (2-8 ΙΟΥΛΙΟΥ/ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ).
Μουσική κάτω από την Ακρόπολη
«Τόσκα» : Μία ντίβα της όπερας, μία γυναίκα παράφορα ερωτευμένη, που ζηλεύει παθολογικά τον σύντροφό της.Η «Τόσκα» του Πουτσίνι με την Εθνική Λυρική Σκηνή , υπό την διεύθυνση του Λουκά Καρυτυνού, με τις σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου και Τσέλια Κοστέα να εναλάσσονται στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Φλόρια Τόσκα. (14, 16, 17, 18 ΙΟΥΝΙΟΥ/ ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ)
Συναυλία Άνταμ Κοέν: Ο γιος του Λέοναρντ Κοέν, ηχογράφησε πέρσι το τελευταίο του άλμπουμ, «We go home» , στο παλιό αρχοντικό του πατέρα του, στην Ύδρα, όπου ως γνωστό ζούσε ο Λεονάρντ Κοέν τη δεκαετία του ’60. Η επιλογή του Ανταμ Κοέν δεν ήταν τυχαία, αφού πρόκειται για μια πολύ προσωπική συλλογή τραγουδιών, που «φέρει» τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Το πρόγραμμα της συναυλίας, περιλαμβάνει κομμάτια και από τα τέσσερα άλμπουμ του Καναδού τραγουδοποιού, αλλά και αρκετές από τις γνωστές και αγαπημένες συνθέσεις του πατέρα του (29 Ιουνίου / ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ).
«Kiss me, Kate» του Κόουλ Πόρτερ: Από πολλούς θεωρείται το καλύτερο μιούζικαλ που γράφτηκε ποτέ. «Το Κiss me, Kate», που ακροβατεί ανάμεσα στο κλασικό μιούζικαλ και την όπερα, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1948 και έκλεψε αμέσως τις καρδιές του κοινού και των κριτικών. Η Καμεράτα και ο Γιώργος Πέτρου παρουσιάζουν το έργο για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην αυθεντική ενορχήστρωση του 1948 – ένα μεγαλείο συμφωνικής τζαζ και κλασικού ήχου. (24 ΙΟΥΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ)
«Η σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου: Δύο μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής, Ξαρχάκος, Μαρινέλα, συναντιούνται για πρώτη φορά επί σκηνής υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Νανούρη. Αφορμή ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα κείμενα του Γιάννη Ρίτσου, που ενέπνευσε τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον οδήγησε σ? ένα νέο μουσικό έργο για τη φωνή της Μαρινέλλας. (15, 16, 17 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260)
«Βίος και Πολιτεία» του Ντάριο Φο: Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου συναντάνε τον θρυλικό Ντάριο Φο, τα έργα και τις ημέρες του, για να συνθέσουν για δυο βράδια κάτω από την Ακρόπολη μια μεγάλη μεσογειακή γιορτή. (9 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ)
«Σαλώμη»: Ένα μπαρόκ δράμα, «διά χειρός» δύο προικισμένων καλλιτεχνών, του Νίκου Καραθάνου και του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, πάνω σε ένα ερωτικό ορατόριο του Αλεσσάντρο Στραντέλλα, με τη σύμπραξη μπαρόκ και ανατολίτικων οργάνων από τους Latinitas Nostra. (29 ΙΟΥΝΙΟΥ- 2 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260).
Το ΒΗΜΑ
