Συνέντευξη
στην Πέγκυ Ντόκου
Ο κ. Γιώργος Καββαθάς, είναι ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «δημοκρατική» μιλάει για την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στην ελληνική αγορά, που από τον Φεβρουάριο του 2015, καταγράφει μονάχα αρνητικό πρόσημο με μια σειρά από αρνητικά στοιχεία.
Από την μαύρη «επέτειο» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος καθώς κλείσαμε έναν χρόνο υπό το καθεστώς των Capital Controls, τις συνεχείς αυξήσεις στην φορολόγηση με τις μειώσεις των εισοδημάτων, το δύσκολο στοίχημα της ανάπτυξης μέχρι τον νέο αναπτυξιακό νόμο και την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση στις επιχειρήσεις όλων των βαθμίδων.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η υποσημείωση ότι ‘το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζεται στα λεγόμενα «επαγγέλματα της βαλίτσας» με τα υψηλά ποσοστά αδήλωτης επιχειρηματικότητας’ καθώς και μια άλλη παράμετρος ότι η δημιουργία του Υπερ-Ταμείου για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για… 99 χρόνια, ίσως να έχει ένα όφελος που αφορά την πιθανότητα ότι το 50% από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα επανεπενδυθεί στην ελληνική οικονομία.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Καββαθά, να ξεκινήσουμε από την «επέτειο» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος καθώς κλείσαμε έναν χρόνο υπό το καθεστώς των Capital Controls. Πώς είναι σήμερα η κατάσταση στην αγορά;
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε πέρσι με το κλείσιμο των τραπεζών ήταν πρωτοφανής όχι μόνο για τις επιχειρήσεις αλλά για την ελληνική κοινωνία συνολικά. Η αβεβαιότητα που δημιούργησε η κατάσταση αυτή για το μέλλον της χώρας δεν μπορεί να συγκριθεί με το τι γίνεται σήμερα. Αυτό που είναι βέβαιο σε σχέση με το κοντινό παρελθόν είναι ότι η επιβολή των capital controls κατέληξε σε ένα ακόμα μνημόνιο με τα ίδια χαρακτηριστικά που είχαν και τα προηγούμενα. Δηλαδή περισσότερες επιβαρύνσεις για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Αυτό όπως είναι φυσικό έχει επιβαρύνει περαιτέρω την καθημαγμένη ελληνική οικονομία.
• Οι συνεχείς αυξήσεις στην φορολόγηση με τις μειώσεις των εισοδημάτων, φαίνεται ότι δεν αποφέρουν κανένα θετικό αποτέλεσμα. Τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης σε τι αποσκοπούν τελικώς;
Δεν υπάρχει οικονομική λογική στα μέτρα αυτά. Όλοι ή σχεδόν όλοι παραδέχονται τον υφεσιακό τους χαρακτήρα. Είναι δυστυχώς διαχρονική η αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να εκπονήσουν και να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τους δανειστές μας ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση με αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Αυτή η αδυναμία που οφείλεται και στην έλλειψη συνεννόησης και συμφωνίας των πολιτικών κομμάτων σε μια ενιαία στρατηγική οδηγεί στην αποδοχή μέτρων και πολιτικών περιοριστικού χαρακτήρα. Και αυτό αποτελεί τροχοπέδη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση που είναι και ο στόχος.
• Ο νέος αναπτυξιακός νόμος, θα δώσει κατά την γνώμη σας κάποια κίνητρα στην επιχειρηματικότητα;
Δυστυχώς, οι διαθέσιμοι πόροι είναι ελάχιστοι για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα όπου οι ανάγκες για επενδύσεις είναι τεράστιες. Ωστόσο είναι ενθαρρυντικό ότι έχουν συμπεριληφθεί στον νόμο διατάξεις ευνοϊκές για τις μικρές επιχειρήσεις και τα συνεργατικά σχήματα (clusters). Κάτι πολύ σημαντικό καθώς οι συνεργατικοί σχηματισμοί αποτελούν το μέλλον της μικρής και πολύ μικρής επιχειρηματικότητας στην χώρα μας.
• Μέσα σε αυτό το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, οι επιχειρήσεις (μικρές και μεγάλες) «βυθίζονται» συνεχώς στην ύφεση. Πώς θα έρθει η περιβόητη ανάπτυξη γι’ αυτή την χώρα;
Έχει επικρατήσει μια περίεργη λογική, σύμφωνα με την οποία είναι υγιές να κλείνει εκείνος που δεν μπορεί να λειτουργήσει κερδοφόρα, με σκοπό να αναδιαρθρωθεί η αγορά και να κατευθυνθεί η επιχειρηματικότητα και η απασχόληση σε ανερχόμενους κλάδους. Αυτή η λογική έχει πολλούς υποστηρικτές, όμως στηρίζεται σε λανθασμένες υποθέσεις. Πολλές επιχειρήσεις έχουν αναγκαστεί να λειτουργούν ζημιογόνα, εξ αιτίας της πολιτικής που ασκείται, η οποία επιβαρύνει υπέρμετρα τις μικρές επιχειρήσεις και μειώνει την εσωτερική ζήτηση. Όλα τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα που έχουν ληφθεί έχουν οδηγήσει πολλές υγιείς επιχειρήσεις σε ζημιές και αδυναμία πληρωμών. Εάν η πολιτική κατεύθυνση δεν αλλάξει οι συζητήσεις για ανάπτυξη θα διατηρήσουν τον ακαδημαϊκό τους χαρακτήρα.
• Βλέπουμε να γίνονται προσπάθειες για να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Θα έχουμε κάποιο όφελος από αυτή την διαδικασία;
Αυτό θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις τα άμεσα έσοδα και την προστιθέμενη αξία που θα προσφέρουν. Ωστόσο τα ζητήματα που αφορούν το νερό και την παροχή ενέργειας θα πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο τους Κράτους καθώς αποτελούν κοινωνικά αγαθά.
• Πολλές επιχειρήσεις μεταφέρουν την έδρα τους υπό το βάρος των φόρων και του αδιεξόδου. Πώς το βλέπετε αυτό;
Πράγματι υπάρχουν επιχειρήσεις που μεταφέρουν την έδρα τους σε χώρες με ευνοϊκότερους φορολογικούς συντελεστές. Ωστόσο δεν έχουμε επαρκή στοιχεία για να εκτιμήσουμε το πλήθος αυτών. Εκείνο που είναι άξιο λόγου και το έχουμε επισημάνει επανειλημμένως το τελευταίο διάστημα και είναι απόρροια των αυξανόμενων επιβαρύνσεων είναι η αδήλωτη- άτυπη επιχειρηματικότητα που το τελευταίο διάστημα σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ παρουσιάζει αυξητικές τάσεις. Πολλοί επιχειρηματίες αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις φορολογικές και ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις αναγκάζονται να κλείσουν τα βιβλία τους, να κλείσουν τις επιχειρήσεις, μεταβαίνοντας στον άτυπο τομέα της οικονομίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζονται στα λεγόμενα «επαγγέλματα της βαλίτσας» όπου η αδήλωτη επιχειρηματικότητα εκτιμάται περίπου στο 45% σε σχέση με την νόμιμη, επηρεάζοντας καταλυτικά τον υγιή ανταγωνισμό. Το οξύ αυτό πρόβλημα αυτό είναι εξαιρετικά σύνθετο και θα πρέπει να δοθεί άμεσα βαρύτητα για την αντιμετώπιση του.
• Πώς είδατε την δημιουργία του Υπερ-Ταμείου για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για… 99 χρόνια;
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια καμία κρίσιμη πολιτική απόφαση δεν λαμβάνεται χωρίς την σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας ιδιαίτερα στο οικονομικό πεδίο. Όσο υπάρχουν μνημόνια η κατάσταση αυτή θα διατηρείται. Ο στόχος είναι να τελειώσουμε κάποια στιγμή με αυτά ώστε να ανακτήσουμε μέρος της κυριαρχίας μας. Σε κάθε περίπτωση όμως η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για την χάραξη αυτόνομης οικονομικής πολιτικής. Το μόνο θετικό που μπορεί να προκύψει είναι κάποια αναπτυξιακά οφέλη δεδομένου ότι το 50% από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα επανεπενδυθεί στην ελληνική οικονομία.
