«Ερημώνει ο τόπος. Φεύγουν τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν δουλειές. Δεν υπάρχουν σύγχρονες υποδομές. Δεν υπάρχει ασφάλεια, υγεία, παιδεία . Ανησυχητική η πορεία του τουρισμού. Τα έσοδα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Οι πολίτες ανησυχούν . Δεν υπάρχει αναπτυξιακό σχέδιο ολοκληρωμένο. Δεν υπάρχουν επενδύσεις. Οι πολίτες είναι απογοητευμένοι.» Είναι λίγα, από όσα ακούμε σε πάνελ, ή διαβάζουμε σε δελτία τύπου από υποψηφίους. Ναι, όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα. Μόνο που οι υποψήφιοι βουλευτές, δεν είναι για να κάνουν διαπιστώσεις. Δεν είναι σχολιαστές. Άλλη είναι η δουλειά τους. Να μας πουν το σχέδιο για να ανατραπούν όλα αυτά. Όχι με συνθήματα. Σχέδιο, με αρχή, μέση, τέλος. Εστω, για κάποια από αυτά. Εστω ,γι’ αυτά που ακούμε καμιά σαρανταριά χρόνια πως πρέπει να γίνουν κι ακόμη γίνονται. Και κυρίως, ποια είναι η δική τους πρόταση. Πως θα «κουμπώσει» το πρόγραμμα του κόμματός τους με τις ανάγκες των πολιτών, του τόπου τους, αφού κάθε περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της. Πως συλλογικά όλοι οι εκπρόσωποι του τόπου θα διεκδικήσουν, θα απαιτήσουν, θα υλοποιήσουν, κάνοντας την υπέρβαση σ’ αυτό το παλιομοδίτικο «κατόπιν ενεργειών μου» (λέμε τώρα και καμιά δύσκολη έννοια «συλλογικά» «συνεργασία», «συνεννόηση» για ποικιλία). Δεινοί σχολιαστές δεν είναι μόνον οι υποψήφιοι αντιπολιτευομένων κομμάτων. Είναι και του κυερνώντος. Κι εδώ, έχουμε το φαινόμενο, όχι μόνον του σχολιασμού, του τι λένε ή τι δεν λένε οι αντίπαλοι, αλλά και υπουργών να αρθρογραφούν, να στηλιτεύουν και να καταδικάζουν φαινόμενα. Αποφεύγουν τις κακοτοπιές της αυτοκριτικής λέγοντας μισές αλήθειες, ακόμα και ψέματα. Κρύβουν τις αδυναμίες τους πίσω από βαρύγδουπες λέξεις και αφορρισμούς. Συμπερασματικά: Αγωνιούν όλοι για την εικόνα και το χειροκρότημα και όχι για το πώς θα ενημερωθεί σωστά η κοινή γνώμη και θα βελτιωθεί η ζωή των πολιτών. Oφείλουν να μιλήσουν έστω και τώρα. Οχι με τίτλους και συνθήματα. Αλλά καταθέτοντας συγκεκριμένες θέσεις, προτάσεις και χρονοδιαγράμματα για να κερδίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών και να επιλέξουν την κάλπη από την κοντινή παραλία. Και ας μην ξεχνούν ότι τις εκλογές δεν τις κερδίζουν τα πλατιά χαμόγελα. Αλλά η αποφασιστικότητα να λυθούν προβλήματα που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν και που βασανίζουν έναν ολόκληρο λαό.
Σχολιαστές
